مصطفی هاشمی کارشناس بسکتبال در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جِی پلاس، در خصوص عملکرد تیم ملی ایران در جام جهانی گفت: نظر من هم مانند مردم و جامعه بسکتبال است و تفاوتی ندارد. به نظرم این که فقط در مورد عملکرد مربی صحبت کنیم کمی بی انصافی است؛ این که مربی چطور و چرا آمده به کنار، ما خیلی موارد دیگر را هم باید بررسی می‌کردیم که چرا در این مدت این اتفاقات رخ داده و سپس در انتها عملکرد ضعیف مربی قرار دارد. باید مسئله را گسترده تر از این حرف‌ها نگاه کنیم؛ ما باید ببینیم کدام مسیر را درست و کدام را اشتباه رفتیم، کدام انتصاباتمان درست و کدام نادرست بوده است. اگر قرار بود مربی با آمدنش هیچ کار مثبتی انجام ندهد برای جام جهانی مربی داخلی خیلی بهتر بود و احترام به جامعه ایرانی می‌گذاشتیم. در مورد خیلی از انتخاب‌های نیمکت تیم ملی هم بحث وجود دارد که همه از آن آگاهی دارند.
او افزود: تمام این مواردی که می‌گویم فنی است و هر ایرادی می‌گیرم نگاه و برداشت فنی دارم؛ نظرمن این است که ما در این مدت اشتباهاتی داشتیم اما تقاضا دارم به خاطر بسکتبال و زحماتی که سال‌های سال برای این رشته کشیده شده آن را بپذیریم. یک سری کارگروه‌هایمان را از افراد باتجربه، دنیا دیده و عاشق بسکتبال تشکیل دهیم و باید قبول کنیم که همه می‌خواهند کمک کنند و قصد دشمنی ندارند. در کل مکانیزم انتخابات ما ایراد دارد و خروجی آن این است که همیشه 70-80 درصد جامعه هر رشته ورزشی بیرون می‌مانند در صورتی که همه دشمن نیستند اما متاسفانه نگاه این گونه است. در این 18-19 ماه دستاورد ما چه بوده؟ اگر مسیر درستی رفتیم که هیچ اگر نه آیا زمان کمی بود؟ اکنون در جهان چه رنکینگی داریم؟ بسکتبال برای تمام اهالی این رشته است؛ برای کسانی که 80 سال زحمت کشیدند و شب و روز وقت گذاشتند بنابراین باید به خاطر آنها ، مملکت و بسکتبال اگر مواضعمان اشتباه بوده از آن بگذریم. ما که فقط در میدان خودمان کار می‌کنیم اما وقتی کسی مسئولیتی روی دوشش است اگر جایی اشتباه می‌کند باید آن را بپذیرد.
هاکان دمیر در نخستین نشست خبری خود بسکتبال ایران را با صربستان مقایسه کرد و هم سطح این کشور دانست اما در جام جهانی ضعیف ترین نتیجه تاریخ را کسب کردیم هاشمی در پاسخ به این سوال که به نظر شما چه مسئه‌ای باعث کسب این نتیجه شد تصریح کرد: من صحبت‌های دمیر را در رسانه دیدم؛ این که او بسکتبال ایران را هم سطح صربستان می‌دانند در تمام حوزه‌ها است از جمله مدیریت، سرمربی، بازیکن، ساختار، نگاه ملی و خیلی چیزهای دیگر بنابراین اگر همه این موارد مانند صربستان است پس بسکتبالمان هم هم سطح این کشور است. هاکان دمیر درست گفت که تیم ما می‌تواند به المپیک و فینال بازی‌های آسیایی برود چون ما پتانسیلش را داریم اما در جام جهانی راه یابی به المپیک محقق نشد اگر به فینال بازی‌های آسیایی هم نرویم ایراد دقیقا از جای دیگر است.
سرمربی پیشین تیم ملی بسکتبال ایران در ادامه گفت: من هم معتقدم با این که حامد حدادی خداحافظی کرده و همه می‌دانیم هم حامد و هم صمد نیکخواه چه زحماتی در این چند سال کشیدند، حدادی چه نقش پررنگی در پیروزی‌های ما داشته و قدردان او هستیم ولی همچنان پتانسیل مدال گرفتن در آسیا را حتی بدون حامد حدادی داریم. ما باید در جام جهانی لبنان و ساحل عاج را شکست می‌دادیم، مقابل برزیل و فرانسه بازی نزدیک تری داشتیم و مقابل اسپانیا هم بازی بهتری ارائه می‌دادیم حالا این که چرا اتفاق رخ نداد چندین مورد فنی وجود دارد که اگر بخواهم کامل بگویم طولانی می‌شود چون ثانیه به ثانیه بازی‌ها را باید توضیح بدهم.
مصطفی هاشمی در پایان صحبت‌های خود تصریح کرد: یک سری می‌گویند ما تغییر نسل دادیم در حالی که این طور نیست و فرار رو به جلو است؛ اول از همه این که بازیکنانی که برخی می‌گویند جوان هستند 12-13 نفر از آنها در اردوی دو پنجره اول دعوت شدند که در پنجره بعدی مانور دادند می‌خواهیم نسل عوض کنیم و جوانگرایی داشته باشیم. از نظر من به عنوان کارشناس و مربی که این همه سال در بسکتبال بودم به غیر از محمد جمشیدی و آرمان زنگنه که جایشان در تیم ملی خالی بود و باید حضور داشتند ما بهترین بازیکنان ایران را به جام جهانی اعزام کردیم؛ سینا واحدی، متین آقاجانپور، جلال آقامیری و ... قبلا دعوت شده بودند و امینی هم چون اروپا رفته جزو ارنج اصلی تیم بود. ما هم 18-19 سالگی بازی می‌کردیم پس نگوییم جوان بودند و به نظر من با بازی کردن با واژه جوانگرایی قبل از اینکه مخاطب را قانع کنیم در حقیقت تحقیر می‌کنیم که این جوان است و جوان در اصطلاح عامه یعنی می‌بازد. خودمان را با این سلاح مجهز کردیم در صورتی که باید به طور مداوم می‌گفتیم می‌بریم تا این فکر به بازیکن القا می‌شد. تیم بزرگسالان جای نتیجه گیری و نگاه به آینده است؛ ما بهترین‌ها را فرستادیم و آن دو سه بازیکن را هم نمی‌دانم چرا انتخاب نکردند پس با این واژه‌ها بازی نکنیم و بگوییم اگر اشتباه فنی داشتیم برطرف می‌کنیم. خدا شاهد است تمام صحبت‌هایم از روی دلسوزی است؛ اگر فکر می‌کنید من هم بسکتبال بلد نیستم که واویلا وگرنه فقط از روی دلسوزی صحبت می‌کنم؛ من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم؛ تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال.
