مصاحبه تند رونالدو: هرگز نمی توانید مثل من و نسل من باشید

جی پلاس، کریستیانو رونالدو، ستاره پرتغالی، در مصاحبه جنجالی با پیرس مورگان صحبت‌های جالبی را درباره شرایط منچستریونایتد، انتخاب رالف رانگینک و تجربه کارش با بازیکنان جوان مطرح کرده است.

ورزش سه نوشت: رونالدو در چند روز اخیر به خاطر اظهاراتی که درباره منچستریونایتد، رالف رانگینک و اریک تن‌هاخ مطرح کرده به تیتر اول بسیاری از رسانه‌های اروپایی تبدیل شده است.

این بازیکن به احتمال زیاد دیگر هرگز پیراهن یونایتد را به تن نخواهد کرد و در پنجره نقل و انتقالات زمستانی به باشگاه دیگری ملحق خواهد شد و همین باعث شده که اظهارات عجیبی را در مصاحبه با پیرس مورگان مطرح کند.

متن کامل بخش اول این مصاحبه را که شب گذشته منتشر شد در ادامه می‌خوانید:

مورگان: کریستیانو، اجازه بده صحبت را با این سوال شروع کنم که چرا قبول کردی این مصاحبه را انجام دهی؟

رونالدو: چون فکر کردم حالا زمانش رسیده است تا حرف‌هایی را مطرح کنم و چون از تو خوشم می‌آید، به همین سادگی (می‌‎خندد).

مورگان: من هم از تو خوشم می‌آید و تو را تحسین می‌کنم چون خصوصا امسال بیشتر از هر مقطع دیگری در طول دوران فوتبالت مجبور شدی انتقادهایی را تحمل کنی و فکر می‌کنم حالا زمان آن رسیده است که بعضی مسائل مشخص شود و توضیحاتی درباره بعضی اتفاقات ارائه شود، خصوصا برای هواداران منچستریونایتد که با خودشان فکر می‌کنند چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

رونالدو: همان طور که بارها و بارها گفتم همیشه از هواداران تعریف می‌کنم. آنها مهم‌ترین جنبه فوتبال هستند، شما برای آنها بازی می‌کنید. آنها همیشه طرف من هستند. من هربار که بیرون می‌روم و در خیابان قدم می‌زنم این موضوع را حس می‌کنم. آنها همیشه جلو می‌آیند و کاری که من برای فوتبال کردم و می‌کنم را تحسین می‌کنند و این مهم‌ترین اتفاق در فوتبال برای من است. هواداران برای من همه چیز هستند.

مورگان: من می‌خواهم تو را به تابستان گذشته برگردانم که در یوونتوس بودی و گمانه‌زنی زیادی در این‌باره وجود داشت که قرار است به چه تیمی بپیوندی، جدی‌ترین شایعه مربوط به پیوستن تو به منچسترسیتی بود. پس اول از همه به ما بگو، این اتفاق چقدر محتمل بود.

رونالدو: صادقانه باید بگویم خیلی نزدیک بود. این موضوعی بود که بسیار درباره آن حرف زده شد. فکر می‌کنم پپ گواردیولا هم حدود دو هفته قبل گفت که آنها بسیار برای جذب من تلاش کردند اما همانطور که شما هم از سابقه من در منچستریونایتد خبر دارید، قلب من و احساسم و کاری که سابقه و گذشته با آدم می‌کند تعیین‌کننده بود و البته که سر الکس فرگوسن هم نقش مهمی داشت. من به نوعی شگفت‌زده شدم اما این تصمیمی آگاهانه بود چون قلبم نقش مهمی در گرفتن این تصمیم در آن لحظه داشت.

مورگان: تو اسطوره منچستریونایتد بودی، بنابراین وقتی می‌گویی قلبت تو را هدایت کرده به این خاطر است که تاریخ مشترکی با این باشگاه داری و رابطه‌ات را با فرگوسن و هواداران حفظ کردی.

رونالدو: من فکر می‌کنم این موضوعی کلیدی بود. این تفاوتی بود که در آن لحظه وجود داشت اما این درست نیست که بگویم منچسترسیتی نزدیک نبود. با این حال، من فکر می‌کنم که تصمیم درستی گرفتم. از آن پشیمان نشدم و همانطور که قبلا به آن اشاره کردی، فرگوسن نقش مهمی داشت.

مورگان: قبل از بازگشت با او صحبت کردی؟

رونالدو: بله، صحبت کردم.

مورگان: او چه چیزی گفت که سعی کند تو را برای بازگشت متقاعد کند؟

رونالدو: او به من گفت غیرممکن است که به منچسترسیتی بروی و من گفتم چشم، رییس! (می‌خندد). پس تصمیمم را گرفتم و تکرار می‌کنم که این تصمیمی آگاهانه و خوب بود.

مورگان: تو برگشتی و شرایط نمی‌توانست بهتر از این آغاز شود. کار را در اولدترافورد آغاز کردی، تیم 1-4 برابر نیوکسل برنده شد و تو دو گل زدی. فرگوسن آنجا بود و از بازگشت پسر خوانده‌اش لذت می‌برد. مادرت آنجا بود و از بازگشت پسرش لذت می‌برد و اشک می‌ریخت. عجب بازگشتی! آن روز وقتی از روی نیمکت وارد زمین شدی چه حسی داشتی؟

رونالدو: احساس فوق‌العاده‌ای بود اما فقط مربوط به روز بازی نمی‌شود. من یک هفته قبل هم این احساس را داشتم که همه چیز تغییر کرده است. همه دنیا درباره من حرف می‌زدند، در این باره که کریستیانو به خانه و جایی که به آن تعلق دارد برگشته است. بنابراین بازگشت به منچستریونایتد برای من بسیار خاص بود تا بتوانم نمایش خوبی برای هواداران داشته باشم و مطمئنا دو گلی که زدم بهترین استقبالی بود که می‌توانستم دریافت کنم. روزی به یاد ماندنی و باورنکردنی در اولدترافورد بود.

مورگان: فریادهای «زنده‌باد رونالدو» به تو انرژی می‌دهد؟ دوست داری آن را بشنوی؟

رونالدو: بله، البته که دوست دارم. همانطور که پیش از این گفتم، هواداران برای من همه چیز هستند.

مورگان: فکر می‌کنم در جریان بازگشت تو به یونایتد در عرض 24 ساعت دو اتفاق رخ داد. اول این که تو توانستی رکورد فروش پیراهن را در عرض 24 ساعت بشکنی، تو در واقع بازیکنی به اسم لیونل مسی که به پی اس جی رفته بود، شکست دادی و باید از این موضع خوشحال باشی، اینطور نیست؟

رونالدو: البته که هستم (می‌خندد). همانطور که می‌دانید این من نیستم که رکوردها را دنبال می‌کنم، بلکه آنها در پی من هستند. بنابراین این احساس خوبی است که یک رکورد دیگر به نامم ثبت شود.

مورگان: اتفاق دیگر مربوط به توییت منچستریونایتد درباره بازگشت تو به این باشگاه بود که بیشترین لایک را در تاریخ توییتر دریافت کرد.

رونالدو: این هم خوب است، لحظه خوبی بود. هیچ‌کس انتظارش را نداشت چون شرایط در عرض 24 ساعت تغییر کرد. شرایطی که در صحبت با منچسترسیتی و سایر باشگاه‌ها شکل گرفته بود و بحث جدایی از یوونتوس مطرح بود اما خبری از یونایتد نبود. با این حال، این اتفاق همه و حتی خود من را متعجب کرد.

مورگان: پس از چند هفته شرایط در یونایتد دیگر خوب پیش نرفت. آنها نتایج خوبی به دست نیاوردند و در آخر تصمیم به اخراج اوله گونار سولسشر گرفتند و این در عرض دو ماه پس از بازگشت تو بود. تو چه احساسی نسبت به این موضوع و به صورت کلی نسبت به این باشگاه و شرایط آن در مقایسه با گذشته داشتی؟

رونالدو: پیرس، صادقانه باید بگویم که وقتی به منچستریونایتد پیوستم حس می‌کردم همه چیز تغییر کرده است چون 13 سال گذشته بود. من 9 سال در رئال مادرید و سه سال در یوونتوس بودم. وقتی برگشتم فکر می‌کردم همه چیز متفاوت خواهد بود. منظورم از نظر تکنولوژی، زیرساخت‌ها و همه چیز است. اما به شکل بدی شگفت‌زده شدم. اجازه دهید بگویم که چون همه چیز مثل قدیم بود. همانطور که گفتی این تیم در شرایط خوبی نبود. آنها اوله را اخراج کردند و مایکل کریک برای دو بازی هدایت این تیم را برعهده گرفت که برابر ویارئال و چلسی بود. همه چیز خیلی سریع پیش رفت اما من واقعا متعجب بودم و متوجه بی‌ثباتی در این باشگاه شدم. آنها اصلا پیشرفت نکرده بودند. انگار در زمان متوقف شدند که باعث تعجب من شد و انتظارش را نداشتم. آنها آرام آرام شروع به پیشرفت کردند. حتی پنجره‌های نقل و انتقالات و بازیکنان جدید هم برای من عجیب بودند.

مورگان: وقتی قبلا در این تیم بودی، اگر یونایتد خواهان جذب بازیکنی بود و فرگوسن به او علاقه داشت، آن بازیکن خودش به این تیم می‌آمد اما حالا پس از چندین سال ناکامی و بازنشستگی فرگوسن شرایط فرق کرده است و یونایتد دیگر نمی‌تواند بازیکنان درجه یک را به خدمت بگیرد. آیا تو از این تغییر هم تعجب کردی؟ چون قبلا به آن عادت داشتی که بازیکنان بزرگ را کنار خودت ببینی.

رونالدو: من شگفت‌زده شدم. فکر می‌کنم جیدون سانچو و رافائل واران هم همزمان با من به خدمت گرفته شدند. این همان سبکی بود که یونایتد باید در پیش می‌گرفت. همانطور که اشاره کردید، جدایی فرگوسن شکاف بزرگی در این باشگاه ایجاد کرد. نه فقط فرگوسن، بلکه فردی که از نظر من بسیار تاثیرگذار بود: دیوید گیل که مرد بسیار بسیار خوبی بود. ساختار حول محور فرگوسن هم بسیار مهم بود. من می‌دانستم که یونایتد مثل قبل نیست اما فکر نمی‌کردم چنین شکاف بزرگی ایجاد شده باشد. اتفاقات بزرگی در طول 10 سال گذشته رخ داده بود و این چیزی بود که بیشتر من را متعجب کرد. از نظر من، هیچ پیشرفتی در یونایتد اتفاق نیفتاده بود و من شاهد چیزهایی بودم که در 21 یا 22 سالگی دیده بودم. 

مورگان: تو گفتی که در زمان حضورت در رئال و یوونتوس شاهد حرکت همیشگی رو به جلوی آنها برای پیشرفت با تکنولوژی بودی تا بهترین عملکرد به دست بیاید. پس می‌توانی چیزی که آنجا تجربه کردی را با چیزی که در یونایتد وجود ندارد مقایسه کنی.

رونالدو: از نظر من پیشرفت در یونایتد در مقایسه با رئال و حتی یوونتوس صفر است. اگر بخواهم آن را با رئال مادرید و یوونتوس که از سایر دنیا پیروی می‌کنند مقایسه کنم، آنها در تکنولوژی و خصوصا در زمینه تمرینات، تغذیه و شرایط غذا خوردن درست و بازیابی بهتر واقعا من را متعجب کردند. از نظر من، یونایتد در مقایسه با سایر باشگاه‌ها عقب است و این باعث تعجب من است. باشگاهی به این بزرگی باید بسیار پیشرو باشد و اینطور نیست. متاسفانه آنها در این سطح نیستند اما من امیدوارم که در طول چند سال آینده به سطح اول برسند.

مورگان: یونایتد بعضی از بهترین مربیان دنیا را پس از فرگوسن در اختیار داشته و همه آنها در مقایسه با سایر مقاطع زندگی حرفه‌ای که داشتند شکست خوردند. فکر می‌کنی این مربوط به موارد ساختاری این باشگاه است که مربیان بزرگ از حمایتی که لازم است برخوردار نیستند؟

رونالدو: من نمی‌دانم چه اتفاقی در حال رخ دادن است یا نه، اما از زمانی که فرگوسن رفت، من هیچ تکاملی در این باشگاه ندیدم. پیشرفت آنها صفر بود. برای مثال باشگاهی به بزرگی یونایتد پس از اخراج سولسشر، یک مدیر ورزشی به نام رالف رانگنیک را استخدام کرد، موضوعی که هیچکس آن را درک نکرد. این مرد حتی مربی هم نبود. این که منچستریونایتد یک مدیر ورزشی را به خدمت گرفت نه تنها من را، بلکه تمام دنیا را شگفت‌زده کرد.

مورگان: این تصمیم مضحکی بود، اینطور نیست؟

رونالدو: البته که بود. ما باید صادق باشیم، وقتی شما حتی مربی هم نیستید پس چطور قرار است سرمربی یونایتد باشید؟ این چیزی است که از نظر من حرکت در مسیر درست برای رسیدن به موفقیت مانند منچسترسیتی، چلسی یا لیورپول نبود. آنها به خاطر چنین اشتباهاتی یک یا دو قدم عقب هستند. آنها باید پیشرفت کنند و باید کارمندان یا مدیران یا هرکسی که در این میان تاثیرگذار است، عوض کنند. من نمی‌دانم مشکل در این باشگاه دقیقا از چه کسی است.

مورگان: این در ادامه مسیر نداشتن بلندپروازی بود. آنها مربیان بزرگی را جذب کردند که هواداران دوست داشتند اما نتوانستند قهرمانی‌هایی را که یونایتد به آنها عادت داشت، برگردانند. اما مسئله اینجا کسی مانند رانگنیک است. من هرگز اسم او را نشنیده بودم. تو شنیده بودی؟

رونالدو: نه، هرگز نشنیده بودم. کسانی که با آنها حرف زدم هم نمی‌دانستند او کیست.

مورگان: آیا او را رییس خطاب می‌کردی؟

رونالدو: بله، من به او احترام می‌گذاشتم. او سرمربی بود. من تمام مربیانی را که در طول دوران فوتبالم داشتم، رییس خطاب می‌کردم چون باید این کار را انجام می‌دادیم اما در اعماق وجودم هرگز او را به عنوان رییس نمی‌دیدم. نکاتی را می‌دیدم که هرگز با آنها موافق نبودم و او هم در زمان متوقف شده بود چون اگر پنج سال مربی نباشید، هویت مربیگری را از دست می‌دهید. این اتفاق همزمان هم من را متعجب کرد و هم نکرد چون وقتی آنها همان ساختارها را حفظ کرده بودند، بنابراین مربیان زیاد جای تعجب نداشتند اما این لحظه سختی بود.

مورگان: موضوعی که بلافاصله پس از حضور رانگنیک رخ داد و خیلی جالب بود این بود که او شروع به طرح این مسئله با خبرنگاران کرد که تو به اندازه کافی پرس نمی‌کنی و شاید باید به فکر ترک این باشگاه باشی. این مرد که بود و چرا چنین حرف‌هایی را به بازیکنی می‌زد که برای تیمش گلزنی می‌کرد؟

رونالدو: صادقانه باید بگویم این چیزی بود که من هم درک نمی‌کردم. مربیان جدید وقتی به تیمی ملحق می‌شوند گاهی چنین رفتارهایی دارند اما من هر مربی با هر سبک، نظر و روحیه متفاوتی را درک می‌کنم. در بعضی مواقع ممکن است با آنها موافق نباشی و من همیشه در طول زندگی همینطور بودم. در طول فوتبالم کنار بهترین مربیان دنیا مانند زین الدین زیدان، کارلو آنچلوتی، ژوزه مورینیو، فرناندو سانتوس و مکس آلگری بودم، بنابراین تجربیاتی دارم چون چیزهایی از آنها یاد گرفتم و وقتی شما مربی‌ای می‌بینید که می‌آید و می‌خواهد انقلابی در فوتبال انجام دهد متوجه می‌شوید. من نظرات خودم را دارم اما این بخشی از کار است چون در آخر من اینجا هستم تا پیروز شوم و می‌خواهم با تجربیاتم کمک کنم که بعضی از مربیان نمی‌پذیرند و این بخشی از کار است.

مورگان: آیا رانگنیک می‌دانست در حال انجام چه کاری است؟

رونالدو: نه. آنها این باشگاه را خیلی خوب می‌شناسند اما متوجه بزرگی و سابقه آن نیستند که این باعث تعجب بیشتر من شد. شما در این شرایط باید یک مربی بزرگ به کار بگیرید، نه یک مدیر ورزشی.

مورگان: فکر می‌کنی تصمیم آنها برای اخراج سولسشر درست بود؟

رونالدو: من سولسشر را دوست دارم. فکر می‌کنم او انسان خوبی بود چون من همیشه احساسات واقعی آدم‌ها را در قلبم نگه می‌دارم. او از قلبش پیروی کرد و کارش هم خوب بود و نیاز به زمان بیشتری داشت. من هرگز به این شک نداشتم که او مربی خوبی خواهد شد. کار با او تجربه بسیار خوبی بود و من از این موضوع بسیار خوشحال هستم، حتی با این که مدت زمان کوتاهی بود.

مورگان: نظرت درباره بازیکنان جوان‌تر و به طور خاص روحیه و ذهنیت آنها چیست؟ چون از چیزهایی که خواندم این برداشت را داشتم که وقتی تو در 18 سالگی در یونایتد بودی احترام بسیار زیادی برای بازیکنان بزرگ‌تر قائل می‌شدی و از تجربه بازیکنانی مثل کین و دیگران در رختکن استفاده می‌کردی. آیا تو هم چنین احترامی را از بازیکنان جوان‌تر دریافت کردی؟

رونالدو: نمی‌خواهم بگویم که آنها به بازیکنان باتجربه و بزرگ‌تر احترام نمی‌گذارند. فکر نمی‌کنم این واژه درستی باشد اما آنها در دوره متفاوتی زندگی می‌کنند. این چیزی است که من در بچه‌های خودم هم می‌بینم.

مورگان: این تفاوت در چیست؟

رونالدو: در خشم. آنها همه چیز را خیلی راحت در دسترس دارند. آنها ضربه‌ای نمی‌خورند. هیچ اهمیتی قائل نیستند. این چیزی نیست که فقط در منچستریونایتد حس کرده باشم، جوانان در حال حاضر در تمامی لیگ‌های بزرگ دنیا دیگر مانند نسل من نیستند. اما ما نمی‌توانیم آنها را مقصر بدانیم چون این بخشی از زندگی است. این نسل جدید و تکنولوژی‌های جدید جدانشدنی هستند و همین باعث می‌شود که حواس آنها از بقیه مسائل پرت شود. اما آنها مثل گذشته نیستند، آنها گوش می‌دهند به همین دلیل است که ما دو گوش داریم. از یک گوش می‌شنوند و از گوش دیگر بیرون می‌کنند. این باعث تعجب من نیست اما در عین حال باعث تاسف است چون اگر آنها بهترین مثال‌ها را برابر چشمان‌شان دارند و حتی حاضر به تکرار آن نیستند، پس شرایط عجیب است. به یاد دارم وقتی 18، 19 و 20 ساله بودم همیشه به بهترین بازیکنان مانند رود فان نیستلروی، ریو فردیناند، روی کین و رایان گیگز نگاه می‌کردم. به همین دلیل به چنین موفقیت و ثبات طولانی‌ای رسیدم. چون مراقب بدنم، ذهن و افکارم بودم و از این بازیکنان یاد گرفتم.

مورگان: وقتی بخواهی توصیه‌ای به این بازیکنان جوان داشته باشی، چه چیزی به آنها می‌گویی؟ سعی می‌کنی چطور آنها را هدایت کنی؟

رونالدو: من از آن دست افرادی نیستم که بخواهم توصیه کنم. من دوست دارم الگوی خوبی باشم چون من الگو هستم. هر روز صبح در تمرینات حضور دارم و کارهای مشابهی انجام می‌دهم. من شاید اولین کسی باشم که به تمرین می‌آیم و آخرین کسی باشم که می‌روم. فکر می‌کنم جزئیات مشخص هستند. همانطور که گفتم آنها حرفی را می‌شنوند و دو دقیقه بعد فراموشش می‌کنند و کاری را انجام می‌دهند که فکر می‌کنند بهتر است. به همین دلیل است که می‌گویم دوست دارم الگوی خوبی باشم. بعضی از آنها من را دنبال می‌کنند اما نه خیلی.

مورگان: اگر من بازیکنی جوان بودم و کریستیانو رونالدو را کنارم داشتم، دوست داشتم هر ثانیه تماشایش کنم، به حرفش گوش کنم، شاهد کارهایش باشم اما چیزی که تو می‌گویی این است که آنها علاقه‌ای به انجام این کار ندارند.

رونالدو: آنها هیچ اهمیتی قائل نیستند. بعضی از آنها چرا، اما اکثر آنها اینطور نیستند. این باعث تعجب من نیست چون آنها نمی‌توانند دوران فوتبالی طولانی داشته باشند. این غیرممکن است. بسیاری از بازیکنان نسل من تا 36، 37 یا 38 سالگی در بالاترین سطح بازی کردند اما بازیکنانی از این نسل که به چنین سطحی برسند انگشت شمار خواهند بود چون چنین چیزی نیازمند آماده‌سازی بسیار است.

مورگان: چه بازیکنی در دنیاست که بیشتر از هرکس به خاطر قدرت ذهنی و رفتارش او را تحسین کنی؟

رونالدو: این سوال سختی است چون من بازیکنان زیادی را در طول دوران فوتبالم دیدم. اگر درباره منچستریونایتد از من سوال کنی شاید پاسخم دیوگو دالوت باشد. او جوان است اما بسیار حرفه‌ای است و من مطمئنم که سال‌های زیادی بازی خواهد کرد چون او جوان و باهوش و حرفه‌ای است. بازیکنان دیگری هم هستند اما مثل او کم است، شاید لیساندرو مارتینز، کاسمیرو اما انتخاب من دالوت است.