زنگ خطر برای کاراته به صدا درآمد

حضور در این رقابتها از آنجا برای کاراته ایران اهمیت پیدا می کند که بدانیم تیم ملی روزهای پایانی اردیبهشت ماه میدان پراهمیت بازیهای کشورهای اسلامی در باکوی آذربایجان را پیش رو دارد و متولیان کاراته تیم اصلی را برای موفقیت در این رقابتها ارنج کرده اند.

کاراته ایران هر چند موفق به کسب عنوان قهرمانی شد، ولی عملکرد برخی ملی پوشان بخصوص اعضای تیم ملی بانوان نگرانی های نسبتا عمیقی را برای موفقیت در باکو ایجاد کرد. در واقع نتایج دبی یک هشدار جدی به کادر فنی تیم های ملی بود! البته در کاتا نمایندگان کشورمان نمایش خوبی داشتند و شهرجردی ثابت کرد اگر بیشتر چنین میدانهایی را تجربه کند، توان کسب مدالهای خوشرنگ جهانی و آسیایی را دارد.

در بخش مردان چند شکست ناامید کننده و به قول ورزشیها «بد» را شاهد بودیم. شکست نماینده ایران برابر کاراته کاهای عربستان در وزن ۶۷- کیلوگرم، شکست در وزن ۷۵- کیلوگرم برابر نماینده روسیه، برای کاراته ایران قابل هضم نیست و شاید باید از آن به عنوان زنگ خطر تعبیر کرد.

امیرمهدیزاده بعد از چند ماه دوری از مسابقات، هر چند در این رقابتها به نشان برنز دست پیدا کرد ولی از آمادگی لازم به دور بود و باید بداند که پشتوانه دو طلا و یک برنز جهان تضمینی برای موفقیت نیست و باید بیشتر تمرین کند. مهدیزاده یکی از بهترین سبک وزن های حال حاضر دنیاست و در هر تورنمنتی باید با آمادگی بالا شرکت کند.

ذبیح الله پورشیب در این مسابقات ششمین باخت در چهار سال گذشته مقابل  «آراکا»ی ژاپنی را تجربه کرد و حذف شد. پورشیب هر چند عملکرد فنی خوبی داشت ولی باید راه پیروزی بر این گربه سیاه چشم بادامی را پیدا کند.

سایر کاراته کاهای دیگر از جمله سعید احمدی، ابراهیم حسن بیگی و ... نیز عملکرد خوبی نداشتند. اما بهترین چهره تیم مردان ایران کسی نبود جز سجاد گنج زاده، کاراته کایی که به نظر می رسد روند رو به رشدی داشته و با کسب طلای جهان، طلای لیگ جهانی پاریس و برنز رتردام، با کسب طلا در دبی بهترین سنگین وزن فعلی جهان است. او روی تاتامی دبی مبارزات خوبی به نمایش گذاشت، هوشمندانه مبارزه کرد و برای هر حریفی بخصوص رقبای مطرح در نیمه نهایی و نهایی برنامه خاصی داشت.

در تیم بانوان فاطمه چالاکی نمایش امیدوار کننده ای داشت و بواسطه همین عملکرد هم موفق به کسب یک مدال طلای ارزشمند شد.ولی سایر کاراته کای تیم بانوان ضعیف ظاهر شده و توفیقی نه تنها در کسب مدال نداشتند، بلکه به لحاظ فنی هم عملکرد ضعیف را به تصویر کشیدند. کادر فنی این تیم در مدت زمان باقی مانده برای ارتقا سطح فنی و آماده سازی تیم باید سخت تلاش کند.

در کل باید عنوان کنیم که حضور در دبی با توجه به فاصله زمانی مناسب تا بازیهای کشورهای اسلامی یک میدان تدارکاتی مناسب بود. مربیان تیم ملی ضمن آگاهی از وضعیت حریفان شناختی خوبی از وضعیت فنی کاراته کاهای کشورمان پیدا کرده و در مدت زمان پیش رو تمام هم و غم خود را در تمرین برای رفع نقاظ صعف و تقویت نقاط فنی بکار گیرند.

در رقابتهای دبی، غیر از مصر و برخی کاراته کاهای آذربایجان، تقریبا سایر رقبای ایران در بازیهای کشورهای اسلامی از جمله ترکیه، ازبکستان، قزاقستان، مالزی، اندونزی، کویت، عربستان و ... حضور داشتند. به عنوان مثال در وزن ۶۰- کیلوگرم ازبکستان و ترکیه به فینال راه یافتند. کاراته کای ازبک پدیده جدید این وزن در جهان است و در دبی سومین طلای متوالی خود در لیگ جهانی بعد از پاریس و رتردام  را کسب کرد. در ۶۷ کیلوگرم عربستان عملکرد خوبی داشت و آذربایجان و قزاقستان در این وزن کاراته کاهای خوبی دارند وامیدواریم کادر فنی تیم ملی آنالیز خوبی از رقبای کشورمان داشته باشند.

در پایان باید اذعان کنیم که حضور کاراته کاهای ایران در این مسابقات فواید زیادی برای کادر فنی و کاراته کاهای ملی پوش داشت و فدراسیون باید با فراهم آوردن مقدمات لازم،  شرایطی را برای انسجام بیشتر ملی پوشان در اردوهای پیش رو فراهم آورد تا کادر فنی بدون دغدعه برنامه های خود را اجرایی کند.