ماهی خال خالی، خیارها و پنیر کوکی؛ چه داستانی پشت لقب تیم های لالیگا اسپانیا وجود دارد؟

ورزشی جماران، فرشته مقدم: چه داستانی پشت لقب ها پنهان است؟ این سوال را اتلتیک در این ماه پاسخ می دهد و ریشه لقب های باشگاه های فوتبال در انگلیس، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا و دیگر کشورها را بررسی خواهد کرد. 

در این گزارش به صورت مفصل به باشگاه های اسپانیایی می پردازیم...

نقاشان غارهای عصر برنز. امپراتوران روم. نخستین شهیدان مسیحی. انقلابیون آمریکای لاتین. بدعت گذار گروه های پاپ- راک بریتانیایی در دهه ۶۰. پیشرو فیلمسازان هالیوود در دهه ۷۰. تولید کنندگان متواضع میوه و سبزیجات. اسپانیا کشوری است که فرهنگ ها، زبان ها و سنت های مختلفی دارد و این تنوع و خلاقیت در لقب های تیم های باشگاهی این کشور کاملا مشهود است. 

با داستان کاتالانی ها شروع می کنیم. از سال ۱۹۰۹ تا ۱۹۲۲ ورزشگاه خانگی بارسلونا لسکوپیدورا بود که در طی چند سال  گسترش پیدا کرد تا هواداران بیشتری شاهد موفقیت های تیم و دیدن ستارهایی همچون پائولینیا آلکانترا، سامیتیر و دروازه‌بان ریکاردو سامورا باشند. 

در سال ۱۹۱۶ یک جایگاه سوپر مدرن در دو طبقه با ظرفیت ۶۰۰۰ هزار نفر در جنب خیابان صنعت ساخته شد. عابرانی که بالا را نگاه می کردند ردیف طولانی از باسن هایی را می دیدند که روی بلندترین دیوار جایگاه نشسته بودند. 

به همین خاطر محلی ها طرفداران بارسلونا را کولرس یا کولس نامیدند به معنای آن هایی که باسن هایشان را نشان می دهند. در عین حال برخی ها از بلوگرانا (آبی اناری ها) استفاده می کنند‌ که این لقب به خاطر رنگ پیراهن بارسا است. کولس بیشتر ترجیح داده می شود حتی پس از اینکه تیم در سال ۱۹۲۲ به ورزشگاه لس کورتس رفت و بعد به نیوکمپ. امروزه خیلی از هواداران در شبکه های اجتماعی خود را کولس می نامند اما جامعه رسمی طرفداران آنلاین باشگاه به خود کولرس می گویند. 

لقبی که بیش از همه برای رئال مادرید به کار می رود سفیدپوشان یا مرنگ ها است که هر دو مشخصا به رنگ پیراهن این تیم مربوط است. مرنگ دسر فرانسوی است که از بهم زدن سفیده تخم مرغ و شکر تشکیل می شود و گفته می شود برای نخستین بار توسط متیاس پراتس کانته، گزارشگر برجسته رادیو و تلویزیون اسپانیا در دوران طلایی باشگاه (دهه ۵۰ تا ۶۰) درست شده است. 

مادرید همچنین وایکینگ ها نامیده می شود که درباره این لقب بحث زیاد است. برخی ها می گویند به زمانی مربوط است که مادرید توانست با نتیجه ۷ بر ۳ فرانکفورت را در فینال اروپا شکست دهد، خبرنگار روزنامه تایمز گزارش بازی را با این جمله آغاز کرد: "رئال مادرید مانند وایکینگ ها هر چیزی که سر راهش بود را ویران کرد."

بعضی دیگر می گویند هواداران اتلتیکومادرید بودند که در دهه ۷۰ شروع کردند همشهری شان را به وایکینگ ها نامیدن چون در آن زمان رئال مادرید در تیمش چند بازیکن قد بلند و بلوند آلمانی و دانمارکی داشت: گونتر نتسر، پل برایتنر، هنینگ یانسن و اولی اشتلیکه. 

در آن دوران رقیبان اتلتیکومادرید آن ها را سرخپوستان می نامیدند چون در این تیم تعداد زیادی بازیکن اهل آمریکای جنوبی همچون روبن آیالا آرژانتینی،  روبن دیاس، لوییس پریرا و لوینیا برزیلی بازی می کردند. 

اغلب هواداران هر دو تیم خود را با این القاب نمی شناسند اما برخی از اولتراهای دو آتشه مادرید به عنوان بخشی از ایدئولوژی سیاسی راست ها لقب واینکینگ ها را پذیرفتند. هنوز به عروسک اتلتیکو می گویند: "ایندی"، آن یک راکون آمریکایی است که لباس قرمز و سفید اتلتیکو را می پوشد. 

خیلی از طرفداران اتلتیکو لقب تشک سازان را ترجیح می دهند. این کلمه برای نخستین بار توسط هواداران حریف استفاده شد تا به این شکل لباس راه راه قرمز و سفید اتلتیکو را مسخره کنند. در اواسط قرن ۲۰ در اسپانیا برای پوشاندن تشک از پارچه ارزان قیمتی که به پیراهن اتلتیکو شباهت داشت استفاده می کردند. این لقب در باشگاه ماندگار شد که همیشه شعارش "انجام بده و ترمیم کن" بود. با این حال در این روزها در اغلب بیانیه های رسمی از کلمه روخی بلانکو (قرمز و سفیدپوشان) استفاده می شود. 

نباید فراموش کرد که اسپانیا باشگاه دیگری دارد که لقبش مانند اتلتیکو روخی بلانکو است. آن تیم اتلتیک بیلبائو است. لقب دیگر این باشگاه شیرها است که به سن مامس مربوط می شود، حامی مقدس منطقه بیلبائو که ورزشگاه در آنجا ساخته شده است.  

مامس خیلی دور از بیلبائو در آسیای صغیر (ترکیه کنونی) در قرن سوم متولد شد. در آن زمان در امپراتوری روم مسیحیت دنبال می شد. در افسانه ها آمده است زمانی که هنوز کودک بود توسط شیرها محاصره شد و به شکل معجزه آسایی یک فرشته ظاهر شد و به او کمک کرد تا از این وضعیت ترسناک خارج شود (مامس کمی بعد در ۱۵ سالگی شهید شد). 

در حال حاضر در موزه ورزشگاه اتلتیک یک شیر وجود دارد. این شیر زنده پس از فتح دوگانه (لالیگا و کوپا دل ری ۱۹۸۴) توسط خوان آرگی، رییس آلاوس به باشگاه اتلتیک هدیه داده شد. چند سال بعد که شیر جانش را از دست داد آن را خشک کردند تا به نمایش بگذارند. 

لقب والنسیا "چه ها" است. چه احوالپرسی محلی است که مردمان ساحل شرقی اسپانیا از آن استفاده می کنند. آن کلمه برابر است با واژه دوست و رفیق. در طول قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ مهاجران اصطلاحات خود را در آمریکا به کار بردند و نوادگانشان به استفاده از آن ها ادامه دادند که شامل ارنستو چه گوارا متولد آرژانتین می شود که این لقب را از همراهان شوخ طبع کوبایی اش گرفت. 

رئال وایادولید را با نام "لوس پوسلانوس" می شناسند که نام قدیمی شهر است که در این رابطه داستان های فراوانی وجود دارد. در یکی از داستان ها ساکنین شهر در قرن ۱۴ به فرانسه می روند تا کنار خوان آرک بجنگند (به انگلیسی خدمتکار اورلئان و به فرانسه پوسل اورلئان). 

آلاوس "لوس باباسوروس" نامیده می شود. این کلمه نسل ها برای توصیف مردم ایالت باسکی آوالا استفاده می شد. آن ها به خوردن زیاد لوبیا معروف بودند. این تیم همچنین به باشکوه معروف است چون سرود باشگاه با کلمه "تیم باشکوه آلاوا" آغاز می شود. 

هواداران اسپانیول مدت ها طوطیان کوچک نامیده می شدند به خاطر طوطی های کوچکی که روی درختان اطراف ورزشگاه ساریا زندگی می کردند. اسپانیول از سال ۱۹۲۳ تا ۱۹۹۷ در این استادیوم بازی می کرد. لاس پالماس که تیم جزایر قناری است به "ال پیو پیو" معروف است. صدای قناری ها این چنین است. لقب لگانس پرورش دهندگان خیار است. آن ها قرن ها است در منطقه ای نزدیک به شهر مادرید به پرورش میوه و سبزیجات تازه مشغول هستند. 

لقب تیم های دیگر لالیگا تنها به رنگ کیت مربوط است. این کلمات نشان دهنده غرور محلی به زبان ها و فرهنگ های مختلف در اغلب مناطق اسپانیا است. رئال سوسیداد به "تکسوری اوردین" معروف است که کلمه ای باسکی است. تکسوری در این زبان به معنای آبی و اوردین به معنای سفید که رنگ کیت اصلی این تیم است. 

به رئال مایورکا می گویند "لوس برمیونس". فرمسو در زبان کاتالان یعنی قرمز. کاتالان در جزایر بالئارس زبان رسمی است. لقب جیرونا "لس بلانک ای فرمیس" است که به سفید و قرمز اشاره دارد و نشان سلحشوری در این شهر کاتالانی به این رنگ است. سلتاویگو " اوس سلستس" نامیده می شود که در زبان گالیسیایی یعنی آسمان آبی. 

لقب اوساسونا قرمزها است که به رنگ پرچم ایالت ناوارا اشاره دارد. به ختافه آبی ها می گویند. رایو وایکانو به ربان قرمزی ها معروف است که به خط قرمز اریبی که روی پیراهن سفیدشان وجود دارد بر می گردد. 

سویا دیگر تیمی است که به روخی بلانکو معروف است. آن ها همچنین با لقب "لوس نرویونسس" شناخته می شوند چون در  نرویون مرکز اندلوس بازی می کنند. تیم همشهری شان رئال بتیس به سبز و سفیدپوشان و بتیکوس ها معروف هستند. دو هزار سال پیش بئاتیکا نام یکی از استان های روم در اندلوس بود. 

لقب ویارئال زیردریایی های زرد است. در دهه ۶۰ هواداران با اقتباس از ترانه های آهنگ های معروف گروه بیتلز شعاری را در حمایت از تیمی سر دادند که به "لوس گروگتس" معروف بودند. در زبان والنسیایی این لقب یعنی زردها. ویارئال در والنسیا قرار دارد. 

آلمریا که به دسته دو سقوط کرده است به "لوس ایندالوس" معروف است. این لقب از نقاشی های پیش از تاریخ می آید که روی دیوارهای غاری در اندولس با نام "لوس لترروس" (نشانه ها) دیده می شود. لقب رئال ساراگوسا "لوس مانوس' است که احتمالا از کلمه لاتین مگنوس (بزرگ) گرفته شده است. گرانادا اغلب با لقب "لوس ناساریس" شناخته می شود که به سلسله مسلمان نظری بر می گردد. آن ها در منطقه امیرنشین گرانادا از سال ۱۲۳۲ تا ۱۴۹۲ حکومت کردند. لقب رئال اویدو "لوس کاربایونس" است به خاطر بلوط بزرگ که سمبل شهر به حساب می آید. 

به تنریف می گویند "لوس چیچارروس" چون ساکنین شهر سانتا کروس اغلب چیچاروس می خوردند. ماهی خال خالی را از اقیانوس اطلس که پیرامون جزایر قناری است صید می کردند. به دلیل مشابه، مالاگا را اغلب "لوس بوکرونس" می نامند. این کلمه به ماهی کولی های صید شده از دریای مدیترانه بر می گردد.‌

لقب میراندس "لوس خاباتوس" است. این نام از گراز های وحشی جنگلی که شهر "میراندا د ابرو" را در برگرفته می آید. به آلکورکن سفالگران می گویند. در این شهر که در جنوب مادرید قرار دارد سفال های بیشتر خانواده های سلطنتی اروپا تولید می شد. از طرفی ایبار را به خاطر تولید اسلحه در این شهر باسکی اسلحه سازان می نامند. 

عجیب ترین لقب در این فهرست به آلباسته اختصاص دارد که به آن های می گویند پنیر کوکی. پنیر مانچگو پنیر مخصوص ایالت کاستیا لا مانچا است. صفت مکانیکی (کوکی) از آلباسته دهه ۸۰ می آید که توتال فوتبال بازی می کرد و نحوه بازی اش شبیه تیم ملی هلند در آن دوران بود. لقب تیم ملی هلند پرتغال کوکی برگرفته از نام فیلم معروف استنلی کوبریک بود.