در آستانه دربی پایتخت کری خوانی دو مجری صداوسیما علیه باشگاه استقلال بار دیگر منجر به شکل گیری جنگ فوتبال - تلویزیون شده است.
جی پلاس؛ این نخستین بار نیست که باشگاه های پرسپولیس و استقلال با صداوسیما به مشکل می خورند. منهای قضیه حق پخش که هر دو باشگاه به نوعی پذیرفته اند زورشان به سازمان نمی رسد، سرخابی ها هر از گاهی با صداوسیما سر اظهارنظر مجریان گلاویز می شوند و این بار نوبت استقلال است.
در آخرین مورد این کری خوانی ها که البته هیچگاه واکنش مثبتی هم به دنبال نداشته اند، یک مجری تلویزیونی با توجه به نبود استقلال در آسیا به این که آبی پوشان برای نخستین بار در دیداری حاضر می شوند که VARدارد، به کنایه از آنها خواست که علامت دست داور به معنای بازبینی را با پانتومیم اشتباه نگیرند!
این که این مساله کری خوانی ساده محسوب می شود یا به زعم استقلالی ها که قصد شکایت دارند، یک توهین است نیاز به بحث کارشناسی از سوی اهالی فرهنگ و رسانه دارد اما این که چرا این مساله مرتب در صداوسیما تکرار می شود، یک دلیل ساده دارد!
بسیاری مجریان تلویزیون همانند تمام اقشار جامعه طرفدار یکی از دو تیم هستند و این علاقه رنگی آنها بعضا در اظهاراتشان دیده می شود، اما باشگاه های معترض (نه فقط استقلال) تنها زمانی این کری خوانی ها را بر نمی تابند که پای تیم خودشان در میان باشند . به عبارت دیگر آنها ذاتا با این مساله مشکلی ندارند که یک نهاد از حاصل دسترنج آنها برنامه می سازد، آنتنش را پر می کند، حق و حقوقش را هم نمی دهد و در عین حال به همان فوتبالی که از آن ارتزاق می کند، می تازد، بلکه آنها فقط سنگ خودشان را به سینه می زنند و چه بسا که اگر در همان آنتن مجری دیگری تیم رقیب را بکوبد، کیفور هم می شوند و کبک شان خروس می خواند!
کافیست نگاهی به صفحات و کانال های هواداری دو تیم در فضای مجازی بیندازیم. در هر مورد که یکی از دو تیم مورد تمسخر قرار می گیرد، تیم رقیب با خوشحالی تصاویر و کلیپ های مربوط به سوژه را وایرال می کنند و از آن برای دست انداختن تیم رقیب استفاده می کنند. همین حمایت تیم رقیب از شوخی صورت گرفته و دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن کسی که این کار را انجام داده او را تشویق می کند تا در نوبت بعد چیز جنجالی تری بگوید تا بیشتر هم دیده شود! اما زمانی که نوبت به تیم خودشان می رسد فریاد واسفا سر می دهند که ای وای صداوسیمای ملی با پول بیت المال چرا رنگی حرف می زند!
البته وضعیت کانال های هواداری ارتباطی به دو باشگاه ندارد و توسط اشخاص اداره می شود و دو باشگاه از کانال های رسمی هیچ گاه تمسخر رقیب را تشویق نکرده اند، اما آن را تقبیح هم نکرده اند. اگر دو باشگاه می خواهند از شر نیش و کنایه های میکرفون به دست های جلوی دوربین در امان باشند، یک راه بیشتر ندارند. آن هم این که زمانی به یکی از دو تیم توهین شد، هر دو به طور مشترک علیه آن فرد و برنامه و کل سازمان موضع گیری کنند، نه فقط زمانی که پای تیم خودشان در میان باشند. این اتحاد تنها راه مقابله با این رویکرد صداوسیماست.
مجریان نیز زمانی که ببینند اظهارات خوشمزه شان حتی توسط تیم خودی هم مورد انتقاد است و با استقبالی روبرو نشده، دست از این کار بر می دارند و دیگر با هدف بیشتر دیده شدن، به تخریب تیم رقیب نمی پردازند. در غیر این صورت اگر بنا باشد دو باشگاه فقط سنگ خود را به سینه بزنند و نسبت به توهین به باشگاه رقیب بی تفاوت باشند، این داستان ادامه دار خواهد بود، امروز نوبت استقلال است و فردا پرسپولیس.
