چرا تورنمنت های کشتی ایران در تقویم اتحادیه جهانی جایی ندارد؟

جی پلاس؛ مسابقات کشتی آزاد جام باشگاه های جهان، روزهای 28 و 29 بهمن در سالن هفت تیر تهران برگزار می شود و علاوه بر تیم بانک شهر به عنوان نماینده میزبان، 5 تیم خارجی شامل روسیه، هند، ارمنستان، گرجستان و قرقیزستان در این مسابقات حاضر می شوند.

اگر چه برگزاری این رقابت ها در ایران، می تواند به مثابه برگزاری یک تورنمنت خوب باشد اما همچنان این رقابت ها در تقویم اتحادیه جهانی جایی ندارد. از طرفی رقابت های کشتی فرنگی جام باشگاه های جهان هم که قرار است در اصفهان برگزار شود، به نام سپاهان کاپ در تقویم اتحادیه جهانی ثبت شده اما هنوز اسامی تیم های حاضر در آن مشخص نشده و با توجه به نزدیکی فاصله زمانی آن تا مسابقات رنکینگ مصر، بعید است تیم های خارجی با کیفیتی در آن شرکت کنند و احتمالا ستاره های مطرح کشتی فرنگی ایران هم قصد حضور در این رقابت ها را نداشته باشند.

علاوه بر رقابت های جام باشگاه های جهان که ایده اصلی و بنیانگذاری آن با ایران بود، جام تختی هم دیگر تورنمنت مهم کشتی ایران است که جایی در تقویم اتحادیه جهانی ندارد.

در سال های اخیر هم همیشه این سوال وجود داشته که چرا تورنمنت های کشتی ایران شامل جام تختی، جام باشگاه های جهان و...، جایگاه مناسبی در تقویم اتحادیه جهانی ندارند؟

جام تختی و خاطرات مرده!

شاید اگر کسی تاریخچه جام تختی را نداند و به برگزاری آن در سال های اخیر نگاهی بیندازد، آن را رقابتی سطح پایین توصیف کند اما کافی است سری به صندوقچه خاطرات این مسابقات زده شود تا مشخص شود این مسابقات در گذشته چه اعتبار و ابهتی داشته و حالا چطور با کیفیتی نه چندان مطلوب برگزار می شود.

از ظهور اکبر فلاح مستعد، در سال 1360در وزن 48کیلو که ششم شد اما نبوغ خود را نشان داد و یقه بزرگان را گرفت، تا دوباخت پیایی رضا سوخته سرایی به حریف گمنامی به نام مالخاز مرمانیشویلی در سالهای 63 و 64. در سال 63 مرمانیشویلی با وجود اینکه 20 کیلو از سوخته سرایی سبک تر بود اما در حضور بیش از 12هزار تماشاچی مچ سنگین وزن دوست داشتنی ما را خواباند.

از حضور رسول خادم 15 ساله و امیر خادم 17 ساله، تا تصمیم رسول به حضور در وزن 82 کیلو در سال 69 در این مسابقات در حالی که قبل از آن در بازی های آسیایی پکن در 68 کیلو کشتی گرفته بود.

از حضور خارجی هایی همچون یوردانف و باخت او به محمد ذوالفقاری، تا مثلث طلایی  علی اکبر دودانگه، اویس ملاح و محمد طلایی در وزن 57کیلو.

و تا همین سال‌های نزدیک مانند جام تختی کیش در سال 89 که خاطرات ناب آن از حافظه‌ی کشتی دوستان پاک نشده، همگی خاطرات ناب مهم ترین تورنمنت کشتی ایران هستند، اما باز هم باید به همان سوال ابتدایی برگشت که چرا کشتی ایران با اینکه در کنار روسیه و آمریکا جزو ابر قدرت های کشتی دنیاست، هنوز هم یک رقابت معتبر بین المللی را در تقویم جهانی ندارد؟

فقدان جوایز مالی مناسب

بی شک یکی از عوامل اصلی که باعث شده تورنمنت های کشتی ایران در تقویم اتحادیه جهانی جایی نداشته باشند، نبود جوایز مالی مناسب است. وجود یک اسپانسر قوی و تعیین جوایز دلاری مناسب، می تواند بهترین را برای قلقلک دادن کشتی گیران تراز اول باشد تا در تورنمنت های کشتی ایران شرکت کنند و به واسطه بالا رفتن کیفیت مسابقات، اتحادیه جهانی آن را در تقویم اتحادیه قرار دهد؛ همچون رقابت های یاشاردوغو و وهبی امره ترکیه که هر ساله ستاره های زیادی در آن شرکت می کنند و به دلیل استقبال خوب، اتحادیه جهانی حساب ویژه ای روی آن ها باز می کند و در تقویم اتحادیه جهانی جایگاه مناسبی هم دارند.

غیبت ستاره های داخلی

کشتی ایران سرشار از ستاره های ریز و درشت است؛ اما چه کسی آخرین باری که مدعیانی همچون حسن یزدانی و کامران قاسمپور در جام تختی کشتی گرفته اند را به یاد دارد؟ چه کسی آخرین کشتی محمدرضا یا محمدعلی گرایی در جام تختی را در ذهن دارد؟ مطمئنا برای بالا بردن کیفیت جام های داخلی کشتی و اهمیت دادن به آن در نزد اتحادیه جهانی، باید ستاره های داخلی در جام تختی کشتی بگیرند تا رقبای خارجی هم به همین بهانه حاضر به شرکت در مسابقات شوند. با این وجود جام تختی کشتی آزاد در این سال ها تنها حضور برخی تک ستارها را به خود دیده و کشتی فرنگی هم همین طور. در حالی که در چرخه انتخابی کشتی آزاد، جام تختی جایگاه مناسبی دارد اما همچنان کسانی که طلای جهان را بگیرند، از حضور در این گام از چرخه معاف هستند و همین می تواند باعث افت کیفیت مسابقات شود.

عدم تمایل فدراسیون کشتی؛ اینجا کسی لابی بلد نیست!

بدون تعارف باید گفت که در ورزش ایران هر چقدر ضعف دیپلماسی بیداد می کند، شدت آن در کشتی چند برابر است؛ فدراسیون تحت هدایت علیرضا دبیر نشان داده علاقه ای به لابی با عوامل بین الملل و کسب کرسی و... ندارد، کما اینکه در انتخابات شورای کشتی آسیا و اتحادیه جهانی هم نتایج آن دیده شد. با این وجود داشتن یک تورنمنت بین المللی کشتی برای ایران در تقویم اتحادیه جهانی، می تواند یک گام مثبت باشد که این موضوع به لابی گسترده برای فراهم کردن شرایط آن بستگی دارد اما فدراسیون کشتی نشان داده علاقه ای به این موضوع ندارد و آخرین باری که تلاش کرد جام تختی را با حضور تیم های خارجی برگزار کند، در مسابقات جام تختی 1398 درکرمانشاه بود که عملا هیچ نشانی از یک جام با کیفیت با حضور تیم های خارجی، دیده نشد.