چه کسی مسئولیت حذف ایران از رقابت های آسیایی را می پذیرد؟

به گزارش جی پلاس، تا امروز حتی یک مسئول ورزش ایران درباره این شکست حرفی به‌میان نیاورده است. گویی توجه و اولویت فوتبال بانوان ایران در پایین‌ترین سطح است. آن روزها که با تصمیم عجیب وزیر سابق ورزش ایران، تیم‌ملی بانوان به‌مدت دو سال منحل شد هم هیچ مقامی حق اظهارنظر نداشت. حتی آن روزها که فیفا، تیم ایران را به رده 127 دنیا تنزل داد هم کم‌تر رسانه‌ای حاضر شد درباره «زرشک طلایی فیفا» بنویسد.

تیمی که مربی خارجی داشت و می خواست به جام‌جهانی 2015 صعود کند، ناگهان منحل شد. وزارت ورزش علت را مسائل غیرفوتبالی اعلام کرد اما نه به جایی توضیح داد و نه حاضر به پاسخگویی شد.

اسفند92 را می توان «اسفند سیاه فوتبال بانوان» نامید که منجر به تغییرات گسترده در فوتبال بانوان و فدراسیون فوتبال شد. از نایب‌رئیس فدراسیون تا سرمربی تیم و مسئول کمیته مسابقات و ناظر مسابقات برکنار شدند. نزدیک به 70نفر تسویه شدند تا انحلال تیم‌ملی فوتبال بانوان استارت بخورد. نزدیکان وزیر ورزش، یکی یکی به سمت نایب‌رئیسی بانوان فدراسیون فوتبال می رسیدند و عملکرد ویژه‌ای نداشتند. حاضر به مصاحبه هم نبودند و با واژه‌هایی مبهم و کلی، «مشکل حراستی»را علت انحلال اعلام میک ردند.

از اسفند 92 تا فروردین 96 ، تیمی که نبود و بازی نکرد و به میدان نرفت، ناگهان خودش را در مرحله مقدماتی رقابت‌های فوتبال قهرمانی بانوان آسیا دید. ساده‌ترین گروه برای صعود در ظاهر. اما بچه‌های ایران نتوانستند. با همه صلاحیت‌ها، با همه ارزش‌ها، با همه توانی که گذاشتند و تلاشی که کردند، نتوانستند. حق هم داشتند. دو ماهه نمی توان برای تورنمنت آماده شد. از لحاظ بدنی، تکنیکی و تاکتیکی تفاوت چندانی با تیم‌های حریف نداشتند اما مهم‌تر از همه آنها «بی تجربگی» اسیرشان کرده بود.

بازی های خوب بانوان ایرانی محصول هنر فردی بود و نه برنامه‌ریزی فدراسیون. تیم، شخصیت برتری نداشت چون به میدان نرفت. اما پرسش مهم‌تر این است؛ سرنوشت تیم‌ملی فوتبال بانوان چه می شود؟ فدراسیون چه برنامه‌ای برای آینده آن‌ها دارد؟ چه بازی های تدارکاتی برای این تیم در نظر گرفته م یشود؟ قلبی برای این تیم در فدراسیون فوتبال ایران و وزارت ورزش می تپد؟