به گزارش جماران، صادق زیباکلام در صفحه اینستاگرامی خود نوشت:
سخنران قبل از خطبه نمازجمعه تهران(۲۳آذر۹۷) جناب آقای دکتر رحیم پور ازغدی عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی بودند که به مناسبت سال‌روز تشکیل شورا سخنرانی کردند. سخنشان این بود که وضع فرهنگی کشور پس از گذشت چهاردهه از انقلاب مطلوب نیست و مسبب آن هم مسئولینی هستند که رهنمودها و دستورالعمل‌های مرحوم امام خمینی و مقام معظم رهبری را تحقق نبخشیده‌اند. از دید ایشان، مسئولین کشوری، از رؤسای سه قوه گرفته تا علما و روحانیون، حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، صداوسیما و... جملگی می‌بایستی امروز به مردم و به مقام معظم رهبری در قبال عمل نکردن به مطالبات رهبری پاسخگو باشند.
بحث بر سر آن نیست که جریان فکری جناب رحیم‌پور ازغدی چهل سال است که انحصار کلیه نهادهای فرهنگی از صداوسیما، شورایعالی انقلاب‌فرهنگی، شورایعالی آموزشوپرورش، وزارتخانه‌های ارشاد، علوم و آموزشوپرورش گرفته تا حوزه‌های علمیه، تریبون‌های نمازجمعه، بیش از چهل مؤسسه، نهاد، بنیاد و سازمان‌های فرهنگی-تبلیغاتی(با بیش از ۸۰۰۰میلیارد تومان بودجه‌های سالیانه)، دهها سایت، روزنامه، هفته‌نامه و... را در اختیار داشته‌اند. اما امروز که به زعم آنان وضع فرهنگی کشوربه‌این‌صورت درآمده، کوچک‌ترین مسئولیتی در قبال سیاست‌ها، تصمیمات وعملکردشان نپذیرفته و از دیگران پاسخگویی می‌طلبند
اما این، همه اشکال نیست. اشکال اساسی‌ترِ در باور جناب رحیم‌پور ازغدی و شورای عالی انقلاب فرهنگی در ناکجاآباد یا سرابی است به نام «مهندسی اجتماعی»(Social Engeening) که درایران به آن مهندسی فرهنگی هم اتلاق می‌شود. به دنبال سیطره پارادایم «پوزیتیویسم»(Positivism) برعلوم انسانی توسط «آگوست کنت» و شاگردانش در نیمه دوم قرن نوزدهم، شماری از صاحبنظران علوم انسانی ایده مهندسی اجتماعی را مطرح کردند. خلاصه‌اش آن بود که همان‌گونه که به کمک علوم کاربردی می‌توان ابزار و ماشین‌آلات پیشرفته‌تری ساخت، به کمک علوم‌انسانی هم می‌توان انسان‌ها و جوامع بهتر و پیشرفته‌تری ایجاد نمود. اما آن‌قدرها طول نکشید که صاحبنظران علوم اجتماعی پی‌بردند که رفتار انسان‌ها و مناسبات اجتماعی بسیار پیچیده‌تر از آن است که بتوان همچون ماشین آن را «طراحی» نمود. ایده مهندسی اجتماعی دهها سال است که در غرب کنار گذارده شده. اما در ایران بواسطه ضعف علوم انسانی، ایده قرن نوزدهمی مهندسی اجتماعی همچنان مطرح است. شورایعالی انقلاب‌فرهنگی و جناب رحیم‌پور ازغدی همچنان به دنبال تحقق آرمان‌های فرهنگی‌شان به کمک مهندسی فرهنگی هستند و وقتی هم به نتیجه نمی‌رسند، تقصیر را بر گردن مسئولین می‌اندازند.
