بعد از اعلام اسامی دستیاران ایرانی پائز، بیانیه او و واکنش رئیس فدراسیون والیبال دوباره حاشیه ساز شده است.
جی پلاس؛ اهالی والیبال بعد از مدت ها بلاتکلیفی فدراسیون و تیم ملی بزرگسالان، دلخوش بودند تا با انتخاب موتا پائز به عنوان سرمربی و بعد از آن برگزاری انتخابات فدراسیون، بالاخره رنگ آرامش را در این ورزش ببینند اما انگار ریاست تقوی تازه شروع حواشی جدید برای این ورزش بود.
بعد از انتخاب میلاد تقوی به عنوان رئیس جدید فدراسیون والیبال و پایان دوران سرپرستی وحید مرادی، او از ادامه کار با پائز خبر داد و طی روزهای گذشته اقدام به اعلام اسامی دستیاران ایرانی سرمربی کرد. این اتفاق در حالی رخ داد که اسامی مربیان از سوی فدراسیون و بدون اطلاع سرمربی انتخاب اعلام شد و پیمان اکبری و عبدالرضا علیزاده، نه با سلیقه پائز که با تشخیص خود فدراسیون دستیار سرمربی شدند.
در ادامه هم یک خبرنگار فرانسوی به نقل از سرمربی برزیلی تیم ملی ایران، بیانیه ای را منتشر کرد که در آن پائز به صراحت اعلام کرده برای انتخاب دستیاران ایرانی اش با مربیان قبلی ایران مشورت می کند. از طرفی او یکی از ملاک های انتخاب های دستیار را تسلط بر زبان انگلیسی دانسته تا از این طریق راحت تر با آن ها و بازیکنان ارتباط بگیرد. همین موضوع نشان می دهد که انتخاب دو مربی ایرانی برای کادرفنی بدون هماهنگی شخص سرمربی بوده و مطمئنا این حواشی به همینجا ختم نخواهد شد.
همانطور که ساعتی قبل رئیس فدراسیون والیبال در گفت و گو با خبرگزاری آنا، در واکنش به بیانیه پائز گفت:« قطعاً پاسخ را از طریق مجاری قانونی و رسمی فدراسیون اعلام می‌کنیم. چون بحث بین‌المللی دارد. نمی‌دانم این بیانیه را به چه کسی داده ولی ما منزلتی در جایگاه فدراسیون داریم و در دیپلماسی بین‌المللی پاسخ این عزیزان را می‌دهیم. آقایان اکبری و علیزاده معرفی رسمی شده‌اند و در کادرفنی تیم ملی والیبال هستند.»
انتخابی از ریشه غلط!
تیم ملی والیبال در شرایطی بعد از جدایی بهروز عطایی، چند ماه پیاپی بلاتکلیف بود که فدراسیون تحت سرپرستی وحید مرادی، مدام از انتخاب یک گزینه مناسب و بزرگ برای نیمکت ایران خبر می داد؛ در همان زمان بارها اسامی نفرات سرشناسی از جمله ویتال هاینن، آنجلو لورنزوتی، روبرتو پیاتزا، جان لورنزو بلنجینی و آندره‌آ آناستازی مطرح شد و چندین بار نیز نام سعید معروف به عنوان گزینه هدایت تیم ملی به میان آمد، اما نهایتا قرعه به نام یک سرمربی برزیلی افتاد که فدراسیون در معرفی او، تنها به دستیاری او در کنار بزرگان دنیای مربیگری بسنده می کرد! این اتفاق درست در فاصله ای کوتاه تا برگزاری انتخابات فدراسیون والیبال افتاد و شاید بهتر بود در آن زمان، مدیریت درست تری صورت می گرفت. در واقع فدراسیون وقت تا روزهای منتهی به انتخابات نتوانسته بود با شخص مشخصی به تفاهم برسد و بهتر بود در چنین شرایطی که نیمکت ایران ماه ها بلاتکلیف مانده و تنها چند روز تا برگزاری انتخابات فرصت باقی است، انتخاب سرمربی به تیم مدیریت جدید سپرده می شد. از طرفی این پیش بینی هم وجود داشت که با توجه به انتخاب پائز به عنوان گزینه ای گمنام و مخالفت تعداد زیادی از اهالی والیبال با این گزینه، رئیس جدید فدراسیون در گام نخست حضور خود برای ایجاد محبوبیت در بین خانواده والیبال، وارد چالش با سرمربی شود. از سوی دیگر بررسی شرایط تیم ملی والیبال حکایت از شانس کم آسمان خراش ها برای رسیدن به بلیت المپیک 2024 دارد و همه این ها می توانست دلایلی قانع کننده باشد تا سرپرستی وقت فدراسیون، انتخاب مرد اول نیمکت ایران را به تیم جدید بسپارد.
انتخاب دستیار، حق سرمربی است
فدراسیون والیبال تحت مدیریت مرادی، در شرایطی راس کار آمد که مطمئنا با توجه به قرارداد پائز، چاره ای جز ادامه همکاری وجود نداشت اما در قواعد حرفه ای ورزش، برای همه واضح است که انتخاب دستیار ساده ترین حق و وظیفه سرمربی است و هیچ جا مرسوم نیست که فدراسیون، بر اساس عقیده خود اقدام به انتخاب مربی کند. پس طبیعی است که این اقدام با واکنش منفی سرمربی مواجه شود؛ در اینکه پیمان اکبری و عبدالرضا علیزاده جزو مربیان و استعدادهای برتر این حوزه در والیبال هستند شکی نیست، اما باید قبول کرد که مسئولیت اصلی نتایج، عملکرد و صعود یا عدم صعود تیم ملی والیبال ایران بر عهده سرمربی است و در چنین شرایطی، پائز حق دارد تا با دقت بالا دستیارانش را گلچین کند. مطمئنا اگر ایران به المپیک نرسد، کسی نمی گوید که پائز با مربی های تحمیلی راهی مسابقات شد بلکه همه به او خرده خواهند گرفت که چرا خودش مقابل این موضوع ایستادگی نکرده و حالا صدور بیانیه او هم امری طبیعی به شمار می آید. به هرحال در سایه همه این حواشی و چالش ها، فدراسیون والیبال باید متوجه حال و روز نه چندان خوب این رشته باشد؛ رشته ای که در سال های قبل جزو مدعیان صعود به مراحل بالای مسابقات و حتی المپیک بود، در چند سال اخیر وضعیت رو به افولی داشته و حالا در شرایطی که کسب جواز المپیک بیش از هر زمانی سخت به نظر می رسد، فدراسیون نشین ها باید آتش حواشی را خاموش کنند و به سرمربی اجازه دهند تا با تفکرات و نفرات مدنظر خود جلو برود، در غیر این صورت ادامه حواشی تنها به ضرر والیبال خواهد بود و دود آن فقط در چشم این رشته محبوب می رود.
