قهرمان نامدار کشتی آزاد آمریکا گفت: من دو بار به ایران رفته‌ام و صادقانه می‌گویم که آنها مهربان‌ترین و میهمان‌نوازترین مردمان دنیا هستند.
به گزارش جی پلاس، جردن باروز 28 ساله که در مسابقات اخیر جام جهانی کشتی آزاد در کرمانشاه به همراه تیم ملی آمریکا شرکت کرد و به عنوان دومی رسیدند، در گفت‌وگو با مجله «CQ» از تجربه سفر مجددش به ایران و حضور در این مسابقات گفت، این در حالی است که در آستانه این مسابقات بحث ممنوعیت ورود آزادکاران آمریکا به کشورمان در واکنش به دستور دونالد ترامپ مبنی بر ممنوعیت ورود ایرانیان به ایالات متحده، مطرح شد، البته در ادامه این ممنوعیت با رایزنی فدراسیون کشتی ایران و پذیرش وزارت خارجه ایران برای صدور روادید برای کشتی‌گیران آمریکایی برداشته شد.
* تبریک بابت کشتی‌های زیبایت در جام جهانی اخیر. چه مدت در ایران بودی و چه زمانی به آمریکا برگشتی؟
متشکرم. از شما قدردانی می‌کنم. ما مجموعاً هشت روز در ایران بودیم و خود من یکشنبه شب به خانه‌ام در شهر لینکولن واقع در ایالت نبراسکا برگشتم.
* ایران امسال هم به عنوان قهرمانی مسابقات جام جهانی رسید. آنها همیشه بهترین کشتی‌گیران روی کره زمین را در اختیار دارند. چه چیزی باعث شده تا آنها اینقدر خوب باشند؟
جالب است چون از جنبه انفرادی، پس از هفت سال حضور در رقابت‌های بین‌المللی هرگز مقابل هیچ کشتی‌گیر ایرانی شکست نخورده‌ام، اما منظور من را اشتباه متوجه نشوید، آنها همیشه بهترین تیم هستند. این پنجمین حضور من در مسابقات جام جهانی بود و در هر پنج دوره توسط ایران شکست خورده‌ایم. این نشان از کیفیت بالا و ثبات کشتی‌گیران ایرانی است. در کنار اینها آنها ورزشکارانی با انضباط و فوق‌العاده هستند که می‌دانند در جریان مسابقات شرایط خود را چطور تقویت کنند.
* فکر می‌کنید چنین سلطه‌ای بر کشتی ریشه در افتخار فرهنگی ایرانیان بر این رشته ورزشی دارد؟
قطعاً، شک نکنید. به غیر از آمریکایی‌ها، ایرانی‌ها تنها ملتی هستند که حس می‌کنم عشق به ورزش‌های مختلف با هویت ملی آنها آمیخته شده است. آمریکایی عاشق فوتبال (آمریکایی)، بسکتبال و بیسبال هستند و ما با این رشته‌های ورزشی زندگی می‌کنیم. به طرق مختلف این خلاصه می‌کند که ما چه کسی هستیم. در ایران اما همه چیز در کشتی خلاصه می‌شود. میهن‌پرستی را می‌شود در نوع کشتی‌گرفتن ایرانیان دید، بنابراین همین باعث می‌شود تا آنها بهترین باشند.
* به عنوان یک آمریکایی چقدر برایتان دشوار بود که بعد از دهه‌ها روابط خصمانه بین دو کشور و اخیراً هم که دستور رئیس جمهور ترامپ مبنی بر ممنوعیت ورود ایرانیان به ایالات متحده، به ایران سفر کنی؟
من نمی‌توانم بگویم که فردی ناسیونالیست هستم، اما عاشق کشورم هستم. چیزی که سعی کردم روی آن تمرکز کنم، این بود که می‌خواستم ایرانیان بفهمند که در آمریکا دموکراسی برقرار است و این بدین معناست که ما در رأی‌گیری‌ها به مقامات دولتی خود رأی می‌دهیم و گاهی ممکن است آنها برنده نشوند. این بدین معناست که من هنوز هم می‌توانم عاشق کشورم باشم، اما در مقابل سیاست‌های خاص هم می‌توانم بایستم. من و دونالد ترامپ دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به ایران داریم. اطمینان دارم که اگر او به ایران سفر کرده بود، شناخت بهتری از مردم ایران پیدا می‌کرد و قدردان آنها می‌شد.
* تبریک بابت کشتی‌های زیبایت در جام جهانی اخیر. چه مدت در ایران بودی و چه زمانی به آمریکا برگشتی؟
متشکرم. از شما قدردانی می‌کنم. ما مجموعاً هشت روز در ایران بودیم و خود من یکشنبه شب به خانه‌ام در شهر لینکولن واقع در ایالت نبراسکا برگشتم.
* ایران امسال هم به عنوان قهرمانی مسابقات جام جهانی رسید. آنها همیشه بهترین کشتی‌گیران روی کره زمین را در اختیار دارند. چه چیزی باعث شده تا آنها اینقدر خوب باشند؟
جالب است چون از جنبه انفرادی، پس از هفت سال حضور در رقابت‌های بین‌المللی هرگز مقابل هیچ کشتی‌گیر ایرانی شکست نخورده‌ام، اما منظور من را اشتباه متوجه نشوید، آنها همیشه بهترین تیم هستند. این پنجمین حضور من در مسابقات جام جهانی بود و در هر پنج دوره توسط ایران شکست خورده‌ایم. این نشان از کیفیت بالا و ثبات کشتی‌گیران ایرانی است. در کنار اینها آنها ورزشکارانی با انضباط و فوق‌العاده هستند که می‌دانند در جریان مسابقات شرایط خود را چطور تقویت کنند.
* فکر می‌کنید چنین سلطه‌ای بر کشتی ریشه در افتخار فرهنگی ایرانیان بر این رشته ورزشی دارد؟
قطعاً، شک نکنید. به غیر از آمریکایی‌ها، ایرانی‌ها تنها ملتی هستند که حس می‌کنم عشق به ورزش‌های مختلف با هویت ملی آنها آمیخته شده است. آمریکایی عاشق فوتبال (آمریکایی)، بسکتبال و بیسبال هستند و ما با این رشته‌های ورزشی زندگی می‌کنیم. به طرق مختلف این خلاصه می‌کند که ما چه کسی هستیم. در ایران اما همه چیز در کشتی خلاصه می‌شود. میهن‌پرستی را می‌شود در نوع کشتی‌گرفتن ایرانیان دید، بنابراین همین باعث می‌شود تا آنها بهترین باشند.
* به عنوان یک آمریکایی چقدر برایتان دشوار بود که بعد از دهه‌ها روابط خصمانه بین دو کشور و اخیراً هم که دستور رئیس جمهور ترامپ مبنی بر ممنوعیت ورود ایرانیان به ایالات متحده، به ایران سفر کنی؟
من نمی‌توانم بگویم که فردی ناسیونالیست هستم، اما عاشق کشورم هستم. چیزی که سعی کردم روی آن تمرکز کنم، این بود که می‌خواستم ایرانیان بفهمند که در آمریکا دموکراسی برقرار است و این بدین معناست که ما در رأی‌گیری‌ها به مقامات دولتی خود رأی می‌دهیم و گاهی ممکن است آنها برنده نشوند. این بدین معناست که من هنوز هم می‌توانم عاشق کشورم باشم، اما در مقابل سیاست‌های خاص هم می‌توانم بایستم. من و دونالد ترامپ دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به ایران داریم. اطمینان دارم که اگر او به ایران سفر کرده بود، شناخت بهتری از مردم ایران پیدا می‌کرد و قدردان آنها می‌شد.
* این بیانیه‌ای قوی است. نمی‌ترسی که گفتن این حرف‌ها ممکن است برای تو در اینجا پیامدهایی به همراه داشته باشد؟
من دو بار به ایران رفته‌ام و صادقانه می‌گویم که آنها مهربان‌ترین و میهمان‌نوازترین مردمان دنیا هستند. ایران فرهنگی کهن دارد و حس می‌کنم که دارم چیزهای بیشتری در مورد فرهنگ این کشور می‌آموزم. در پاسخ به پرسش شما هم باید بگویم که نسبت به این بیانیه‌ای که شما از آن حرف می‌زنید کاملاً اطمینان دارم و نسبت به واکنش‌های احتمالی حس راحتی دارم.
* از تو به عنوان بهترین آزادکار 74 کیلوگرم کره زمین در کشوری که در غرق در کشتی است، یاد می‌شود. وقتی در ایران بود حسی شبیه به یک سِلبریتی (چهره سرشناس) نداشتی؟
صادقانه بگویم، حسی دیوانه‌کننده بود. درست مثل این بود که کل مردم ایران این تورنمنت را تماشا می‌کردند. در نسخه ایرانی شبکه تلویزیونی «ESPN»، در تمام طول روز در مورد این رویداد حرف می‌زدند و میلیون‌ها نفر از خانه به تماشای آن می‌نشستند. زمانی که ما وارد فرودگاه کرمانشاه شدیم، هواداران به استقبال ما آمده بودند و پس از پایان مسابقات هم خداحافظی باشکوهی با ما داشتند. هرگز چنین استقبالی را اینجا در آمریکا ندیده‌ام. در جریان مسابقات جام جهانی تهران هم جو ورزشگاه چیز دیگری بود. آنها اسم‌های ما را فریاد می‌زدند. واقعاً دیوانه‌کننده بود. ما در مرکز ایران بودیم و حس می‌کردیم که در خانه هستیم.
* آیا با کشتی‌گیری از تیم ایران هم دوست هستی؟
من رابطه نزدیکی با مسعود اسماعیل‌پور دارم و او را دوست خودم می‌دانم. ما در اینستاگرام مرتب به هم پیام می‌دهیم. هر موقع که او را از نزدیک دیده‌ام، او بسیار مودب و خوش‌برخورد بوده است و نکاتی را در مورد حریف بعدی‌ام به من می‌گوید. در رابطه دوستی ما احترام متقابل فوق‌العاده‌ای برقرار است.
* به آمریکایی‌هایی که به ایرانیان اعتماد ندارند و فکر می‌کنند که ممنوعیت ورود مسلمان به ایالات متحده سیاست هوشمندانه‌ای است، چه می‌توانی بگویی؟
همانطور که قبلاً گفته‌ام تصویری که از ایرانیان در رسانه‌ها و فیلم‌ها به تصویر کشیده شده، کاملاً غلط و اشتباه است و نشانگر شخصیت ایرانی‌ها نیست. نمی‌توان به این سطح آگاهی از ایرانی‌ها هم رسید، مگر اینکه به ایران سفر کرد و خودتان تجربه کنید. اگر شما به ایران سفر کنید، به شما قول می‌دهم که نظرتان در خصوص آنها تغییر خواهد کرد.
* آیا در طول مسابقات به مشکلی در ایران برنخوردید؟
اصلاً به هیچ مشکلی برنخوردیم و در واقع اوضاع کاملاً برعکس این بود. ما از سوی مردم ایران چیزی جز عشق و حمایت ندیدیم. در حال آماده کردن خود برای مسابقات بودیم که هواداران ایرانی برای گرفتن عکس یادگاری نزد ما می‌آمدند. حتی پس از پایان مسابقات برخی از آنها دوباره پیش ما آمدند و شهروندان عادی ایران به من و خانواده‌ام هدیه‌هایی از جمله لباس سنتی کردی، کتاب شعر فارسی، عروسک‌هایی برای فرزندانم، زعفران و یک نوع شیرینی ایرانی به نام سوهان دادند.
* اگر به شما بگویم که همین الان یک هواپیما قصد پرواز به سوی ایران را دارد، چه خواهی گفت؟
(با خنده) من هم به شما می‌گویم که در راه فرودگاه هستم.
من دو بار به ایران رفته‌ام و صادقانه می‌گویم که آنها مهربان‌ترین و میهمان‌نوازترین مردمان دنیا هستند. ایران فرهنگی کهن دارد و حس می‌کنم که دارم چیزهای بیشتری در مورد فرهنگ این کشور می‌آموزم. در پاسخ به پرسش شما هم باید بگویم که نسبت به این بیانیه‌ای که شما از آن حرف می‌زنید کاملاً اطمینان دارم و نسبت به واکنش‌های احتمالی حس راحتی دارم.
* از تو به عنوان بهترین آزادکار 74 کیلوگرم کره زمین در کشوری که در غرق در کشتی است، یاد می‌شود. وقتی در ایران بود حسی شبیه به یک سِلبریتی (چهره سرشناس) نداشتی؟
صادقانه بگویم، حسی دیوانه‌کننده بود. درست مثل این بود که کل مردم ایران این تورنمنت را تماشا می‌کردند. در نسخه ایرانی شبکه تلویزیونی «ESPN»، در تمام طول روز در مورد این رویداد حرف می‌زدند و میلیون‌ها نفر از خانه به تماشای آن می‌نشستند. زمانی که ما وارد فرودگاه کرمانشاه شدیم، هواداران به استقبال ما آمده بودند و پس از پایان مسابقات هم خداحافظی باشکوهی با ما داشتند. هرگز چنین استقبالی را اینجا در آمریکا ندیده‌ام. در جریان مسابقات جام جهانی تهران هم جو ورزشگاه چیز دیگری بود. آنها اسم‌های ما را فریاد می‌زدند. واقعاً دیوانه‌کننده بود. ما در مرکز ایران بودیم و حس می‌کردیم که در خانه هستیم.
* آیا با کشتی‌گیری از تیم ایران هم دوست هستی؟
من رابطه نزدیکی با مسعود اسماعیل‌پور دارم و او را دوست خودم می‌دانم. ما در اینستاگرام مرتب به هم پیام می‌دهیم. هر موقع که او را از نزدیک دیده‌ام، او بسیار مودب و خوش‌برخورد بوده است و نکاتی را در مورد حریف بعدی‌ام به من می‌گوید. در رابطه دوستی ما احترام متقابل فوق‌العاده‌ای برقرار است.
* به آمریکایی‌هایی که به ایرانیان اعتماد ندارند و فکر می‌کنند که ممنوعیت ورود مسلمان به ایالات متحده سیاست هوشمندانه‌ای است، چه می‌توانی بگویی؟
همانطور که قبلاً گفته‌ام تصویری که از ایرانیان در رسانه‌ها و فیلم‌ها به تصویر کشیده شده، کاملاً غلط و اشتباه است و نشانگر شخصیت ایرانی‌ها نیست. نمی‌توان به این سطح آگاهی از ایرانی‌ها هم رسید، مگر اینکه به ایران سفر کرد و خودتان تجربه کنید. اگر شما به ایران سفر کنید، به شما قول می‌دهم که نظرتان در خصوص آنها تغییر خواهد کرد.
* آیا در طول مسابقات به مشکلی در ایران برنخوردید؟
اصلاً به هیچ مشکلی برنخوردیم و در واقع اوضاع کاملاً برعکس این بود. ما از سوی مردم ایران چیزی جز عشق و حمایت ندیدیم. در حال آماده کردن خود برای مسابقات بودیم که هواداران ایرانی برای گرفتن عکس یادگاری نزد ما می‌آمدند. حتی پس از پایان مسابقات برخی از آنها دوباره پیش ما آمدند و شهروندان عادی ایران به من و خانواده‌ام هدیه‌هایی از جمله لباس سنتی کردی، کتاب شعر فارسی، عروسک‌هایی برای فرزندانم، زعفران و یک نوع شیرینی ایرانی به نام سوهان دادند.
* اگر به شما بگویم که همین الان یک هواپیما قصد پرواز به سوی ایران را دارد، چه خواهی گفت؟
(با خنده) من هم به شما می‌گویم که در راه فرودگاه هستم.
کپی شد
