عملکرد نکونام در قامت سرمربی فولاد با آن چه جامعه فوتبال از او انتظار داشته به هیچ وجه همخوانی ندارد.
جی پلاس؛ جواد نکونام یکی از باثبات ترین لژیونرهای تاریخ فوتبال ایران است. جز مهدوی کیا و دایی فوتبالیست ایرانی دیگری سراغ نداریم که توانسته باشد سالهای مستمر در سطح اول فوتبال اروپا بازی کند. همین رزومه درخشان باعث شده بود که جامعه فوتبال از او انتظاراتی فراتر از استانداردهای ایرانی در دنیای مربیگری داشته باشد، اما در عمل نکونام در حد لالیگایی که چندین و چند فصل در آن بازی کرده بود در عرصه مربیگری ظاهر نشد که هیچ، روی مربیانی که پای شان را از فشم آن ور تر نگذاشته اند را هم سفید کرد.
نکونام در تیمی مربیگری می کند که هیچ مشکل مالی ندارد. تاکنون هیچ کس هیچ کجا نشنیده که بازیکنان فولاد به دلیل مطالبات عقب افتاده تمرین را تحریم کنند یا بازیکنی خارجی به دلیل پرداخت نشدن حقوقش فسخ کند، یا پرونده ای علیه این تیم تشکیل شود. پنجره نقل و انتقالاتی اش به دلیل بدهی بسته شود یا از این دست اخباری که برای تیم های تهرانی صبحانه و ناهار هر روزه شان است.
باشگاه فولاد یکی از بهترین و مجهزترین ورزشگاه های ایران را نیز در اختیار دارد. از حیث امکانات و زیرساخت ها البته در سطح باشگاه های ژاپنی یا عربستانی و قطری نیست اما در ایران از رقبا یک سر و گردن بالاتر است. این تیم به هر شکلی بخواهد بازیکن داخلی و خارجی می خرد. نه مشکلی برای خرید بازیکن از لالیگا دارد نه برای دستمزد خارجی هایش که از تعداد مجاز هم بیشتر شده دچار مشکل می شود. به همه این ها اضافه کنید جوانان مستعد خوزستانی که طبیعتا اولویت شان بین تیم های این استان فولاد است نه نفت آبادان یا مسجد سلیمان اما با این حال نتایجش تفاوت خاصی با تیم های متوسطی مانند آلومینیوم اراک، نساجی و مس رفسنجان ندارد.
زمانی که بحث استفاده از مربیان ایرانی در تیم ملی داغ بود، نام نکونام گزینه اولی بود که مطرح می شد. سابقه بازی در اروپا اولین چیزی بود که مدنظر همه قرار می گرفت. چرا که بالاخره او سالها زیر دست مربیان مطرحی در اسپانیا بازی کرده بود. شرایط به گونه ای بود که هر چیدمانی برای تیم ملی در نظر گرفته می شد، نکونام هم جزوش بود؛ از سرمربی با اختیار تام، تا دستیاری کی روش و یا جایگزینی موقت کی روش و نشستن روی نیمکت در جام ملت ها. نکونام اما همه پیشنهاد را رد کرد. حالا با نمایشی که از او، دستیارانش و تیمش در بازی پرسپولیس دیدیم فقط می توانیم یک چیز بگوییم: ممنون که به تیم ملی نیامدی!
فوتبالی که تیم نکونام ارائه می دهد هیچ شباهتی با سبکی که نکونام در آن رشد یافته و بازی کرده ندارد. مربی تیمی که در یک نیمه بیش از 20 دقیقه وقت بازی را می کشد، چه گلی می خواهد به سر تیم ملی مان در جام ملت های آسیا بزند جز این که رکورد وقت کشی تیم های عربی را بشکند؟ تیمی که کل تاکتیکش فشار به داور، اعتراض شدید، دریافت کارت، پرتاب توپ دوم به بازی و امثال این کارهای منسوخ شده باشد قرار است آرزوی یک ملت را به چه جایی جز قهقرا ببرد؟ فولاد با همان امکاناتی که گوشه ای از آن را گفتیم الان کجای فوتبال و لیگ ایران است؟
مربی برنده ای که حریفش را شغال و کفتار توصیف کند چه بویی از اخلاق و انسانیت برده که نیمکت تیم ملی یعنی میراث بزرگانی مانند مهاجرانی، پروین، پورحیدری، دهداری و ... به او برسد؟ دستیارانی که دور و بر او جمع شده اند چه بار فنی جز ایجاد حاشیه دارند؟
گزارش ناظر بازی پرسپولیس - فولاد مملو از تخلفات ریز و درشتی است که نکونام در طول فقط 90 دقیقه مرتکب شده است. تخلفاتی که تماما از نوع انضباطی است و شامل موارد متعددی مانند اعتراض خود و دستیارانش به داور، ناظر و سایر موارد است.
نکونام نه از نظر رفتار و وجه شخصیتی و نه از نظر فنی چیزی نیست که منجی فوتبال ایران باشد. این که او بهترین مربی ایران هست یا نه مشخص نیست اما اگر باشد، باید به کلی قید مربیان ایرانی را زد. لالیگایی و غیرلالیگایی اش هم فرقی نمی کند چرا که 25 دقیقه وقت کشی در یک نیمه بازی، داد و بیداد بر سر داور، ارائه ضد فوتبال و سپس بی حرمتی به تیم بازنده را چاله میدانی ترین مربیان فوتبال هم بلدند.
