نکونام به کیش نه گفت؛ خطیر نشنید!

جی پلاس؛ مدت زمان زیادی از مراسم آشتی کنان یا آتش بس موقت علی خطیر و جواد نکونام نگذشته که به نظر می رسد مدیرعامل باشگاه کماکان روی تصمیمات خود تاکید دارد. در هفته های اخیر، به دلیل شرایط نامناسب ورزشگاه آزادی به سرخابی ها اعلام شده تا بازی های خود را در مکانی دیگر برگزار کنند که مدیران این باشگاه ها هم به دنبال پیدا کردن فضایی مناسب هستند.

با وجود این، جواد نکونام روز گذشته در صحبت های خود به صراحت اعلام کرد که به مدیریت باشگاه گفته تا به فکر پیدا کردن زمینی مناسب در تهران باشد و مخالف برگزاری بازی ها دور از پایتخت است؛ آن هم در نیم فصل.

از طرفی سرخابی ها در هفته های ابتدایی هیچ گاه از امتیاز حضور هواداران برخوردار نبوده اند و بازی های آن ها در ورزشگاه آزادی هم بدون تماشاگر بوده تا شرایط برایشان سخت تر باشد؛ در این شرایط نکونام اعلام کرد ترجیح می دهد بازی های تیمش در کیش یا سایر شهرها برگزار نشود و در بازه زمانی برگزاری جام ملت ها که لیگ برتر تعطیل می شود، به فکر چاره اساسی برای این مشکل باشند.

این در حالی است که بر اساس اخبار و تصاویر منتشر شده، روز گذشته علی خطیر مدیرعامل استقلال از ورزشگاه و امکانات کیش برای میزبانی بازی های استقلال بازدید کرد تا به صورت غیرمستقیم اعلام کند که تصمیم گیرنده خودش است!

این نکته را هم نباید نادیده گرفت که جدا از مخالفت جواد نکونام با این موضوع، از نظر منطقی هم برگزاری بازی های استقلال و پرسپولیس در جزیره کیش یا شهر دیگر توجیه ندارد. اینکه تیم ها یک هفته در میان از تهران عازم شهر دیگری شوند و هفته بعد به صورت مهمان به سفر بروند، نه تنها بار اقتصادی زیادی را به باشگاه تحمیل می کند بلکه از نظر جسمی و روحی هم فرسایش بازیکنان را به دنبال دارد و عملا کمکی به شرایط استقلال نمی کند. مهم تر از همه اینکه امتیاز حضور تماشاگران را هم از دست می دهند.

مطمئنا برگزاری بازی در تهران یا شهرهای نزدیک به پایتخت و یا تجهیز یک زمین جایگزین برای استقلال و پرسپولیس، می تواند راه حل مناسب تری باشد تا هم تیم ها بتوانند هواداران را کنار خود داشته باشند و هم از نظر بعد مسافت و خستگی بازیکنان، سختی های کمتری داشته باشند اما همچنان مدیرعامل استقلال بدون توجه به نظر سرمربی و فکر منطقی کار خودش را می کند و به نظر می رسد اگر این روال ادامه داشته باشد، آتش اختلاف میان این دو نفر دوباره شعله ور شود؛ آتشی که نه به نفع خطیر و نکونام است، نه به نفع استقلال.