امیررضا خادم در واکنش به اتفاقات رخ داده در کشتی و استعفای برادرش رسول بیانیه‌ای صادر کرد.
هرچه دو بیانیه اخیر رسول را می‌خوانم مطلبی دال بر اینکه ایشان اصرار و یا حتی پیشنهادی برای رویارویی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی داشته باشد، نمی‌بینم!
جای تامل و تعجب بسیار دارد که چطور بعضی افراد، بدون بررسی اصل خبر و در اظهاراتی که شاید از پختگی لازم برخوردار نباشد، موضوع را تفسیر به رای نموده و به راحتی سرمایه‌های ملی کشور را به زیر سوال می‌برند؟!
بنده به عنوان فردی که روزگار جوانیش را در میادین ورزشی در مسیر کسب افتخاراتی هرچند ناچیز و به اهتزاز درآوردن پرچم مقدس کشورش سپری کرده و امروز هم در عرضه مدیریت کلان ورزش کشور فعالیت می‌نماید، عمیقاً متاسفم که در آستانه 40 سالگی انقلاب و علی‌رغم سیاست کلی نظام مبتنی بر "جذب حداکثری" و "دفع حداقلی"، کماکان شاهد برخی رفتارها و اقدامات سلبی و قهری هستیم که با بهره‌گیری از ابزارهای گوناگون و ایجاد محدودیت‌های اجتماعی، اسباب تنگ‌تر شدن روز افزون حلقه خودی‌ها و تبدیل کردن بخش عمده‌ای از خواص و متخصصان حوزه‌های گوناگون کشور به غیرخودی را فراهم نموده‌اند!
شجریان ها، کیارستمی ها، فرهادی ها و... و حتی برخی فعالین سیاسی و مسئولین رده‌های مختلف درطول 40 سال گذشته، بخشی از این خُبرگان هستند که قطعاً خروج تحمیلی آنان از جمع خودی ها، نه تنها هیچ ثمره‌ای برای کشور در بر نخواهد داشت، بلکه زمینه‌ای است برای ایجاد شکاف میان اقشار مختلف جامعه و سوءاستفاده معاندین از این فرصت.
مخلص کلام، بزرگواران و دوستداران واقعی کشور، بیائید از ابزارهای قدرتمندی که به واسطه همین نظام به دست آورده‌ایم در مسیر فراهم آوردن ضروری‌ترین نیاز امروز جامعه ایرانی یعنی اتحاد و همدلی و افزایش نشاط اجتماعی استفاده نموده و نگذاریم با رفتارهای مخرب و حذفی، حلقه دوستان و خودی‌ها هر روز تنگ‌تر از پیش شده و در نتیجه این رویکرد، افتراق و شکاف قلبی و عقلی میان اقشار مختلف جامعه فراهم شود...
و نکته آخر آنکه امیدوارم برادر عزیزم رسول، "خادم" ملت نیز به خانه خود بازگردد و با همت و حمایت همه جانبه مسئولین در بخش‌های مختلف به خصوص در حوزه دیپلماسی خارجی بتوان با درایت و تدبیر و در عین حفظ اصول و سیاست‌های کلی کشور، تبعات شیوه فعلی مواجهه با ورزشکاران رژیم صهیونیستی در عرصه بین‌المللی ورزش را مدیریت نموده و به حداقل ممکن کاهش داد.
