ورزشی جماران؛ امیر رضا احمدی: طی روزهای گذشته، بار دیگر در راس کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد تغییراتی ایجاد شد و پژمان درستکار دوباره به تیم ملی برگشت؛ بعد از بازی های المپیک پاریس که با 3 نقره و 1 برنز برای ایران همراه بود، محسن کاوه از سمت خود کناره گیری کرد و فدراسیون کشتی بار دیگر پژمان درستکار را به عنوان سرمربی معرفی کرد. درستکار که از جهانی 2021 تا جهانی 2023 سرمربی تیم ملی بود، در فاصله 10 ماه تا المپیک استعفا داد تا تیم ایران با محسن کاوه عازم پاریس شود اما بعد از استعفای کاوه، درستکار بار دیگر سرمربی تیم ملی شد.
در همین راستا، سعید واگذاری کارشناس و مربی سازنده کشتی و ملی پوش اسبق کشتی آزاد ایران، در گفت و گو با سرویس ورزشی جماران گفت: علیرضا دبیر قهرمان المپیک است و پیشکسوت ماست و همیشه هم احترامش را نگه می داریم چون چنین شخصیت هایی در کشتی ما انگشت شمارند و آدم های ویژه کشتی ما هستند. اما حقیقت امر این است که این رفت و آمدها در کشتی، در نهایت به نفع کشتی نیست. این تغییرات نه به نفع فدراسیون است، نه به نفع خود مربی و نه به نفع کشتی گیر. شما ببینید در ادوار مختلف، محمد بنا کار کرد و هرجا پای او ایستادند نتیجه گرفت اما به نقطه ای رسید که خودش تصمیم گرفت کنار برود و جوان ترها می توانند کمک کنند که به نظرم تصمیم درست و به جایی هم بود. چون نشان داد کشتی برایش از جایگاه مهم تر است.
او ادامه داد: در کل این رفت و آمدها به نفع کشتی، ورزشکار، مربی و خود فدراسیون نیست. ما نباید بعد از اشتباه، صورت مسئله را پاک کنیم و مسئله دیگری بنویسیم. ما در کشتی آدم بزرگ کم نداریم. مثلا کمیل قاسمی به عنوان یک جوان عنوان دار که در داخل و خارج از کشور هم کار کرده، مدرس اتحادیه جهانی است و سرمربی استان کشتی خیز ایران یعنی مازندران است. یعنی پذیرفته که آزمون و خطا کند. اگر بخواهیم افراد با تجربه تری را مثال بزنیم علیرضا رضایی سال ها کار کرده و چند سال هم مدیر و سخنگوی تیم های ملی بوده که نشان از توانایی او هم در حوزه فنی و هم در بعد مدیریتی دارد. این نفرات هم در بعد قهرمانی مدال دارند و هم از نظر فنی کار کرده اند. این ها به معنی نفی پژمان درستکار نیست؛ ایشان هم دوست ماست، از خانواده کشتی است و برایش احترام هم قائلیم.
واگذاری افزود: از طرفی می توان از این بستر برای آموزش به مربیان سازنده هم استفاده کرد. فضای ملی با فضای باشگاهی فرق دارد و می توان مربیان سازنده را در اردوها دعوت کرد و این فضا را برایشان فراهم کرد تا از آن ها هم استفاده شود.
مربی اسبق تیم ملی بزرگسالان در پاسخ به این سوال که «چرا دایره انتخاب های فدراسیون محدود است و نفرات دیگری سرمربی نمی شوند»، گفت: به هر حال در کشور قحط الرجال نیست که فقط روی یکی دو گزینه تمرکز کنیم در حالی که بزرگان زیادی در کشتی داریم. من می گویم باید بلد باشیم که از مربیان در رده ها چطور استفاده کنیم. مثلا فردی مانند نادر ناظری در رده های پایه کار کرده و می تواند در پایه کار کند. اما برخی مربیان هم ممکن است در بقیه رده ها بتوانند کار کنند. یعنی باید این هنر را داشته باشیم که از کدام مربی در کدام مقطع استفاده کنیم. با این وصف به نظرم خود آقا پژمان هم نباید برای بار دوم قبول می کرد که سرمربی شود. چون شما تعریف داری که چرا رفتی؟ چرا می مانی و چرا می خواهی کار کنی. شما بنا به دلایلی رفتی، که نتوانستی کار کنی یا چالش هایی وجود داشت. پس در آینده باز هم اوضاع همین است و قرار نیست چیزی عوض بشود.
این مربی سازنده استان مازندران افزود: از طرفی چرا دنبال گزینه های دیگری نرویم؟ فرهنگ ما به گونه ای است که اگر کسی به عنوان سرمربی کار کرده، دیگر به عنوان مربی و دستیار کار نمی کند. اما می توانیم کسان دیگری را بیاوریم و آقا پژمان در کنارش یک دستیار قوی باشد. همانطور که سال ها امیر توکلیان در نقش دستیار در کادرهای فنی کار کرد. این ها در کشتی ما جنبه روانی و فرهنگی دارد که یاد گرفته ایم اگر در بزرگسالان کار کردیم و بعد پیشنهاد شد در جوانان کار کنیم، دیگر قبول نکنیم. یا اگر کسی روزی سرمربی بود بعد به او بگویند به عنوان مربی کار کن، کار نکند. در حالی که اگر کسی در چنین شرایطی نپذیرد، یعنی رسالت خود را در کشتی ادا نکرده است. البته باید در نظر داشت در کار باید تیپ کسانی که کار می کنند، به یکدیگر بخورد. یعنی نفرات از نظر ذهنی هماهنگ باشند یا با یکدیگر وفق پیدا کنند در غیر این صورت کار کردن سخت است. چون ممکن است گاهی انرژی شما برای حضور در یک کادرفنی، بیشتر از حضور در کادر فنی دیگر باشد. به عنوان یک عضو جامعه کشتی به نظرم این رفت و آمدها به صلاح کشتی نیست.
مربی اسبق تیم ملی نوجوانان در پاسخ به این سوال که «چینش دستیاران سرمربی چه طور باشد و آیا صرفا باید از مدال داران جهان استفاده شود؟»، گفت: این موضوع گسترده و پیچیده است و شاید در زمان کم نتوان آن را کامل تشریح کرد. نفراتی مانند مهدی تقوی، صادق گودرزی، احسان لشگری و ... هم دوره من بوده اند و در میادین جهان و المپیک هم مدال گرفته اند. الان هم در حوزه مربیگری هستند. اما نمی توان با قاطعیت گفت یک قهرمان حتما می تواند مربی خوبی باشد، یا یک مربی خوب حتما باید مدال داشته باشد. من معتقدم باید در کادرفنی یک بالانس و تعادل وجود داشته باشد که این هوشمندی فدراسیون را می طلبد که تلفیقی از مربیانی که کار باشگاهی می کنند و سازنده هستند، و در لیگ برتر تیم داشته اند و تجربه دارند، در کنار قهرمانان و مدال داران قرار بگیرند. در کنار این می توان به صورت ادواری هم از مربیان سازنده استفاده کرد تا مربیان در فضایی بزرگ تر از باشگاه هم کار کنند.
واگذاری افزود: فضای باشگاهی با فضای ملی تفاوت زیادی دارد و من چون هر دو را تجربه کرده ام می دانم. مربی ملی باید با درایت، سیاست و روانشناس باشد که بداند با یک قهرمان جهان چطور برخورد کند. ممکن است مربی مدال خاصی نداشته باشد و یک کشتی گیر قهرمان جهان از او تبعیت نکند، اما مربی باید بتواند خودش را ثابت کند. لزوما نباید از مدال دار ها استفاده کرد اما اگر از بی مدال ها استفاده می کنیم، از نفراتی بهره ببریم که هنر این کار را دارند و بلدند با کشتی گیر چگونه کار کنند و در مسابقات چگونه کچ کنند. در حالی که مدال دار هایی هم داشتیم و داریم که صرفا به اتکای داشتن مدال، نتوانسته اند و نمی توانند کمک خاصی کنند.
ملی پوش اسبق کشتی ایران گفت: ما در کشتی بزرگان زیادی داریم، از طرفی سطح کشتی ما بسیار بالاست و ما می توانیم از نظر این بزرگان استفاده کنیم اما کی از مشورت آن ها استفاده کرده ایم؟ چه زمانی توانسته ایم از پیشکسوت ها دعوت کنیم و در یک کمیته از نظرشان بهره ببریم؟ حتی در مواردی مانند تعیین سرمربی از نظر آن ها استفاده کنیم. این کارها را نکرده ایم و آسیب هم می بینیم.
واگذاری در پایان گفت: به هرحال این هنر فدراسیون و رئیس فدراسیون است که بتواند این تعادل را ایجاد کند تا نهایتا به موفقیت کشتی منجر شود که امیدواریم نهایتا همه این رفت و آمدها، موفقیت کشتی در میادین پیش رو را به دنبال داشته باشد.
