پایگاه خبری جماران: فوتبال را دوست دارم و می بینم . اما نه کارشناس و نه مفسر فوتبالم. ولی حرفهای کارلوس کی روش ، بعد از مسابقه با عراق ، که به گفته اغلب کارشناسان ایران بازی بدی کرد ، فراتر از فوتبال بود .
کی روش وزیر و باشگاه ها و مردم ایران را به باد یاوه های خود گرفت . به شکلی تحقیرآمیز همه را قربانی ان کرد تا ضعفهای تیمش رابپوشاند . تیمی که 8 سال در اختیار اوست .
کی روش در طول 8 سال ، هرچه خواست گفت و همۀ فدراسیون فوتبال هم خدمتگزاران دست به سینۀ او بودند . مدیران فدراسیون فوتبال در این 8 سال ، چه در زمان کفاشیان و چه در زمان مهدی تاج ، در کمال بی مسئولیتی و حقارت ، دست خدمت به کی روش بر سینه نهاده اند و هرچه او گفت اطاعت امر کردند . الان هم سکوت کرده اند هیچ نمی گویند . آنها که مدام شعار غیرت ورزشکار ایرانی می دهند ، غیرت خودشان را روی تشک صندلی ریاستشان گذاشته اند و سالها روی آن نشسته اند.
اما اشتباه نباید کرد . این فقط وضعیت فوتبال و فدراسیون و تاج و کفاشیان نیست . عرصۀ مدیریت کشور به همین اندازه حقارت طلب و در برابر "خارجی ها " خودباخته است و بسیار بیش از هرچیز فقط به منافع خود می اندیشد و حفظ موقعیت خودش ، تنها رسالتی است که بر دوش احساس می کند .
تفاوت فوتبال با عرصه هایی مثل صنعت و کشاورزی و امور اقتصادی و چیزهای دیگر در این است که فوتبال در ویترین است و خیلی از چیزهای آن صاف جلوی چشم مردم اتفاق می افتد . آنچه از خودباختگی در برابر "خارجی ها" ، سودجویی های نامشروع ، حقارتها ، گردن کلفتی در برابر داخلی ها و سرافکندگی در برابر خارجی ها درمدیریت فوتبال ایران می بینیم ، مستورۀ همان است که پشت پرده در سیاست و مدیریت کشور می گذرد .
کی روش ، که در گریز از ضعفهایش به مردم و وزیر و باشگاهها می تازد و هرچه می خواهد نثار می کند و همه را خرج حود می کند ، علاوه بر فدراسیون ، مدیریتهای دیگر کشور را هم خوب می شناسد و می داند که چقدر بی مایه اند . میدان خالی است و او که به جستجویی پولی که در جای دیگری احتمالا پیدا نمی کرد ، همه را دست به سینۀ خودش می بیند ، اتفاقاً درست هم می بیند . او این مدیریت را خوب شناخته است.
