فوتبال زنان ایران یکی از سرمایه های خود را در یک سانحه رانندگی از دست داد.
جی پلاس؛ در روزهایی که پلاک شدن یا نشدن رنجروورها، پورشه ها، آئودی ها و بنز و بی ام وی های پسرکان مایه دار تیم ملی نقل محافل خبری شده است، یک ورزشکار دیگر، یک فوتبالیست دیگر، یک ملی پوش دیگر فقط از جنس زن، با خودروی تیبای خود تصادف کرد و جانش را از دست داد.
ورزشی که همه جایش بوی تبعیض می دهد، ورزشی که شایسته سالار نیست، ورزشی که حاشیه پرست است، ورزشی که بین جنسیت فرق می گذارد، ورزشی که شعارش با عملش یکی نیست، ورزشی که رشته به رشته اش تومنی، دو زار با هم توفیر دارد، به چه درد می خورد؟
مگر صدای جامعه بهداشت و درمان مان در نیامده؟ مگر زنگ خطر را به صدا نیاورده اند که دختران سرزمین مان فقر حرکتی دارند، کمبود ورزش دارند، مگر تحقیقات پزشکی مان نگفته که پوکی استخوان در کمین دختران امروز و مادران فردای ایران مان است؟ مگر ورزش را یگانه راه حل پیشگیری از مشکلات زنان معرفی نکرده اند؟
چرا ورزش باید یک عده ای را بیخود و بی جهت آن قدر بزرگ کند که از انباشتگی پول خودشان را گم کنند و حاصل همان ورزش برای یک ورزشکار دیگر در همان سطح (تیم ملی) خودروی تیبا، یا به عبارت دیگر بی کیفیت ترین خودروی تولیدی حال حاضر کشور باشد؟ برای ورزش زنان جز پرچم به دست دادن در رژه ها چه کرده ایم؟ جز پاداش های عقب افتاده، دستمزد پایین و قراردادهای خنده دار چه چیزی نصیب شان کرده ایم؟ با چه رویی به خانواده ها بگوییم دختران دلبندشان را به ورزش مشغول کنند؟ چه افقی پیش روی ورزش زنان قرار داده ایم؟
نه این یک نوشته سانتی مانتالیسم نیست. خوب می دانیم که در همه جای دنیا فوتبالیست های زن، قراردادهای کمتری نسبت به مردان دارند. اما چقدر کمتر؟ دو برابر سه برابر، نه صد برابر نه پانصد برابر! می دانیم ورزشکاران حرفه ای شان اندازه مسی و رونالدو پول در نمی آورند اما آن قدری هم وضعشان خراب نیست که پایین ترین خودرو و بدترین کیفیت زندگی را داشته باشند.
این شکاف از کجا آمد؟ مگر شعار ورزش برابری جنسیتی نبود؟ فاصله بین تیبا و رنجروور وارداتی چقدر است؟ چند تا تیبا یک رنجور می شود؟ سی تا، چهل تا، پنجاه تا، صدتا؟ نمی دانیم. بروید از همانی بپرسید که متکبرانه فخرفروشی می کند و در آنتن پخش زنده پز ماشین آخرین مدل وارداتی اش را می دهد.
فدراسیون فوتبال به زودی پیام تسلیتی صادر می کند و مرگ تلخ بازیکن تیم ملی را تسلیت می گوید. بعد از این پیام تسلیت هم به کار خودش مشغول می شود تا بتواند از طریق وزارت ورزش مصوبه هیات دولت درباره پاداش فعلا معلق شده بازیکنان تیم ملی را پیگیری کند.
