اعتراف بازیکن پرسپولیس از لحظات سخت زندگی اش!
یکی از دراماتیک‌ترین اتفاقات فوتبالی را قطعا هواداران پرسپولیس و البته محمد خدابنده‌لو از نزدیک مشاهده کرد. فاصله بین جهنم و بهشت تنها در کمتر از سه دقیقه.
ورزشی جماران و به نقل از ورزش سه؛ محمد خدابنده‌لو، هافبک جوان پرسپولیس، مرد اول دیدار این تیم برابر الشرطه عراق لقب گرفت. جایی که فاصله محکومیت بزرگ او در مسیر باخت سرخ‌ها تا دستیابی به پیروزی روی حرکت او تنها کمتر از سه دقیقه بود و او مدعی است در این لحظات قلبش در حال از جا کنده شدن بود، اما بعد از بازی خوشحال‌ترین هوادار این تیم روی زمین بود.
خدابنده‌لو در دقیقه 96:05 روی شوت حریف توپ را از خط دروازه با دست برگشت داد تا کیم دایه اعلام پنالتی به سود الشرطه عراق کند و سرخ‌ها در یکقدمی باخت قرار گیرند. اما این پنالتی توسط محمود المواس از دست رفت تا در برگشت خودش با ارسال به محوطه جریمه مدافع حریف را مجبور به خطای پنالتی کرده تا سرنوشت این بار حکم به پیروزی تیمش بدهد.
از کجا صحبت کنیم راحت‌تری؟ لحظه‌ای که نزدیک بود تیم را در موقعیت شکست قرار دهی یا لحظه پیروزی؟ البته در آن لحظه که پنالتی کردی هم احتمالا توپ مهاجم حریف به گل تبدیل می‌شد.
خب ریسک است دیگر. ولی چه ریسکی بود خدایی! فکر کردم اینقدر به توپ حریف نزدیک هستم که سرم را جلوی آن بگذارم اما زاویه بیشتری پیدا کرد و مجبور شدم با دست بزنم. خب وقتی VAR هم هست دیگر نمی‌توانید منتظر شانس و اشتباه باشید و می‌دانستم پنالتی گرفته می‌شود. خدا به من رحم کرد خدایی، قبول دارید؟
نه البته اینطور نمی‌شود فکر کرد و شانس گل شدن توپ حریف بیشتر بود و تو یک فرصت بزرگ برای اینکه آن را کم کنی به پرسپولیس دادی.
خب روی الکسیس هم حساب کردم. او پنالتی ریاض محرز را قبلا گرفته بود. البته شوخی چرا، در آن لحظه فقط می‌خواستم مانع از گل خوردن تیم شوم و بقیه را به خدا واگذار کردم تا شرمنده نشوم. خدا هم نشان داد که خیلی دوستم دارد و به قول معروف نه تنها بغلم کرد که یه ماچ بزرگ هم کرده است.
این دوست داشتن خدا را قبلا هم دیده‌ای البته، کم پیش می‌آید آدم به تیم موردعلاقه‌اش برسد.
خب این اتفاق دیگر برایم بزرگتر از لطف بود. خیلی تلاش کردم به آن برسم و شاید به قول شما سرنوشت اتفاقاتی شکل می‌داد که به این مسیر مثل خیلی‌های دیگر مهیا نمی‌شد. اما من رسیدم و برای همین است که حاضرم برای این پیراهن همه چیزم را بگذارم.
اما قبول هم داری در وضعیت کنونی اگر توپ گل می‌شد نه تنها به این شکل قهرمان می‌شدی که احتمالا مورد هجمه هم قرار می‌گرفتی و کلی ادله و بحث می‌شد که بابا مهاجم حریف اصلا توپش گل نمی‌شد.
ببینید من قبل از اینکه بازیکن تیم باشم هوادار تیم هستم و بودم. با سلول سلول بدنم این حس را درک می‌کنم. حاضر بودم همه چیز اتفاق بیفتد اما تیمم نتیجه بگیرد و به قولی شارژ باشم. هوادار تحت هر شرایطی حق دارد. من هیچ وقت نه الان و نه آینده نسبت به نقد آنها موضعی ندارم و روی سرم می‌گذارم و می‌گویم دم شما گرم که بدون منفعتی به دنبال نتیجه گرفتن تیم هستید. الان که خدا به من لطف داشته و پیراهن تیم محبوبم را بر تن کرده‌ام بالاترین مسئولیت را روی دوشم احساس می‌کنم و هنوز هم هوادار هستم.
خب برگردم به صحنه پنالتی دادن؛ پنالتی دادی و قبل از VAR هم دوربین روی صورتت رفت که در جواب یکی از بازیکنان گفتی "آره پنالتی بود".
خب گفتم که مشخص بود در وار مشخص می‌شود. واقعا انگار آب سرد روی سر ما ریخته باشند. در موقعیت حمله بودیم و دنبال گل دوم اما یک اتفاق همه چیز را نزدیک بود علیه ما کند. اصلا توان بلند شدن هم نداشتم اما یک چیزی خدایی ته قلبم می‌گفت می‌شود. یعنی حداقل اینکه برای این پنالتی یک اتفاق می‌افتد تا بدتر نشود. خدا را شکر که بازیکن حریف هم نزد و رفتیم برای حمله!
توپ هم در وسط زمین به تو رسید و یک ارسال و هندبال حریف. اول خودت دیدی پنالتی شده؟
من مسیرم توپم را دنبال می‌کردم. کاملا مشخص بود که توپ را با دست زده و واقعا نمی‌دانم چرا داور خودش وارد ماجرا نشد و بازی را برای بازبینی نگه داشت. بدتر اینکه ثانیه‌های آخر بود و اگر سوت پایان بازی را می‌زد مشخص نبود چه اتفاقی بیفتد به همین سادگی از دست‌مان در بروند. خدایی اینقدر هم بدشانسی حق ما نیست. بچه‌ها زحمت می‌کشند و همه سرشان را برای تیم می‌دهند. اگر تمرین ما را ببینید از خود بازی هم سخت‌تر است و ما با تمام وجود آماده پیروزی بودیم اما چه کنیم که الکی الکی گره خورده بود.
پنالتی هم به سود پرسپولیس اعلام شد و خب فاصله جهنم و بهشت را به همین شکل دیدی.
چه چیزی می‌توانم بگویم جز شکر خدا. واقعا شایسته برد بودیم. اصلا به من ربطی نداشت و از لحظه تمام شدن بازی تا الان خیلی هواداران و حتی شما دوستان لطف داشتید. اما ما یک تیم هستیم. همه به بزرگی پرسپولیس و مسوولیت بزرگی که داریم ایمان داریم. هر کس بنا به توان و تلاش خودش به دنبال پیروزی بود و دم بچه‌های دیگر تیم هم واقعا گرم. برای خودم هم خوشحالم که شرمنده نشدم و اتفاق خوبی در نهایت افتاد. اکنون شرایط سختی داریم اما هیچ چیز غیرممکن نیست.
یعنی فکر می‌کنی شانس صعود برای ما خیلی بیشتر از چیزی که تصور می‌کنیم باشد؟
قطعا همینطور است. به خدا هواداران مثل همیشه کنار تیم باشند و همان انرژی بزرگ‌شان را بدهند صعود هم می‌کنیم و هیچ مشکلی نیست. اوضاع شاید آنطور که فکر می‌کردیم پیش نرفت اما به آن بدی هم که نشان می‌دهند نیست. گفتم که خودم را یک هوادار می‌دانم و الان هم تنها خواسته من این است که هواداران کنار ما باشند. روزهای سختی داشتیم. قطعا اگر بازی در استادیوم آزادی یا هر استادیوم استانداردی در ایران بود، شرایط کاملا برای ما فرق می‌کرد و الان اینقدر سخت نمی‌شد. من که روی سکو بودم الان می‌دانم انرژی آنها روی سکوها درست لحظه‌ای که خسته‌ای چه جان دوباره‌ای می‌دهد. اصلا اینکه می‌گویند یار دوازدهم دقیقا درست است و انگار با یک بازیکن بیشتر می‌دوی و تلاش می‌کنی.
محمد خیلی سخت به ترکیب رسیدی و رقابت سختی هم دارید. الان اوضاع را چطور می‌بینی؟
خب همین سختی‌ها لذت دارد. آقای گاریدو گفتند که چطور باید به ترکیب برسید و البته برای ما واقعا فرقی ندارد. نه شعار می‌دهم و نه چیزی. باشم تمام توانم را می‌گذارم، روی نیمکت باشم برای هم‌تیمی‌هایم داخل زمین آرزوی موفقیت می‌کنم و نباشم هم همان هوادار هستم که ضربان قلبم بالا می‌رود و از روی سکوها برای تیم دعا می‌کنم و انرژی می‌فرستم. قبول دارم کجا هستم و این جایگاه را به سختی به دست آوردم و به راحتی از دست نمی‌دهم. در کنار هم برای موفقیت تیم تلاش می‌کنیم و مطمئن باشید صعود می‌کنیم.
الهلال و النصر؟
حریفان قدرتمندی هستند و شکی نیست. اما فوتبال در نهایت 11 به 11 است و تیمی که تلاش بیشتری داشته باشد و کم اشتباه باشد به نتیجه می‌رسد. بازیکنان بزرگی دارند اما قطعا آدم فضایی نیستند و قدرت ماورایی ندارند و بچه‌های ما هم پتانسیل بالایی دارند و این را نشان خواهیم داد. اتفاق خوب این است که بازی بعدی‌مان ان‌شاءالله در ایران خواهد بود و آنجا قدرت واقعی‌مان را با هواداران نشان خواهیم داد.
دیدگاه تان را بنویسید