قراردادهایی به یاد دوران قاجار/ تبریزی استقلالی است یا ذوب آهنی؟!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ در فصل نقل و انتقالات لیگ برتر فوتبال، استقلال تلاش کرد که جای خالی بازیکنان از دست داده خود را پر کند از این رو به جای مامه تیام، مرتضی تبریزی را از ذوب آهن اصفهان خرید اما قرارداد یک میلیارد و 700 میلیونی تبریزی با استقلالی ها یک شرط عجیب دارد.

تیم ملی فوتبال استقلال در هفته دوم لیگ برتر پنج شنبه 11 مرداد در ورزشگاه فولادشهر میهمان ذوب آهن است و تبریزی بعد از این بازی به استقلال می آید.

در جهان فوتبال در قراردادهای حرفه ای بازیکنان از همان زمانی که قرارداد را منعقد می کنند و براساس زمان ثبت شده به تیم مورد نظر می پیوندند و در تمرینات آن ها شرکت می کنند. اما ذوبی ها با استقلال توافق کردند که تبریزی در هفته دوم در مسابقه با این تیم، در میدان حاضر نباشد.

اما نکته مورد نظر این است که اگر ذوب آهن و استقلال در هفته های میانی فصل باید با یکدیگر بازی می کردند چه شرایطی پیش می آمد؟ متاسفانه قراردادهای فوتبال ایران بند حرفه ای گری را ندارد و این موضوع حتی در قرارداد با بازیکنان و مربیان خارجی هم دیده می شود. شاید جدیدترین مشکلی که برای استقلال به دلیل همین غیر حرفه ای بودن به وجود آمده در قرارداد تیام بوده است. او به راحتی قراردادش را با استقلال فسخ کرد و در حالی که مسئولان این تیم اعلام کردند که به فیفا شکایت می کنند در ادامه گفتند که تیام سر پل صراط باید پاسخگو باشد و این شاید نشانگر این باشد که استقلال دستش به جایی بند نیست!

این مدل قراردادها دیگر در دنیای حرفه ای جایی ندارد و همین باعث می شود که باشگاه های ایرانی مشکلات فراوانی را به این دلیل پیش روی خود ببینند. داستان پرسپولیس و طارمی ؛ استقلال و تیام و البته چندین و چند پرونده دیگر  که باعث کسر امتیاز از تیم ها هم شده در لیگ ایران به وجود آمده است.

صحبت از ضعف تنظیم قراردادها در ایران بارها و بارها مورد نقد قرار گرفته است اما هیچ گاه فکری برای آن در تشکیلاتی که همواره از بیت المال ارتزاق می کند، نشده است. در زمان بستن قرارداد و زمانی که تیم ها برای خرید بازیکن هرکاری می کنند، به فکر آینده نیستند و نمی دانند که بند بند این قراردادها ممکن است در آینده چه آسیبی به تیم شان که سرمایه ملی است بزنند و چه مشکلاتی را ایجاد کنند.

به گزارش جی پلاس؛ شاید مهم ترین علت که البته قرابت عجیبی با خیانت در اموال عمومی دارد، این است که مدیران باشگاه ها زمانی که روی کار می آیند برای به دست آوردن دل هواداران در کوتاه مدت با هر قید و شرطی هر خواسته بازیکن یا مربی را قبول می کنند اما در عین حال می دانند در سال های آینده که قراردادها مشکل زا می شوند، آنها دیگر مدیر نیستند و یکی دیگر باید پاسخگو باشد.