به قشنگی طلا؛ به زشتی بهانه جویی

جی پلاس؛ ووشو کاران ایران که در دو بخش ساندا و تالو در بازی های آسیایی هانگژو حضور پیدا کردند در پایان با کسب 2 مدال طلا، 3 نقره و یک برنز در بخش ساندا (مبارزه) و یک مدال نقره در تالو (اجرای فرم) به کار خود پایان دادند.

در مقایسه با دوره پیش ووشو تقریبا عملکرد یکسانی داشت و همانند 4 سال پیش شش فینالیست داشت که دو مدال طلا و چهار مدال نقره گرفت. تفاوت با دوره قبل یک مدال برنز بیشتر بود. البته که باید توجه داشت در این دوره چینی ها رقابت های ساندای مردان را به دلیل میزبانی در 5 وزن برگزار کردند اما در دوره قبل در چهار وزن برگزار شده بود و طبیعی بود که ایران یک مدال بیشتر در وزن اضافه شده به دست بیاورد.

مدال های طلا ووشو خون تازه ای به کالبد کاروان از قافله جا مانده ایران در بازی های آسیایی تزریق کرد و رتبه کشورمان را یک رقمی کرد تا امیدوار به روزهای آینده باقی بماند.

با این حال نکات منفی نیز درباره ووشو وجود داشت که قابل بررسی است:

1- نکته اول منفی این که سانداکاران ایران تمام مبارزات مستقیم با چینی ها را باختند. حتی محمدسیفی که 12 سال باختی متحمل نشده بود، به حریف چینی در فینال باخت. دو فینالیستی که نقره گرفتند شکست را مقابل چینی ها متحمل شدند و خواهران منصوریان هم با باخت مقابل حریفان چینی بود که به مدال نقره و برنز رسیدند.

2- اعتراض بی مورد به داوری و فرار از مسئولیت باخت از دیگر نکات منفی بود. تمام ووشوکاران بازنده ایران در هر دو بخش زنان و مردان دلیل باخت را داوری یک طرفه به سود میزبان اعلام کردند. اما داوری ها مشکل خاصی نداشت. اوجاقی مربی تیم ملی پس از پایان کار نمایندگان ایران در هانگژو داوری ها را بدون مشکل دانست و از سطح قضاوت ها ابراز رضایت کرد و تنها در مورد مبارزه محمدسیفی کمی مشکوک بود.

3- در تالو پیشرفت خاصی حاصل نشد. اجرای فرم نمایندگان ایران با اختلاف کیفی نه فقط نسبت به چینی ها که نسبت به سایر کشورهای شرق آسیا به نمایش در آمد. مدال نقره کیانی در دوره قبل هم به دست آمده بود و دیگر تالو کاران ایران توفیقی نداشتند. البته که مشکلات ارزی و بودجه کم در خرید امکانات تالو مانند فرش تالو، ابزار و ... در این مساله بسیار موثر است.