چرا دورتموند پس از کلوپ قهرمان بوندسلیگا نشده است؟

ورزشی جماران، فرشته مقدم: شروع فاجعه بار دورتموند در فصل ۲۵-۲۰۲۴، چهارشنبه شب با حذف این تیم در جام حذفی تکمیل شد. سباستین کهل، مدیر ورزشی باشگاه پس از شکست یک بر صفر برابر ولفسبورگ درباره آینده نوری شاهین گفت: "این حذف در رابطه با آینده سرمربی هیچ معنایی ندارد. تنها همه ناراحت هستیم. سرمربی هم چنین احساسی دارد. همیشه فشار در بروسیا وجود دارد همانطور که هواداران نسبت به این اتفاق واکنش نشان دادند. از ما انتظار دارند و ما برای آن تلاش خواهیم کرد." 

باوجود اینکه کهل مقابل دوربین و رسانه های آلمان خم به ابرو نیاورد اما سیاه و زردپوشان احتمالا پشت درهای بسته به شدت از وضعیت تیم در این فصل خشمگین هستند. به نوشته ترنسفر مارکت، علاوه بر حذف زودهنگام در جام حذفی، این تیم در لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید تحقیر شد و قهرمان لالیگا توانست شکست ۲ بر صفر در نیمه اول را به پیروزی ۵ بر ۲ در نیمه دوم تبدیل کند. اگر به آن تنها 5 پیروزی در 9 هفته بوندسلیگا اضافه شود شکی در آن به وجود نمی آید که شاهین چه اندازه تحت فشار قرار دارد. متاسفانه عملکرد سرمربی جوان نمونه ای از عدم موفقیت تیم پس از جدایی یورگن کلوپ از باشگاه در سال ۲۰۱۴ است. 

ناکامی دورتموند در بهره بردن از مشکلات بایرن

به طور معمول هر تیمی که می خواهد در بوندسلیگا فاتح جام شود باید از بایرن مونیخ بیشتر امتیاز کسب کند. در حالی که بایرلورکوزن ژابی آلونسو این کار را در فصل پیش به درستی انجام داد اما دورتموند یکی از پس دیگری فرصت هایش را در کورس قهرمانی از دست داد و حتی زمانی که بایرن دچار مشکل شده بود نتوانست از این موقعیت بهره ببرد. همانطور که در جدول مشخص است بایرن در طول این ۱۰ سال هر فصل فاصله اش با دورتموند کمتر شده است تا جایی که ۷۲ امتیاز فصل گذشته و ۷۱ امتیاز فصل قبل از آن بدترین امتیازهایی بود که بایرن از سال ۲۰۱۰ کسب کرده بود. همانطور که اشاره شد لورکوزن از این مشکلات بهترین استفاده را برد و توانست برای نخستین بار فاتح بوندسلیگا شود. با این حال یک فصل قبل از آن همه شاهد بودیم دورتموند صدرنشین در آخرین هفته برابر ماینتس ۲ -۲ مساوی کرد تا آن بایرن فاجعه به لطف تفاضل گل بهتر فاتح بوندسلیگا شود.

 در حالی که دورتموند در آن فصل در فتح جام بدشانس بود هواداران به این موضوع اشاره کردند که در ۱۰ فصل گذشته باشگاه تنها دو بار به بایرن مونیخ نزدیک شد و شانس قهرمانی در بوندسلیگا را داشت. سرخوردگی مداوم هواداران باشگاه به این خاطر است که هر بار بایرن در لیگ شکست می خورد دورتموند نیز مغلوب می شود یا امتیاز از دست می دهد. آن را می توانیم از فصل ۲۰-۲۰۱۹ تا ۲۲-۲۰۲۱ ببینم، همچین بازگشت فاجعه بار در فصل گذشته که تیم تنها ۶۳ امتیاز کسب کرد. در فصل جاری هم دورتموند نشان داده است توانایی رقابت با مونیخ را ندارد حتی اگر رقیب قدرتمندش برای جمع آوری امتیاز ها به زحمت بیفتد چون زردپوشان به اندازه کافی خوب نیستند. به نظر می رسد این فصل هم مانند فصل های دیگر مشکل اصلی این است که باشگاه سرمربیانی را انتخاب می کند که نمی توانند از بازیکنان بهترین استفاده را ببرند.  

سرمربیان کم فروغ دورتموند

اگر به فهرست سرمربیانی که پس از کلوپ هدایت دورتموند را بر عهده داشتند نگاه کنیم شاید بتوانیم مسئله ناکامی باشگاه را در بوندسلیگا حل کنیم. توماس توخل به عنوان جانشین شایسته کلوپ در نخستین فصلش ۷۸ امتیاز کسب کرد، رکوردی که تاکنون به آن دست نیافته بود. با این حال کمی پس از دو سال باشگاه را به خاطر اختلاف با هیئت مدیره ترک کرد. با وجود این که سرمربیان بعدی مانند توخل طوفان به پا نکردند اما به اندازه سرمربی جدید تیم ملی انگلیس جاه طلب و با استعداد نبودند. تنها کافی است به لیست نگاه کنیم تا متوجه شویم کدام یک پس از جدایی از باشگاه به موفقیت بزرگی دست یافته است. 

برای مثال پتر بوش جانشین توخل شد اما موفقیت کمی داشت و میانگین ۱.۴۷ امتیاز را در لیگ به ثبت رساند. سرمربی هلندی سپس به بایر لورکوزن رفت، پس از آن به لیون و دوباره به لیگ هلند برگشت تا هدایت آیندهوون را بر عهده بگیرد. پتر اشتوگر سرمربی بعدی دورتموند بود. او که در کلن احترام زیادی کسب کرده بود در دورتموند مشکلاتی داشت. سرمربی اتریشی سپس در فوتبال اتریش و ترکیه نقش های مختلفی را به عهده گرفت و اکنون در دسته دو لیگ اتریش مدیر ورزشی است. لوسین فاوره جایگزین اشتوگر شد. سرمربی سوییسی دوران خوبی در دورتموند داشت و به معنای واقعی توانست در فصل ۱۹-۲۰۱۸ با بایرن مونیخ برای قهرمانی رقابت کند. با این حال پس جدایی از تیم آلمانی نتوانست سمتی پیدا کند و پس از دو سال استراحت هدایت نیس را در لیگ یک فرانسه بر عهده گرفت. حضورش در آن جا تنها شش ماه طول کشید. 

پس از آن باشگاه تمرکزش را روی امضای قرارداد با سرمربیان جوان قرار داد همانطور که در فصل نقل و انتقالات با موفقیت بازیکنان جوان را جذب می کرد. این پروژه با آوردن ادین ترزیچ از تیم جوانان آغاز شد. او جانشین فاوره شد. با این حال ترزیچ در نخستین فصل خود با مشکلاتی روبرو شد و تیمش در جایگاه سوم قرار گرفت. سپس باشگاه به مارکو رزه، سرمربی مونشن گلادباخ روی آورد. سرمربی آلمانی در دورتموند خوب جا افتاد و توانست رکورد ۲.۰۳ امتیاز در هر بازی را در لیگ به ثبت برساند. با این حال اغلب به خاطر امضای قرارداد با بازیکنان با مدیریت به مشکل بر می خورد، مانند توخل. به همین خاطر باشگاه با او خداحافظی کرد و دوباره ترزیچ را فراخواند. با این حال پس از این که تیم ترزیچ در هفته آخر فرصت فتح بوندسلیگا را از دست داد و فصل گذشته در جایگاه پنجم قرار گرفت در حالی که سرمربی آلمانی لیگ قهرمانان را در اولویت قرار داد و تیم را به فینال رساند باشگاه با او قطع همکاری کرد و به جایش سرمربی جوان، نوری شاهین را برگزید. 

در حالی که هر سرمربی متفاوت است و تغییرات زیادی در ۱۰ سال گذشته در نیمکت دورتموند رخ داده است، برخی از الگوها کاملا آشکار هستند: زمانی که سرمربیان با استعدادی همچون توخل یا رزه انتخاب می شوند با هیئت مدیره به مشکل بر می خورند و از سمتشان استعفا می دهند. در دیگر موارد دورتموند کار راحتی دارد و کسانی همچون بوش، اشتوگر و فاوره را انتخاب می کند، سرمربیانی که از فرصت هدایت باشگاهی همچون دورتموند خشنود می شوند یا اینکه سراغ مربیان پایه باشگاه خود می رود که احتمالش کم است اوضاع را سامان ببخشند. در هر مورد به نظر می رسد باشگاه خود مانع از این شده است تا بایرن را در بوندسلیگا به چالش بکشد و خودش عامل عدم موفقیتش در این سال ها بوده است.