سایه روشن های عملکرد حسن یزدانی و دوستان در پاریس؛ کشتی آزاد روی پل!

ورزشی جماران؛ امیررضا احمدی: تیم ملی کشتی آزاد ایران در بازی های المپیک پاریس 2024 موفق شد 3 نقره و 1 برنز در 5 وزن به دست بیاورد. در نگاه نخست، قطعا این نتیجه خوب و قابل قبول است، کما اینکه کسب 4 مدال در 5 وزن در آوردگاهی همچون المپیک، کار کمی نیست و نباید آن را کم ارزش جلوه داد اما نگاهی به وضعیت رقبا، شرایط ملی پوشان و انتظاراتی که وجود داشت نشان می دهد این تیم شایسته کسب حداقل 1 تا 2 طلا بود. با وجود این رحمان عموزاد، حسن یزدانی و امیرحسین زارع به مدال نقره رسیدند و امیرعلی آذرپیرا هم برنز گرفت.

بدن های خوب، تاکتیک های بد!

تیم ملی کشتی آزاد در حالی پا به این مسابقات گذاشت که بر خلاف المپیک قبلی و مسابقات جهانی سال های اخیر، کشتی گیرها از نظر بدنی و بدنسازی در شرایط ایده آلی قرار داشتند. در حالی که در المپیک پیشین ضعف بدنی و استقامتی کشتی گیرها مشهود بود، در پاریس شاگردان کاوه از نظر آمادگی جسمانی و تنفسی مشکلی نداشتند و به جز امیرعلی آذرپیرا که این مشکل پاشنه آشیل اوست، بقیه ملی پوشان وضعیتی مناسب داشتند که نشان می داد محسن کاوه و کادرش به خوبی روی این قضیه کار کرده اند و این یکی از نکات مثبت آزادکاران بود.

با وجود این در کشتی های حساس و مهم، ضعف تاکتیکی، فقدان آنالیز مناسب و نبود برنامه های جایگزین باعث می شد تا علی رغم غیبت روس ها، نبود برخی مدعیان آمریکایی و شایستگی بالای کشتی گیران، برای دومین دوره پیاپی حسرت طلا بر دل آزادکاران المپیکی بماند.

باخت عجیب رحمان

اگر چه همه از ابتدا برای حسن یزدانی یک طلا کنار گذاشته بودند و با شکست آرون بروکس در نیمه نهایی، خیلی ها طلا را بر گردن یزدانی می دیدند اما اتفاق شوکه کننده و مصدومیت کتف او در فینال باعث شد او به نقره برسد. در دو وزن دیگر یعنی در 65 کیلوگرم و 125 کیلوگرم اما همه منتظر 2 طلای ناب بودند. با وجود این رحمان عموزاد در فینال اسیر فیتیله باراندازهای حریف ژاپنی شد و امیرحسین زارع نیز شکستی سنگین مقابل گنو پتریاشویلی داشت.

رحمان عموزاد در حالی در قرعه ای سخت موفق شد از سد 3 حریف سرشناس بگذرد که با توجه به عبور از این رقبا، همه منتظر قهرمانی اش بودند. عموزاد در مرحله مقدماتی نشان داد یک نسخه جدید را رونمایی کرده و کشتی های او با کشتی هایش در مسابقات جهانی 2023 تفاوت داشت که می شد اثرات کار با مهدی تقوی را در مبارزه هایش دید و پیشرفت محسوس اش را لمس کرد. با وجود این، عموزاد در فینال اصلا کاری از پیش نبرد. او از ابتدا سعی داشت به سبک خودش به زیر کتف رقیب بزند و زیرگیری کند اما مشخص بود رقیب ژاپنی رحمان را آنالیز کرده و اصلا اجازه نفوذ به او نداد. اینجا بود که نداشتن یک تاکتیک جایگزین و پلن B باعث شد عموزاد رسما کیش و مات شود. او هر چه زد به در بسته خورد و در ادامه کیوکا او را خاک کرد و بعد از اینکه موفق به اجرای فیتیله پیچ نشد، با فیتیله باراندازهای پیاپی نسخه رحمان را پیچید. این در شرایطی بود که چند ماه قبل و در مسابقات رنکینگ مجارستان، این کشتی گیر با همین شگرد موفق شد عباس ابراهیم زاده را شکست دهد و از همان جا می شد فهمید که چه شگردی دارد و باید مراقب فیتیله هایش بود. کاری که صورت نگرفت و یا اگر صورت گرفته بود، به شکل ناقص عملی شد تا رحمان بی رحم به نقره المپیک بسنده کند.

امیرحسین زارع؛ سایه ای از قهرمان قلدر جهان!

بر اهالی فن پوشیده نیست که امیرحسین زارع هر چه قدر در سرپا قدرتمند و در کار کردن دست ها، قوس، زیرهای برگشتی و بیرون راندن رقبا از تشک موفق است، به همان اندازه در خاک و دفاع ضعف دارد. او پنج سال پیش در لیگ برتر کشتی به مصاف گنو پتریاشویلی گرجستانی رفت و آنجا بود  که توانست با عبور از سد این رقیب نامدار، نام خودش را بر سر زبان بیندازد. در همان کشتی هم گنو چندین بار از امیرحسین امتیاز گرفت و او را بارانداز کرد اما در نهایت از نظر تنفسی کم آورد و زارع توانست او را شکست دهد. بعد از آن هم در سال های اخیر بارها زارع در بارانداز از خود ضعف نشان داده بود و چند بار در کشتی های مختلف از رقبا عقب افتاد اما توانست به کشتی برگردد. او که سال گذشته همین رقیب را در فینال قهرمانی جهان با اختلاف بالا شکست داد، در کشتی فینال المپیک کاملا غافلگیر شد. مشخص بود که پتریاشویلی می داند از نظر استقامتی توانایی مقابله با زارع را ندارد پس آمد تا در همان تایم اول امتیازهای لازم را جمع کند تا در صورتی که در دقایق آخر بدنش کم کرد، به مشکل نخورد. از طرفی این کشتی گیر چندین بار به صورت زارع ضربه زد، بارها در میانه تشک نشست و به بهانه استراحت پزشکی نفس گرفت و حتی یکبار از تشک خارج شد اما داور هیچ اخطاری به او نداد. در این شرایط کادر فنی ایران هیچ کاری انجام نداد تا جنگ روانی را رسما ببازد. در حالی که حرکات گنو خطا بود و کادرفنی می توانست به این موضوع اعتراض کند. مشابه اقداماتی که حسن رنگرز در کشتی های حساس انجام می داد و با دقت بالا و چلنج های به موقع، چندین کشتی حساس را به نفع بچه های ایران برگرداند.

در کنار همه این ها می توان به شکست آذرپیرا مقابل تاج الدینوف هم اشاره کرد که او 3 بر صفر از رقیب نامدارش جلو بود اما نهایتا در سی ثانیه 4 امتیاز داد و کشتی را باخت.

همه مقصرند به جز کادرفنی!

عجیب تر از دو شکست عموزاد و زارع، صحبت های کادرفنی در بدو ورود به ایران بود؛ محسن کاوه در صحبت هایش اعلام کرد که چون تیم ملی کشتی فرنگی 2 طلا گرفته، مسئولان دیگر نمی خواستند ایران به طلا برسد به همین دلیل آزادکاران طلایی نشدند. مشخص نیست آقای سرمربی با سابقه کشتی آزاد بر اساس چه معیاری این صحبت ها را بیان می کند اما در همین مسابقات بود که اتفاقا ژاپن در کشتی فرنگی 2 طلا گرفت و در ادامه در کشتی آزاد هم 2 طلای دیگر صید کرد. مطمئنا اگر قرار بود چنین موضوعی رخ بدهد باید برای ژاپنی ها هم اتفاق می افتاد. با وجود این کادرفنی همچنان با فرافکنی و فرار رو به جلو پاسخ قابل قبولی به عملکرد آزادکاران نداده و رئیس فدراسیون نیز سکوت پیشه کرده. حالا باید دید با این شرایط آیا علیرضا دبیر سرمربی جدیدی برای تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان انتخاب می کند یا همچنان محسن کاوه در راس کار باقی می ماند.