کشتی‌گیران آمریکا پس از انقلاب ۱۹۷۹ تا سال ۱۹۹۸ هیچ سفری به ایران نداشتند اما از آن پس، بیش از ۱۰ بار به ایران آمده‌اند.
به گزارش جی پلاس، زمانی که تیم کشتی آمریکا ساعت سه صبح شنبه وارد هتل فرودگاه تهران شد، کارمندان و اعضا پیتزا سفارش دادند. ریچ بندر، مدیر اجرایی تیم آمریکا گفت: ما همه در لابی مشغول خوردن بودیم.
کشتی‌گیران آمریکا سپس به کرمانشاه رفتند؛ جایی که در رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد مغلوب ایران شدند. اما سؤال اصلی این است که در دوره تنش‌های روزافزون میان دو کشور، چطور از ورزشکاران آمریکا استقبال شد و آن‌ها در مورد ایران چطور فکر می‌کردند؟
کایل اسنایدر، برنده مدال طلای المپیک گفت زمانی که به مادرش گفته که به ایران سفر می‌کند، او کمی نگران شده است. اما او گفت که تیم آمریکا تنها با رفتاری دوستانه مورد استقبال قرار گرفت.
اسنایدر گفت: آن‌ها در فرودگاه به ما گل رز دادند، ساک‌هایمان را آوردند، همه می‌خواستند با ما عکس سلفی بگیرند. این بهترین دوره مسابقاتی بود که تاکنون شرکت کرده بودم، حتی از المپیک ریو هم بهتر بود.
تیم کشتی آمریکا در ادامه روز شنبه به گشت‌وگذار در شهر پرداختند، به برج میلاد رفتند و ایرانی‌هایی که هیجان‌زده شده بودند با آن‌ها عکس گرفتند. جردن باروس، قهرمان المپیک گفت که طرفدارانش در تهران بیش از هر شهر دیگری در جهان است.
برای مدتی به نظر می‌رسید که کشتی‌گیران آمریکایی مجبور خواهند بود که در خانه بمانند. پس از آنکه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد ایران جزو فهرست ممنوعیت سفر است، این کشور تصمیم گرفت در اقدامی تلافی‌جویانه مانع از ورود تیم کشتی آمریکا شود. اما مقامات ایرانی پس از اعتراضات گسترده در آمریکا علیه این دستور ترامپ تصمیم خود را تغییر دادند.
باروس گفت زمانی که از مسئله ممنوعیت سفر مطلع شد واقعاً ناامید شده بود. وی تصریح کرد: من لزوماً با تمام تصمیمات دولتم موافق نیستم و در مورد این تصمیم نیز مسلماً مخالف بودم. من هرگز مورد حمله تروریستی قرار نگرفته‌ام اما در ایران هیچ رفتار نامناسبی علیه خود احساس نکردم.
تماشاگران در طول مسابقات تیم آمریکا با رقبای آذربایجانی، روسی و گرجستانی، کشتی‌گیران ایالات‌متحده را تشویق می‌کردند. بیل زادیک، سرمربی تیم آمریکا در مورد باروس گفت: تماشاگران بی‌وقفه فریاد می‌زدند جردن، جردن. جردن در مسابقات قبلی برخی از قهرمانان آن‌ها را در مسابقات مهم شکست داده بود و آن‌ها او را تحسین می‌کنند.
بِندر در چهار سفر تیم آمریکا به ایران آن‌ها را همراهی کرده است: تا جایی که به یاد دارم ما هرگز مشکلی نداشته‌ایم.
کشتی‌گیران آمریکا پس از انقلاب 1979 تا سال 1998 هیچ سفری به ایران نداشتند اما از آن پس، بیش از 10 بار به ایران آمده‌اند.
بِندر گفت که کشتی می‌تواند یک ورزش بسیار احساسی باشد اما ورزشکاران می‌دانند که به چشم سفرای کشورشان به آن‌ها نگاه می‌شود. بندر تصریح کرد: «کشتی یک ورزش بسیار رقابتی و تک‌به‌تک است. بعضی مواقع انگشت یکی به چشم دیگری می‌خورد. ممکن است مردم عصبانی شوند. بنابراین باید تأکید کنم که حفظ موقعیت و دست دادن با رقیب از اهمیت مضاعفی برخوردار است. خوشبختانه، همه بچه‌ها می‌دانند که داخل و خارج از تشک کشتی، نمایندگان آمریکا هستند.
در پایتخت نیز درست مانند کرمانشاه، ایرانیان تنها با لبخند از ما استقبال کردند. یکی از اعضای تیم گفت باور اینکه ایران ضد آمریکا باشد، بسیار دشوار است.
بندر می‌خواست بداند: «آیا واقعیت دارد که دیواری در مرکز این شهر با شعار «مرگ بر آمریکا» روی آن وجود دارد؟ چراکه من اصلاً چنین چیزی حس نکردم.»
