از کرامات شیخ ما این است، شیره را خورد و گفت شیرین است. این بیت به بهترین شکل واکنش رئیس فدراسیون دوومیدانی نسبت به عملکرد پرتابگران وزنه را توصیف می کند.
به گزارش جی پلاس، دو پرتابگر وزنه ایران، علی ثمری و شاهین مهردلان که با رکوردهای ورودی اعلام شده جز مدعیان کسب مدال بازی های آسیایی بودند عملکرد بسیار دور از انتظاری از خود بر جای گذاشتند تا در روز نخست رقابت های دوومیدانی به تلخی آغاز شود. کیهانی رئیس فدراسیون دوومیدانی پس از این عملکرد ضعیف گفت: عملکرد پرتابگران وزنه قابل قبول نبود.
بیان این جمله واضح و آشکار از سوی مجید کیهانی مسلما برای پاسخگویی کافی نیست. همه می دانیم که این نتیجه فراتر از غیرقابل قبول و در واقع افتضاح است، چرایی اش را شما باید بگویید. دوومیدانی یکی از فدراسیون هایی بود که با شعار تیم کیفی، چند تن از ورزشکارانش را خصوصا در بخش بانوان به جاکارتا نبرد. مسلما از تیم کیفی انتظار نتیجه باکیفیت می رود و حالا که این نتیجه رقم نخورده باید نسبت به آن پاسخگویی وجود داشته باشد.
شاهین مهردلان در هر سه پرتاب خود خطا کرد و بدون برجای گذاشتن هیچ گونه رکوردی از دور رقابت ها کنار رفت تا این سوال به وجود آیا که فرضا فرزانه فصیحی، دونده سرعتی ایران اگر به جاکارتا اعزام می شد، عملکرد ضعیف تری از این ورزشکار بر جای می گذاشت؟
علی ثمری با وجود نرسیدن به حدنصاب، به دلیل سابقه اش به بازی های آسیایی رفت اما او نیز از 6 پرتاب خود فقط دو پرتاب موفق داشت که با رکورد های شخصی اش خیلی فاصله داشت و مقامی بهتر از هفتمی را برایش به ارمغان نیاورد.
کیهانی به جای بیان این جمله واضح، که همه کارشناسان و حتی مردم عادی آن را می دانند باید به دلایل فنی اشاره کند. این که چرا پس از 4 پرتاب متوالی خطا از سوی دوپرتابگر ایران، از مربی گرفته تا مسئول و دبیر و رییس، هیچ کس آنجا نبود که با صحبت های فنی، روانی یا هر چیز دیگر شرایط را عوض کند. رئیس فدراسیون به عنوان متولی دوومیدانی باید توضیحی داشته باشد که رکورد ورودی 19.96 سانتی متر چگونه در عرض یک ماه نزدیک به دو متر کاهش پیدا می کند. اصلا آیا رکوردهای ورودی واقعی است؟
با توجه به در پیش بودن مسابقات سایر اعضای تیم شاید انتظار واکنش تند یا مواخذه از ورزشکاران از سوی رئیس فدراسیون منطقی نباشد، اما کیهانی می تواند به جای چنین اظهاراتی که نافی مسئولیت و تعهد است، اظهارنظر درباره این گونه مسائل را به آینده موکول کند. نه این که با به کاربردن جملاتی از این دست از خود رفع مسئولیت کند.
