سهمیه المپیک برای وزنه برداران آرزو شده است

الهام کهزادی: رسول تقیان در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جِی پلاس، در خصوص شرایط تیم ملی وزنه برداری در راه کسب سهمیه المپیک گفت: واقعیت این است که اعضای فدراسیون همه از دوستان ما هستند و سال‌های سال با یکدیگر هم اتاق بودیم اما شرایط سختی داریم البته نمی‌توان گفت غیر ممکن اما با شرایطی که از رکوردها می‌بینیم، زمان باقی مانده‌ای که داریم و همچنین  با توجه به سخت شدن شرایط قبل از المپیک و آزمایش‌های مکرر کار سخت تر شده است.

او افزود: درست نیست که من الان موارد منفی را بازگو کنم اما چیزی که واقعیت دارد این است که  با توجه به رکوردها نسبت به المپیک قبل و سال‌های قبل دست کادرفنی خیلی پُر نیس،ت فرصت زیادی هم نداریم که بگوییم چهره و پدیده جدیدی کشف شود تا دست تیم ملی و کادر فنی برای رقابت باز باشد. یکی دو نفر از ملی پوشان در کورس رقابت هستند که رقبای قدرتمندی دارند؛ وقتی در مسابقات آسیایی بچه‌ها مدال نمی‌گیرند نمی‌توان انتظاری از المپیک داشت اما امیدواریم تیم نتیجه خوبی کسب کنند چون به هرحال سرمربی و ریاست فدراسیون از دوستان خوب ما و از قهرمانان شناخته شده هستند بنابراین امیدوارم از نظر مدیریتی سابقه خوبی ایجاد شود.

دارنده مدال طلای قهرمانی آسیا 2013 با بیان این که وزنه برداری ایران در دنیا حرفی برای گفتن داشت تصریح کرد: رکوردهای وزنه برداران ایران در گذشته در سطح دنیا بود و هر روز جنگ بر سر این بود که چه کسی بیشتر رکورد شکنی کند اما الان به جایی رسیدیم که کسب سهمیه المپیک برای بچه‌ها آرزو شده است؛ البته تنها سهمیه نیست بلکه در المپیک مدال گرفتن مهم است که بتوان مانور داد چون نتیجه مدالی و انفرادی اهمیت دارد. هم وزنه برداران و هم کادر فنی کار سختی در پیش دارند چون وزنه برداری رشته‌ای است که تا حدودی نتایج آن مشخص است مگر این که اتفاق خاصی رخ بدهد مثلا تست ورزشکاری مثبت شود اما غیر آن از پیش تعیین شده است که سکوی اول تا سوم برای کدام کشورها می‌شود. امیدوارم در وزن 89 کیلو که وزنه بردار خوبی داریم رکوردهایشان بیشتر به رقبا نزدیک شود. در فوق سنگین هم علی داوودی را داریم که در کورس رقابت است. متاسفانه سه سکو بیشتر نیست و با شرایطی هم که برای المپیک گذاشتند کسانی به این رقابت راه پیدا می‌کنند که اکثرا روی سکو هستند و برای مدال اول تا سومی می‌جنگند.

تقیان در ادامه با اشاره به این که نباید ازمسئولان انتظار داشت گفت: صحبت  امروز نیست؛ خیلی وقت است که نزدیک المپیک همه یاد وزنه برداری و کشتی می‌افتند. از زمانی که علیرضا دبیر آمد شرایط بهتری دارند اما در کل همیشه قبل المپیک یاد این دو رشته می‌افتند و بعد هم که همان روال قبل پیش می‌رود. تیم ملی وزنه برداری اکنون یک خوابگاه از خودش ندارد؛ تعمیرات خوابگاه باید یکی دو ماهه تمام می‌شد اما با بودجه‌ای که به وزنه برداری اختصاص داده شده نمی‌توان کار را تمام کرد و یک سال و نیم است همان طور مانده؛ تاثیرات آن خودش را آرام آرام نشان می‌دهد چون ورزشکاران آواره هستند و باید به کمیته ملی المپیک التماس کنند اردو بگذارد بنابراین آرامش ندارند و نتیجه آن در یکی دو سال خودش را نشان می‌دهد همان طور که الان می‌بینیم تیم ملی خالی شده است.

ملی پوش سابق تیم ملی وزنه برداری در پایان صحبت‌های خود تصریح کرد: من به خود سجاد انوشیروانی هم گفتم که نباید خیلی از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک انتظار داشت چون این روالی است که سال‌ها برای کشتی و وزنه برداری بوده؛ به هر حال کارشناسانی هستند که کارشان در بحث تبلیغات است حتی اگر به تلویزیون هم فشار وارد شود این کارها را انجام می‌دهند. امیدوارم شرایط تغییر کند؛ ورزشکار با چه انگیزه‌ای مدال کسب کند؟ نهایت قهرمان هم شود می‌خواهد مسافر کشی کند؛ چه انگیزه‌ای دارد که خودش را در شهرستان به آب و آتش بزند تا وزنه‌ای بزند که مدال کسب کند؟ وزنه برداری رشته‌ای بسیار سنگین و از جان گذشتن است؛ آسیب‌هایی که دیدیم الان متوجه می‌شویم و باید مُسکن بخوریم تا کمی دردهای آسیب مان را کمتر متوجه بشویم. انگیزه‌ای نیست؛ ورزشکار نه مسکن دارد، نه کار و نه حقوق؛ وزنه بردار 15سال سابقه حضور در تیم ملی را داشته اما یک سال بیمه برایش رد نشده که حداقل از کار افتاده شد یک حقوقی داشته باشد؛ این‌ها خنده دار است اما متاسفانه وجود دارد و تا وقتی هم سیستم درست نشود همین روال وجود دارد و باعث می‌شود تک و توک وزنه بردار وزنه بزند یا یک وزنه بردار مدال بگیرد و دل همه خوش شود و گرنه استعداد ورزشی ایران ثابت شده است.