هجدهمین دوره بازی های آسیایی-جاکارتا ۲۰۱۸/
نقره ای که مسئولان با بهانه بی ارزشش می کنند!
مدال بسیار ارزشمند نقره توسط تکواندوکار هجده ساله ایران در شرایطی به دست می آید که نوجوان آذری ایران آینده بسیار درخشانی را پیش رو دارد اگر برایش بهانه نتراشند!
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، امیرمحمد بخشی در وزن 68- کیلوگرم با درخششی قابل توجه حریفانش را یکی پس از دیگری از پیش رو برداشت و با رسیدن به نیمه نهایی مدالش را قطعی کرد او در این مرحله ابوغوش اردنی، قهرمان المپیک ریو را به زیبایی شکست داد و به فینال رسید تا برابر حریف بسیار پرافتخار کره ای قرار بگیرد.
بخشی در شرایطی فینال را به حریف واگذار کرد که اختلاف امتیاز خوبی ایجاد کرده بود، اما تجربه مدال های سنگین و ارزشمند حریفش به کمک او اومد و در نهایت با اختلاف دو امتیاز رقابت را واگذار کرد تا بخشی به نقره برسد. مدالی که قطعا نویدبخش آینده ای بسیار درخشان برای او خواهد بود.
با این حال مسئولان و بالاخص رییس فدراسیون اصرار دارند که با بهانه تراشی بیهوده ارزش مدال نقره بخشی را در حد طلا جلوه دهند حال این که این گونه بهانه تراشی ها، جز کاستن از تلاش فوق العاده نوجوان ایرانی نتیجه ای ندارد.
پولادگر پس از کسب نقره بخشی ناداوری را دلیل باخت تکواندوکار ایران دانست و مدعی شد امتیازات مشت حریف کره ای درست نبوده است! مسلما رئیس فدراسیون تکواندو بهتر از هر کسی می داند که ضربات مشت نیز بر خلاف گذشته دیگر در اختیار داوران نیست و تنها سنسور الکترونیکی است که شدت ضربه را ارزیابی کرده و باعث امتیاز ورزشکار می شود.
پولادگر همچنین ادعا کرده که ضربات سر بخشی به حریف کره ای توسط داوران لحاظ نشده است. این در حالی است که ضربه به کلاه حریف باز هم توسط سنسور بررسی می شود و داوران نقشی در امتیاز دادن ندارند. در شرایطی که پا به صورت ورزشکار اصابت کرده باشد که کلاه نتواند ضربه را نشان دهد داوران امتیاز می دهند و البته مربیان نیز حق اعتراض دارند اما نه بخشی و نه مربی اش معتقد به ضربه به صورت نبودند.
رئیس فدراسیون در ادامه اظهاراتش عنوان کرده که می خواستند کره جنوبی به هر شکل ممکن یک طلا به دست بیاورد. اما مشخص نیست اگر چنین اراده ای پشت میز داوران وجود داشته به چه دلیل در سی ثانیه پایانی بدون اعتراض ایران، خود داوران دو امتیاز حریف کره ای را پاک کرده و یک اخطار نیز به او دادند! علاوه بر این کره که میزبان رقابت ها نیست که بخواهد با اعمال نفوذ تاثیری بر نتیجه بگذارد.
بخشی به حریف کره ای باخت به دلیل این که او در وقت سوم سبک مبارزه اش را کاملا عوض کرد و بخشی غافلگیر شد. ضربات مشت پیاپی و ضربات پای چکشی امتیازات پیاپی را برای او به دنبال داشت و بخشی در برابر این تاکتیک حریف آماده نبود.
یک دلیل دیگر باخت نیز به اشتباه عسگری در کشیدن کارت باز می گردد. در روقت نخست و در شرایطی که زمان زیادی به پایان مانده بود و بخشی 4 بر صفر هم از حریف پیش بود. عسگری با کارت کشیدن مدعی شد که حریف کره ای از شیاپپانگ خارج شده و باید اخطار بگیرد. اعتراضی که پذیرفته نشد و کارت اعتراض ایران نزد داور ضبط شد تا امکان اعتراض در دقایق طولانی باقی مانده تا پایان برای ایران از بین برود. اعتراضی که اهمیتی نداشت و اگر نهایتا پذیرفته هم می شد تنها یک امتیاز به بخشی اضافه می کرد.
بخشی فینال بازی های آسیایی را به قهرمان چندساله جهان از کره جنوبی با اختلاف کم باخت و این نشان می دهد که در آینده با رفع برخی مشکلات تکنینی و افزایش تجربه می تواند در این وزن آقایی کند، اما با بهانه ای از این دست که داوران امتیاز ما را ندادند جز در جا زدن نتیجه ای حاصل نمی شود. چرا که اولین قدم برای پیشرفت پذیرفتن ضعف هاست.
البته ادبیات مورد استفاده توسط پولادگر لحن چندان خشنی ندارد و شاید دلیل آن نیز به عملکرد نسبتا قابل قبول نکواندو خصوصا در بخش مردان بازگردد. در این صورت همانند جام جهانی می توانستیم شاهد الفاظ نامناسبتری از سوی رئیس چندین و چند ساله فدراسیون تکواندو باشی
دیدگاه تان را بنویسید