گزارش جی پلاس؛
جنجال های جهان ورزش| ورزشگاه هایی که رها شدند
ورزشگاه های برجسته ای در طول تاریخ به دلیل حوادث یا مشکلات مالی متروکه شده اند.
جی پلاس، فرشته مقدم: در طول تاریخ ورزشگاه های مهم برخی شهرها و تیم های برجسته برای همیشه درهایشان بسته شده اند. حوادث و بدهی باشگاه ها از جمله دلایل متروکه شدن این استادیوم ها هستند. حتی ممکن است یک ورزشگاه جدید در حال ساخت به دلیل مشکلات موجود در باشگاه برای سال ها نیمه کاره بماند و شبیه استادیوم هایی شود که رها شده اند.
دینامو مرکزی
ورزشگاه دینامو مرکزی با گنجایش ۵۴ هزار نفر در سال ۱۹۲۸ ساخته شد. تا سال ۱۹۵۶ بزرگترین استادیوم روسیه بود. در آنجا بازی های المپیک ۱۹۸۰ و جام جهانی زنان ۲۰۰۶ برگزار شد. دینامو آخرین بازی اش را در نوامبر ۲۰۰۸ در این ورزشگاه انجام داد. با وجود اینکه قرار شد از سال ۲۰۰۱ بازسازی دینامو مرکزی شروع شود اما بخش بزرگی از ساخت آن انجام نشده است.
مستایا جدید
پروژه ساخت ورزشگاه بزرگتر برای تیم والنسیا با نام مستایا جدید از سال ۲۰۰۷ آغاز شد. بخشی از استادیوم ساخته شد اما در سال ۲۰۰۹ این پروژه متوقف شد و تا به امروز ساخت آن از سر گرفته نشده است. به خاطر بدهی های باشگاه چنین اتفاقی رخ داد. مالک های مختلف آمدند و رفتند و تغییری در شرایط ورزشگاه متروکه ایجاد نشد. باشگاه و شهرداری والنسیا قول داده اند در سال ۲۰۲۴ ساخت مستایا جدید از سر گرفته شود و تا ۲۰۲۶ پایان یابد.
زا لوزانکامی
استادیوم زا لوزانکامی واقع در جمهوری چک میزبان روزهای درخشان چک و اسلواکی بود که ۵۰ هزار نفر ظرفیت داشت و تاکنون رکورد حضور تماشاگران در یک بازی باشگاهی لیگ چک را به خود اختصاص داده است. با این حال خانه اف سی زبرویوکا به خاطر نداشتن شرایط لازم از نظر فیفا در سال ۲۰۰۱ بسته شد و به یک ورزشگاه متروکه تبدیل شد. بی خانمان ها از آنجا به عنوان پناهگاه خود استفاده کردند. در سال ۲۰۱۲ پتر اسوانکارا تلاش کرد تا ورزشگاه را برای برگزاری بازی خداحافظی اش بازسازی کند. با کمک برخی شرکت ها این اتفاق افتاد و این دیدار بیست و هفتم ژوئن انجام شد. برای حفظ ورزشگاه برنامه هایی ریخته شد اما هرگز این اتفاق نیفتاد و دوباره زا لوزانکامی متروکه شد.
پینهیرائو
پینهیرائو تنها ورزشگاه برزیل است که به یک فدراسیون تعلق داشت. در سال ۲۰۰۳ قرار شد ظرفیتش به ۴۵ هزار نفر افزایش یابد اما هیچ باشگاهی نخواست که بازی هایش را در آنجا برگزار کند به خاطر نتایجی که تیم های آن منطقه کسب کرده بودند آنجا را نحس می دانستند. در سال ۲۰۰۳ برزیل و اروگوئه در انتخابی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در پینهیرائو برابر هم قرار گرفتند و این ورزشگاه به صورت رسمی در سال ۲۰۰۷ به خاطر بدهی درهایش بسته شد. اکنون این استادیوم به محلی برای رشد علف های هرز و خودرو تبدیل شده است.
کمپو تستاچو
خانه تاریخی تیم رم در سال ۱۹۲۹ افتتاح شد و در سال ۱۹۴۰ درهایش برای همیشه بسته شد. مسئولان باشگاه در نظر دارند تا کمپو تستاچو را بازسازی کنند و بتوانند بخشی از تاریخ خود را نجات دهند. اکنون ورزشگاه کاملا متروکه است و درختان در جایگاه های باقی مانده به جای تماشاگران حضور دارند.
لوییس سیتیار
ورزشگاه تیم فوتبال پالما مایورکا در سال ۱۹۴۵ افتتاح شد و تا سال ۱۹۹۹ استادیوم رسمی تیم مایورکا بود. گنجایش سیتیار به ۳۱ هزار نفر افزایش پیدا کرد اما به دلیل قوانین امنیتی وضع شده توسط فیفا به ۱۸ هزار نفر کاهش پیدا کرد. سپس این ورزشگاه به تیم مایورکا B داده شد و این باشگاه نتوانست سیتیار را حفظ کند. در نهایت متروکه شد و افراد بی خانمان در تاسیسات آن می ماندند. در سال ۲۰۱۰ دچار آتش سوزی شد که خوشبختانه تلفات جانی نداشت.
اسکرا
ورزشگاه اسکرا لهستان به خاطر بمباران در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۸ دوباره بازسازی شد. مهمترین استادیوم شهر ورشو میزبان مسابقات فوتبال بود اما در سال های اخیر بازی های راگبی در آن برگزار می شد. در نهایت درهایش در سال ۲۰۱۹ بسته شد. برخی تجار تلاش کردند ورزشگاه را بخرند و آنجا را تبدیل به مرکز خرید کنند اما شهرداری ورشو اجازه نداد و اعلام کرد اسکرا تنها محلی برای برگزاری رقابت های ورزشی است.
پریپیات
این ورزشگاه خانه تیم استرویتل پریپیات اوکراین بود. در سال ۱۹۷۹ افتتاح شد و تا سال ۱۹۸۶ از آن استفاده می شد تا این که حادثه چرنوبیل اتفاق افتاد. باشگاه به خاطر این فاجعه نابود شد و ورزشگاه هم مانند بخش بزرگی از هر شهر متروکه شد.
بزیگراد
ورزشگاه بزیگراد خانه تیم الیمپیا لیوبلیانا اسلوونی بود. درهای این استادیوم در سال ۲۰۰۸ به صورت رسمی بسته شد. از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۵ در این استادیوم بازی های یورو، انتخابی و دوستانه برگزار شد. اکنون در تابستان بیشتر شبیه یک پارک است تا یک ورزشگاه قدیمی و در زمستان هم به پیست اسکیت روی یخ تبدیل می شود.
کاتکین پارک
استادیوم کاتکین پارک اسکاتلند از سال ۱۸۸۴ تا ۱۹۶۷ به تیم های فوتبال کوئینز پارک و ترد لانارل تعلق داشت. این ورزشگاه ۱۲ هزار نفری میزبان نخستین دیدار سلتیک و رنجرز بود. اکنون به زمین فوتبال برای شهروندان تبدیل شده است. درست است علف های هرز جایگاه ها را پر کرده اند اما زمین بازی قابل استفاده است.
دیدگاه تان را بنویسید