به گزارش جماران؛ کامبیز نوروزی، حقوقدان، در کانال تلگرامی خود نوشت:
«وقتی صدا و سیما در مدیریت حرفه ای خود چانان ضعیف وبی اثر عمل میکند که نقش ناچیزی در افکار عمومی کشور ایفا می کند ، میدانی وسیع برای انواع رقبای فارسی زبان خارج از کشور می گشاید که مدیریت افکار عمومی مردم ایران را به دست بگیرند و تصویری به جامعه ایران ارائه کنند که خود دوست دارند.
تکلیف تلویزیونهایی مانند بی بی سی فارسی ، ایران اینتر نشنال ، یا شبکه هایی مانند ایران وایر و آموزشکدۀ توانا و امثال اینها معلوم است . هر کدام از اینها پروژه ها و دیدگاههای خود را دارند . بودجۀ آنها از مراکز معینی وابسته به دولتهایی مانند آمریکا و عربستان تأمین می شود و تبعاً درپی تأمین منافع همان دولتها حرکت می کنند نه منافع ملت ایران.
اما مشکل جدی را در صدا و سیما باید جست که چرا باید با سانسورها و انحصارطلبی ها و مدیریت غیر حرفه ای خود چنین فضایی برای "اغیار" باز بگذارد. رسانه های اغیاری که چز به ایجاد فقر و گرسنگی و جنگ و خون علیه ملت ایران نمی اندیشند . آزادی بیان و آزادی رسانه آن نیست که یک رسانه در پی توجیه تروریسم برآید.
اگرچه این رویه مدتهاست در چند رسانه فارسی زبان خارج از کشور کاملاً مشهود است اما واکنش خبری آنها به حمل، تروریستی امروز در اهواز ، که منجر به کشتار مردم بی گناه شد ، عریان تر و آشکارتر از دیگر موارد نشان داد که چگونه بی بی سی فارسی ، ایران اینترنشنال ، آموزشکدۀ توانا ، من و تو ، دویچه وله و... کشتار مردم ایران را بی اهمیت می شمرند و طوری سخن می گویند که گویی آنها ذی حق اند . یک گروه تروریست در شهر اهواز مردم را به گلوله می بندد و دهها نفر کشته و زخمی می شوند . یک رفتار تروریستی محض که با هیچ قاعده و قانونی در هیچ کجای جهان نمی توان ازآن تنفر نداشت و محکومش نکرد.
اما گویی مردم ایران انسان نیستند و تروریستها وقتی مردم ایران را قتل عام می کنند تروریست نیستند ، چون مقتولان و مجروحان ایرانی اند . این چیزی است که از رسانه های فارسی زبان خارج از کشور می فهمیم.
آنها برای یک حمله با چاقوی در متروی لندن ، واژۀ تروریسم بکار می برند ولی وقتی خبر کشتار تروریستی مردم اهواز را به کار می برند ، از بکار بردن این واژه استنکاف دارند . تصویر مقایسه ای پائین نشان دهند، این رفتار دوگانه است که جز جانبداری رسانه ای از تروریسم در ایران چه معنای دیگری دارد؟
رسانه باید در کار گردش اطلاعات باشد ، نه گردش گلوله و مرگ.»
