رضا کلهر ملی پوش تکواندو ایران دشمنی دیگران را دلیل مثبت شدن دوپینگش می داند.
جی پلاس؛ ملی پوش تکواندوی ایران و دارنده مدال برنز جهان در گفتگویی سکوت خود را شکست و گفت: من مرتکب دوپینگ نشده ام اما به دلیل توطئه و دشمنی برخی افراد عمر ورزشی ام تباه شد و زحمات چندین ساله ام بر باد رفت.
ایسنا نوشت: رضا کلهر تکواندوکار جوان و با آتیه ایران مرداد سال گذشته به مدال طلای وزن ۷۳- کیلوگرم رقابت های نوجوانان جهان دست یافت. در هفته ای که گذشت خبر دوپینگ او در جریان رقابت های گرنداسلم چین به دلیل مصرف ماده ممنوعه اکسی متولون و متعاقب آن محرومیت ۴ ساله از حضور در میادین تکواندو انعکاس زیادی داشت. ۲۴ ساعت پس از این اتفاق، اینبار تست دوپینگ دانیال بزرگی دیگر تکواندوکار وزن ۶۸- کیلوگرم ایران و فردی که قرار بود هفته آینده عازم مسابقات جهانی باکو شود نیز دقیقا مشابه کلهر مثبت اعلام شد تا شوک بزرگی به تکواندو و ورزش ایران وارد شود.
پس از این اتفاق تلخ و عجیب، مسئولان فدراسیون تکواندو، دوپینگ های سریالی در این رشته را حاکی از یک توطئه بزرگ دانستند تا جاییکه اصغر رحیمی مدیر فنی تیم های ملی و سرپرست دبیری فدراسیون در گفتگو با ایسنا، مدعی شد: این موضوع به آن‌هایی ربط دارد که سودهای چند صد میلیونی در این فدراسیون داشتند و حالا منافعشان قطع شده است. مشکلات تکواندوی ما بعد از انتخابات شروع شد و تمامی هم ندارد. حتی به وزیر ورزش هم گفتیم ولی عکس العملی ندیدیم. کسانی اینجا بودند که منافعشان قطع شده و حالا دست به هر کاری می‌زنند
او حتی فرضیه آلوده کردن عمدی غذای ملی پوشان حاضر در اردو به ماده ممنوعه دوپینگ را مطرح کرد و از ورود نهادهای امنیتی برای بررسی این موضوع خبر داد.
در شرایطی که احتمال افزایش تعداد دوپینگی های تکواندوی ایران مطرح است، اگر یک مورد دیگر نیز به این تعداد اضافه شود و تعداد نفرات دوپینگی به ۳ برسد، طبق قانون احتمال محرومیت تکواندوی ایران از حضور در تمامی میادین حداکثر تا ۴ سال وجود دارد؛ اتفاقی هولناک و بی سابقه که می تواند ضربه مهلکی بر پیکره تکواندو و ورزش ایران باشد.
رضا کلهر یکی از ملی پوشان تکواندوی ایران و دارنده مدال برنز جهان که در ابتدای مسیر قهرمانی و در سن ۱۹ سالگی به دلیل ارتکاب به دوپینگ به مدت ۴ سال محروم شده است، سکوت خود را شکست و متنی را در اینباره در اختیار ایسنا گذاشت که در ادامه می خوانید:
"من رضا کلهر متولد ۱۳۸۳ هستم، از ۵ سالگی تکواندو را شروع کردم، سال ها زحمت کشیدم، بارها قهرمان تهران و کشور شدم، در سال گذشته بعد از قهرمانی کشور به اردوی تیم ملی نوجوانان راه پیدا کردم و در وزن ۷۳- کیلوگرم قهرمان جهان و آسیا شدم و بعد از مسابقات انتخابی بزرگسالان وارد تیم ملی بزرگسالان ایران شدم و در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ مکزیک در وزن ۶۸- کیلوگرم موفق به دریافت مدال برنز شدم.
در مسابقات جهانی مکزیک در دو بازی آخر از ناحیه فک آسیب دیدم و با این حال که مربی و دکتر به من گفتند اگر نمیتوانی ادامه نده، من بخاطر خودم و کشورم تا آخرین ثانیه مبارزه کردم، در بازی آخر با ضربه مشت خطایی که حریف انگلیسی به فک آسیب دیده ام زد به زمین افتادم، می توانستم بلند نشوم و مدال نقره بگیرم ولی بخاطر وطنم تا ثانیه آخر جنگیدم.
من در یکسال گذشته در تمام رویدادها باید وزن کم می کردم. ماده ممنوعه ای که در تست من پیدا شده، اکسی متولون از گروه استروئید آنابولیک است که بعد از صحبت با پزشکان متوجه شدم که باعث افزایش وزن و حجم عضله می شود، بنابراین چه دلیلی دارد که ورزشکاری مثل من که دائما در حال وزن کم کردن بودم از دارویی استفاده کنم که باعث افزایش وزنم می شود؟
من حتی از هیچ قرص مولتی ویتامین و قرص هایی که خود فدراسیون در اختیار ما می گذاشت هم مصرف نمی کردم، چه برسد به این قرص که احتیاجی به آن نداشتم و در تکواندو هم کاربردی ندارد و جای آن در ورزش هایی مثل وزنه برداری است.
من قربانی خصومت و دشمنی های افراد دیگری شدم. چه کسی میخواهد تاوان خسارت های روحی، روانی و حیثیتی را که به من وارد شده است بدهد؟
من به هیچ عنوان نمی دانم این ماده چگونه وارد بدن من شده و این را بارها اعلام کردم. فدراسیون تکواندو به طور کامل قبول داشت که من از این ماده ممنوعه استفاده نکرده ام اما مدرکی نداشت. در جامعه هم کسی حرفهای من را باور نداشت تا اینکه تست یکی دیگر از بچه ها نیز مثبت اعلام شد دقیقا مانند تست من و دقیقا همان ماده ممنوعه.
من چه گناهی کردم؟ فدراسیون تکواندو هزینه های زیادی برای من کرده و امکانات زیادی برای من فراهم کرده است. مربیان زحمات زیادی برای من کشیده اند اما بخاطر یک توطئه همه آن ها نابود شد.
خانواده من ۱۳ سال با توجه به شرایط مالی سختی که داشتند من را حمایت کردند که یک شبه همه اش بر باد رفت، الان چگونه پاسخ حمایت هایشان را بدهم؟ حاصل سال ها تلاش و زحمات من چه می شود؟چه کسی پاسخگوست؟ چه کسی من را حمایت می کند؟ من از همه چیز بازماندم، از درسم و از زندگی ام.
با توجه به موفقیت هایی که داشتم طی ۲ یا ۳ سال آینده می توانستم زندگی ام را بسازم اما حالا چه؟
من از فدراسیون تکواندو، وزارت ورزش و کلیه سازمان ها عاجزانه درخواست دارم که نگذارند زندگی من و امثال من تباه شود."
