سرمربی فولاد در حالی سپاهان را به ارائه ضدفوتبال متهم کرده که این سبک بازی از خصوصیات اصلی تیم خودش است.
جی پلاس-مصطفی معدنی ثانی: فولاد برای دومین هفته پیاپی در لیگ برتر شکست خورد. شاگردان نکونام در هفته نوزدهم مقابل سپاهان صدرنشین با یک گل شکست خوردند. فولادی ها تلاش زیادی کردند تا گل به خودی را جبران کنند، اما هر چه زدند به در بسته خوردند تا از این دیدار خانگی بدون امتیاز برگردند. در پایان بازی نکونام مدعی شد که سپاهان با کارهای غیرفوتبالی نظیر اتلاف وقت و خوابیدن روی زمین سه امتیاز را به دست آورده است!
آقای نکونام. دنیا از چیزی که فکر می کنید بسیار کوچکتر است. روزی که بازیکنان‌تان حدود 25 دقیقه از بازی را تلف کردند و 3 امتیاز از پرسپولیس گرفتند و علاوه بر این به گفته کارشناسان داوری، پنالتی روی دیاباته سوخت، باید فکر اینجایش را هم می کردید که در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد.
یک روز هم نوبت تیم شما می شود که بازی را عقب افتاده باشد و تیم حریف تا می تواند وقت بازی را تلف کند و روی اعصاب شما رژه برود. به این وقت کشی و خواباندن بازی، اشتباه محرز داوری را هم اضافه کنید تا بفهمید چرا خشم پرسپولیسی ها از مربی و بازیکن و کادر مدیریتی این اندازه زیاد شده بود.
نکونام در صحبت های پس از بازی از سپاهانی ها انتقاد کرده و گفته است: مربی (مورایس) وقتی به بازیکنش می‌گوید بخواب روی زمین مربی باکلاس می‌شود، ولی جواد نکونام وقتی بازیکنش روی زمین می‌افتد ضدفوتبال و لجن می‌شود! امروز سپاهانی‌ها مدام روی زمین می‌خوابیدند!
نه! کار زشت از سوی هر کسی باشد زشت است و باکلاس نیست. این فقط به فوتبال مربوط نمی شود. در مکتب و فرهنگ ما اخلاق نسبی نیست. بدین معنا که کار بد از سمت هر کسی که باشد بد است و نسبیت معنا ندارد. اما شما اگر به فکر جلوگیری از ترویج این کار بد هستید، ابتدا از خود و تیم تان شروع کنید. انصافا در این میان هر کس حق داشته باشد از ضدفوتبال گلایه کند، شما ندارید. اگر به دنبال این هستید که این بساط زشت و زننده از فوتبال ایران برچیده شود ابتدا از خود شروع کنید تا ما فوتبال نابلدها از شما لالیگایی ها یاد بگیریم و دنباله روتان باشیم. اما اگر به دنبال این هستید که با مثال آوردن از سپاهان کار بد خود را توجیه کنید، این خود کار غلط دیگری است. کار بد سپاهان (به فرض تایید توسط کارشناسان)، کار بد شما را توجیه نمی کند.
سرمربی فولاد در ادامه صحبت هایش گفته است: از روی نیمکت‌شان تیم را بیرون کشیدند. من اگر این کارها را می‌کردم مربی بد می‌شدم و ضدفوتبال. همه تیم‌ها این کارها را می‌کنند و هیچ مربی نمی‌تواند بگوید که این‌طور نیست. در فوتبال ایران باید برای برد و باخت دعوا کنید.
باز هم استدلالی غلط از نوع استدلال قبل. این که همه تیم ها این کارها را می کنند مجوزی برای انجام آن نیست. اگر قرار باشد هر کس دست به کار خطا بزند با این توجیه که همه انجامش می دهند که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود! جمله بعدی هم از بیخ و بن غلط است و بوی مکتب ماکیاولیسم می دهد. برای برد و باخت دعوا کنید یا به عبارت دقیق تر برای برد و باخت هر کاری بکنید به معنای رسیدن به هدف از مسیر ناصواب است و بازگشت به شعار کلیشه ای و البته غلط طرفداران مکتب ماکیاولیسم: "هدف وسیله را توجیه می کند".
اگر منظورتان از دعوا همان نبرد فوتبالی، جنگندگی، تلاش و زحمت است که اسم اینها دعوا نیست اما اگر منظورتان از دعوا همان معنای لفظی اش باشد که مصداقش را در تیم شما بارها دیده ایم باید گفت زندگی آن قدر طولانی نیست که فوتبالش این قدری بی ارزد که برای برد و باختش دعوا کنید. بلا از جانتان دور اما از یاد نبرید که بازیکنی که پریروز در ترکیه گل زده بود و سرمست از شادمانی بود، دیروز زیر آوار در آرزوی دستی بود که او را بیرون بکشد. پس چه خوب که جوری زندگی کنیم که به قول سعدی علیه الرحمه بعد از 120 سال نام مان را به نکویی ببرند!
