کاستورنا؛ کودک رها شده ای که در میان آتش زندگی کرد و منجی اش را در استخر پیدا کرد

ورزشی جماران، فرشته مقدم: به نحوی در آب شیرجه زد که انگار فردایی وجود ندارد. ۵۰ متر پیش رو داشت و می توانست مدال طلای بازی های پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس را به دست آورد. آرنولفو کاستورنا مکزیکی شک نکرد و با قاطعیت شنا کرد تا کمتر از یک دقیقه به این افتخار دست یابد. شناگر مکزیکی با ثبت زمان ۵۹.۴۱ ثانیه موفق شد به عنوان نفر اول ۵۰ متر را تمام کند و قهرمان شنای ۵۰ متر قورباغه شود. 

ورزشکار ۴۶ ساله پیش از این سه مدال طلا در این ماده در بازی های پارالمپیک کسب کرده بود. او در ۲۰۰۰ سیدنی، ۲۰۰۴ آتن و ۲۰۲۰ توکیو این مدال زرین را برگردن آویخت. به نوشته ال اسپانیول، کاستورنا اکنون یک ستاره در دنیای شنا به حساب می آید اما برای رسیدن به این جایگاه از موانع زیادی عبور کرد. هیچ کس در این ۴۶ سال چیزی به او هدیه نکرد. او سختی های زیادی کشید و در نهایت قهرمان شد. 

کاستورنا زمانی که متولد شد ریه، دست چپ و دو پایش به خاطر بیماری مادرزادی کامل تشکیل نشدند. همچنین مادرش هنگام زایمان جانش را از دست داد. همزمان با این اتفاق تلخ پدرش نیز او را رها کرد. شناگر مکزیکی در این رابطه اظهار کرد: "زمانی که متولد شدم پدرم من را رها کرد. او گفته بود که نمی تواند کسی مثل من را بزرگ کند و مجبور شدم برای سال ها با برخی از عموها و پسرعموهایم زندگی کنم."

او در شش سالگی به مکزیکوسیتی فرستاده شد تا در یک مرکز توانبخشی دولتی که مخصوص معلولان بود نگه داری شود. چند راهبه با عشق و صبر از او مراقبت کردند و در آنجا توانست شنا را یاد بگیرد. در آن دوران نمی دانست استخر قرار است ناجی اش شود. 

کاستورنا شش سال در آنجا ماند و در ۱۲ سالگی بازگشت تا خانواده اش را پیدا کند. با این حال آن ها را در وضعیت ناخوشایندی یافت. تمام خانواده اش در یک محیط پر از خشونت به خاطر مصرف بیش از حد مواد زندگی می کردند. او گفت: "خیلی از آن ها به خاطر مصرف مواد جانشان را از دست دادند، خیلی درگیرش شده بودند. به همین خاطر اکنون دو برادرم در مرکز بازپروری بستری هستند."

تغییر مسیر

آرنولفو به دلیل محیط بدی که در آن زندگی می کرد به خودکشی فکر می کرد. او اظهار کرد: "بارها به خودکشی فکر کردم. همیشه به من می گفتند به درد هیچ کاری نمی خورم. گهگاه که پدرم را می دیدم احساس می کردم از من متنفر است." او قوی بود، آن شرایط را تحمل کرد و رو به جلو حرکت کرد. 

از خانواده اش جدا شد و شروع کرد به شستن ماشین ها، فروختن آدامس و تکدی گری. برای غذا به نوانخانه می رفت. شرایط سختی داشت اما شنا را پیدا کرد و توانست توسط آن از چاله ای که درونش افتاده بود خود را بیرون بکشد. 

یک روز خوسه پوییدو، رییس انجمن معلولان خالیسکو با او درباره اینکه به رقابت در یک رشته ورزشی علاقه مند است صحبت کرد. کاستورنا گفت که شنا کردن بلد است و از همان جا بود که دوران موفقش شروع شد. پس از پیروزی در برخی مسابقات توانست در رقابت های ملی شرکت کند. دو مدال کسب کرد و او را دعوت کردند تا در مسابقات جهانی نیوزلند شرکت کند. در آن جا هم درخشید و توانست شانس حضور در بهترین مسابقات یعنی شرکت در المپیک را داشته باشد.

به شرکت در بازی های پارالمپیک ۲۰۰۰ سیدنی دعوت شد. توانست مدال طلا کسب کند و آن برای سال های بعد به یک روتین تبدیل شود. در بازی های آتن طلا، نقره و برنز به دست آورد و در ۲۰۱۲ لند به مدال نقره دست یافت. در توکیو هم مدال طلا را بر گردن آویخت. همه آن در کنار کلکسیونی از مدال ها در رقابت های جهانی قرار گرفت. 

در ۲۰۲۴ پاریس بار دیگر درخشید و طلایی شد. او در ثبت این کارنامه درخشان همراه همیشگی داشته است که کسی نیست جز همسرش. حاصل این رابطه ۲۰ ساله هفت فرزند است. کاستورنا درباره همسرش گفت: "موتوری است که من را به پیش می راند."

شناگر مکزیکی از حال لذت می برد. او گفت: "در میان شعله های آتش زندگی کردم اما نسوختم." پشتکار، قدرت، خانواده اش و استخر او را نجات دادند. اکنون شنا کردن در آب های جهان شعله هایی که در کودکی او را احاطه کرده بودند خاموش کرده است. او یک قهرمان پارالمپیک و یک الگو است.