ایتالیایی ها استعداد بالایی در لقب گذاری تیم ها دارند و از جاذبه های طبیعی گرفته تا حیوانات و رنگ پیراهن ها برای لقب دادن به باشگاه ها استفاده کردند.
ورزشی جماران، فرشته مقدم: چه داستانی پشت لقب ها پنهان است؟ این سوال را اتلتیک در این ماه پاسخ می دهد و ریشه لقب های باشگاه های فوتبال در انگلیس، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا و دیگر کشورها را بررسی خواهد کرد.
این بار به لقب های تیم های فوتبال ایتالیا می پردازیم.
اجازه بدهید با کمتر شناخته شده ها شروع کنیم. یک لمباتا (گوشت راسته) اگر با قصابی ایتالیایی ها آشنا هستید. رقابت در ایتالیا موجب شده القاب خاصی برای تیم ها انتخاب شود و تنها شناخت رنگ پیراهن تیم ها (بیانکوسلسته، روسونری و جالوروسی)، جاذبه های طبیعی (یک چشمه، یک آتشفشان، یا گاهی هر دو) یا حیوانات روحی (لقب آسکولی دارکوب است) کافی نیست تا بدانیم ایتالیایی ها استعداد خیلی خوبی در لقب گذاری دارند.
به عنوان مثال سامپدوریا به احتمال زیاد زیباترین پیراهن را نه تنها در ایتالیا بلکه در دنیا دارد. نه خط اریب دارد نه راه راه و نه طرح شطرنجی. رنگ پایه آبی با سفید، قرمز و سیاه (بلوچرکیاتو) در فوتبال خاص است.
با این حال لقب همشهری شان جنوا به این ورزش ارتباط ندارد. آن ها را با حالتی مسخره چیکلیستی صدا می کنند. درست است دوچرخه سواران، چون پیراهن آن ها شبیه به لباسی بود که فائوستو کوپی در مسیر بالا رفتن از استلویو پاس می پوشید (هواداران سامپدوریا برای تلافی به شیردال افسانه ای که روی آرم قدیمی باشگاه قرار داشت نگاه می کردند مانند اهانت هواداران رم زمانی که با عقاب شاهی لاتزیو روبرو می شوند. هر دو، این خالقان بالدار غرورآمیز را به عنوان کبوتر مسخره می کردند.)
با رم ادامه می دهیم، لقب این تیم لا مجیکا (زمانی که در ورزشگاه المپیک بازی می کنند جادویی نیست؟) است یا لوپی، گرگی که در فوتبال ایتالیا متداول است. گرگ ماده و محل زندگی اش در روایت اصلی شهر رم در صدر دسته لوپی در ایتالیا قرار دارد و بهتر از آن هایی است که در آولینو، کوزنتسا و آن گرگی که زیر درخت بلوط آرم باشگاه لچه است.
البته لچه بیشتر با لقب سالنتینی شناخته می شود به خاطر تنگه اوترانتو در پای ایتالیا. پولیا خانه فوجا است و لقبش ساتانلی یا ساتان های کوچک است، یک دگرگونی در لقب میلان، دیاولو برای باشگاهی که موسسش هربرت کیلپین، مردی از ناتینگهام است. کیپلین قول داد که میلان تیم شیاطین می شود، "قرمز مانند آتش و سیاه مانند ترس تا حریفان خود را به وحشت بیندازیم."
رقیب میلان، یعنی اینتر با بیشونه شناخته می شود، یک اژدهای افسانه ای که با دهانش انسانی را گرفته است که نشان سلاح های نجیب زادگان میلانی بود. زمانی که اینتر با دارکو پانچف، قهرمان اروپا که برای ستاره سرخ بلگراد در سال ۱۹۹۲ بازی می کرد قرارداد امضا کرد به نظر می رسید یک پیوند آسمانی بسته شده است و آن کوبرا نامیده شد. با این حال عملکردش در جوزپه مئاتسا زهردار نبود و خیلی زود لقبش به رامارو (مار آبی) تغییر یافت.
اینتر همچنین به بنآماتا (خیلی دوست داشتنی یا عزیز) شناخته می شود اما اگر تصور می کنید در تورین، جایی که یکی از دشمنانش در آنجا مستقر است به این شکل نامیده می شود اشتباه کرده‌اید. هواداران اینتر تنها کسانی نیستند که به یوونتوس می گویند روبنتوس و کلمه جدید را با فعل روباره ساختند که معنی دزدیدن می دهد.
هواداران تورینو معتقد هستند که تیمشان در تورین ریشه دار تر است مانند کاری که هوداران منچسترسیتی با منچستر می کنند. و این مارون الون با نماد شهر (گاوی که روی دو پا بلند شده) هویت پیدا می کند. علاوه بر روبنتوس، هواداران ایل تورو یوونتوس را گوژپشت ها یا گوبی می نامند مانند فیورنتینا. این لقب به خاطر کیت یوونتوس در دهه ۵۰ است که پشت پیراهن مواج بود و بازیکنان شبیه به کازیمودو ها می شدند. در فرهنگ ایتالیا این اشخاص به شکل نامعقولی خوش شانس هستند.
یوونتوس لقب های دیگری دارد که بیشترشان القاب مهربانانه تری هستند. تقصیر آن ها نیست که دوست دختر ایتالیا شناخته می شوند و آن حسادت برانگیز است به خاطر عشق.
نگران نباشید او می تواند از خودش مراقبت کند مانند آتالانتا که شیرزن و شکارچی است که به اسطوره های یونانی بر می گردد. این که چگونه خدا اجازه داد بورنموث از صورتش کپی کند بدون اینکه تیری از روی خشم از کمان رها کند یک راز است.
لقب تیم های توسکانی ساده است. فیورنتینا با ویولا (بنفش) شناخته می شود، لقب امپولی آتزوری (آبی ها) است، به پیزا می گویند نراتزوری (سیاه و آبی).لیوورنو بعضی اوقات تریلیه (ماهی کفال) نامیده می شود که یکی از غذاهای مشهور شهر است. رنگ قرمز پیراهن نیز به کفال های قرمز بر می گردد.
با عبور از رشته کوه های اپنینس به سمت امیلیا رومانیا تعدادی از دوستداران تمدن استروک در کابین های گزارشگری زمانی که از بولونیا صحبت می کنند این تیم را فلسینی می نامند، یک تمدن قدیمی که احتمالا سازنده دست سازه های مدفون شده ای بود که توسط یک باستان شناس سخت کوش بریتانیایی (بعدا به غارتگر تبدیل شد) کشف شد و در فیلم لا کیمرا به آن پرداخته شده است.
زمانی که پارما در سال ۱۹۱۴ روی پیراهنش کار می کرد موسسان به خاطر مرتبط بودن شهر به جنگ های صلیبی از آن به جای موزیک کلاسیک و جوزپه وردی استفاده کردند. پارما را صلیبی ها می نامند اگر آن ها را جالوبلو (زرد و آبی ها) صدا نزنند.
تیم دیگر ایتالیایی به این رنگ هلاس ورونا است. آن ها را به بوتی می شناسند اما شما در شبکه های اجتماعی این باشگاه هیچ ایموجی از هلو پیدا نمی کنید. بوتی در گویش منطقه ونتو ایتالیا به کار می رود و به معنای پسران جوان است و آن تنها لقب هلاس نیست. آرم باشگاه شبیه فرماندهان قرون وسطایی ورونا است، اسکالا به معنای نردبان است و به آن ها می گویند لی اسکالیجری. دیگر لقب ورونا ماستیفی ها (یک نوع سگ نگهبان) است.
کالیاری متعلق به جزیره ساردیانیا است و اعتراض اولبیا و تورس فایده ای نداشته است. به همین خاطر آن ها در گویش محلی، کاستدو یا به شکل ساده تر ساردی یا ساردیانیایی ها نامیده می شوند. اودینزه نزدیک به مرز اسلوونی نماینده منطقه شان فریولی است و به همین خاطر بیشتر آن ها فریولانی می نامند تا زبرته. آن ها را زیبرا (گورخر) می نامند به خاطر خط های سیاه و سفید مانند یوونتوس. در ادامه به این باشگاه و تیم های دیگری که لقب های جذابی دارند می پردازیم.
یوونتوس
لقب: بانوی پیر
شما می توانید او را پشت دروازه در حال چرخش در جایگاه شیرئا ورزشگاه آلیانز ببینید. بانوی یوونتوس. کونتسا (کنتس). نونا (مادربزرگ). تصویر آن روی پرچمی که یکی از اولتراها در دست دارد دیده می شود. او برای هر کسی معنای متفاوتی دارد.
چگونه او به هویت باشگاهی تبدیل شد که نامش از کلمه لاتین جوانی می آید. آن یکی از پارادوکس های زندگی است. زمانی که خانواده آنیلی یک قرن پیش باشگاه را خرید به نظر می رسید یوونتوس، دوست دختر ایتالیا به خاطر محبوبیت شناخته و به یک بانو تبدیل شده است. او در گذر زمان مقابل چشم تماشاگران مسن شده است.
باشگاه در گذشته تمایل داشت خدمتکاران با تجربه و جنگنده ای در اختیار داشته باشد که تا ۴۰ سالگی بازی می کردند. به همین خاطر نیاز بود میان لقب و نام فعلی توازن برقرار شود. با این حال نسل جدید و رزرو در تیم نخست اطمینان دادند که یوونتوس به نام اصلی اش بیش از همیشه وفادار خواهد ماند.
ونتزیا
لقب: تالابی ها
ونتزیا می توانست لارسناله نامیده شود. شهر به خاطر داشتن کارخانه اسلحه سازی برای کشتی های جنگی معروف بود. با این حال ونتزیا نامی بود که توسط برخی ژیمناست ها انتخاب شد. آن ها میله پارالل را به دروازه تبدیل کردند و باشگاه فوتبال را در سال ۱۹۰۷ تاسیس کردند.
با این حال ردی از آرسنال در لقب ونتزیا وجود دارد. این باشگاه مانند تمام تیم های ایتالیایی یک نشان اختصاصی در انجمن دارد. در این خصوص تالاب ونیز است که وپورتو ها با تمام سرعت به سمت جزایر مورانو و بورانو می روند. ونتزیا به جای گانرز، لاگوناری (تالابی ها) نامیده می شود.
ناپولی
لقب: الاغ ها
شما اغلب می شنوید که به ناپولی می گویند پارته‌نوپه. آن اسم برمی گردد به پیدایش این شهر که یونانی ها آن را ساختند و نامش را پارته‌نوپه گذاشتند. با این حال غیر معمول نیست که حیوان روحی باشگاه را ببینید: یک الاغ ککی در حال عرعر کردن که در گویش محلی اوچوچو نامیده می شود.
در گذشته آرم باشگاه ناپولی اسبی بود که مقابل توپ روی دو پا بلند شده بود، شبیه به آرم فراری. آن ها در نخستین فصلشان به عنوان یک باشگاه شروع خیلی بدی داشتند و ۹ بر ۲ از اینتر شکست خوردند، سپس یوونتوس با نتیجه ۸ بر صفر این تیم را در هم کوبید. داستانی در این رابطه وجود دارد، یک روز گروهی از هواداران که در بار پیپونه از شکست ناپولی ناراحت بودند مردی را دیدند که گاری اش را الاغی به پیش می برد، آن ها مسخره اش کردند و گفتند: "اسبی که دو پا بلند شده است. بله درست است! بیشتر شبیه الاغ فکلا."
خبرنگار کوریه دل متزوجورنو متوجه شد زمان بازی ها هواداران تیم را الاغ می نامند و آن لقب را منتشر کرد. ناگهان الاغ فکلا پس از کامبک ناپولی مقابل یوونتوس و تساوی ۲ بر ۲ در سال ۱۹۳۰ در زمین رژه رفت و به محبوبیت دست یافت.
لقب اوچوچو در ترانه ها هم جای خود را پیدا کرد. این اتفاق زمانی رخ داد که اورلیو دی لائورنتیس مالک باشگاه بود و ناپولی توانست جایگاهش را در سطح اول فوتبال ایتالیا به دست آورد و به رقابت های اروپایی صعود کند.
اوچوچو نباید با الاغ پرنده کیه‌وو ورونا اشتباه گرفته شود. به کیه‌وو زمانی لقب الاغ دادند که به شکل باورنکردنی از هرم فوتبال ایتالیا بالا رفت. هواداران هلاس پس از فتح اسکودتو ۱۹۸۵ دوست داشتند بگویند الاغ هایی که پیش از داربی در سری آ می توانند پرواز کنند. با این حال در سال ۲۰۰۱ این اتفاق افتاد و کیه‌وو نخستین داربی اش را واگذار کرد. آن ها در داربی بعد پیروز شدند و در اولین فصل حضورشان در سطح اول فوتبال ایتالیا در جایگاه پنجم قرار گرفتند.
بنونتو
لقب: جادوگران
شکسپیر ۱۰ اثرش را در ایتالیا به نمایش گذاشت. او احتمالا نمایش مکبث را در بنونتو اجرا کرد. "دوبل، دوبل، کار و مشکل" به نظر می رسید جادوی شهر است. داستان هایی درباره محفل جادوگران زیر درخت گردو از قرن ۱۳ نقل می شود. آن ها اسب ها را می دزدیدند و به اطراف پرواز می کردند. با این حال ساحران در سال ۱۹۴۰ ضربه خوردند. این اتفاق زمانی رخ داد که از پلی استفاده کردند که در جریان جنگ جهانی دوم تخریب شد.
این موضوع موجب نشد آزارشان کاملا برطرف شود. محلی ها خطی از نمک را در آستانه در خانه شان می ریختند یا جارویی جلوی در می گذاشتند تا آن ها نتوانند وارد شوند. با گذشت زمان آن ها شروع به شمارش دانه های غلات و رشته های الیاف کردند تا خورشید طلوع کند و جادوگران ناپدید شوند.
این می تواند دلیل اینکه لقب بنونتو جادوگران است را توضیح بدهد، تیمی که در سال ۲۰۱۷ در ۱۴ بازی نخست در سری آ شکست خورد. روشنایی سری آ خیلی زیاد بود.
کروتونه
لقب: فیثاغورس ها
فوتبال با ابعاد شناخته می شود و شما نمی تواند با علم هندسه به نفع خودتان تقلب کنید. آن، فیلسوف ها و اخیرا درسخوان ها به خود جلب کرده است، کسانی که معادله ها را به وجود می آورند تا مسائل غیر قابل توضیح را توضیح دهند مانند ارزش فضاهای خالی یک چهار ضلعی. متاسفانه هیچ یک از آن ها به ما نمی گویند چرا به کروتونه می گویند فیثاغورس ها.
کروتونه مانند ناپولی و بیشتر مناطق جنوبی ایتالیا و سیسیل به یونان تعلق داشت و کروتون نامیده می شد، با آوایی که انگار سرزمین ابرقهرمانان است.
