کشتی فرنگی ایران با بنا و بدون بنا

جی پلاس، محمد بنا که سومین دوره حضور خود در کشتی فرنگی ایران را تجربه می کرد، بالاخره به پایان راه رسید تا کارنامه کشتی فرنگی در دوران مربیگری او و سایر مربیان را بررسی کنیم. 

ورزش سه نوشت: محمد بنا در دو اخیر همواره یا در راس تیم ملی کشتی فرنگی حضور داشته یا نامش به عنوان یک آلترناتیو جدی برای سرمربی تیم ملی مطرح بوده است. گویا نام او از کشتی فرنگی ایران پاک شدنی نیست و به همین خاطر است که لقب آقای خاص به این مربی تعلق گرفته است. 

بنا که رویای اولین قهرمانی خود با تیم ملی در مسابقات جهانی 2022 صربستان را در سر می پروراند، بدون کسب مدال طلا و با عنوان چهارمی بخش تیمی کار خود را به پایان برد تا برای خداحافظی تیم ملی مصمم تر شود. البته که او در ماههای اخیر بارها به مسئولان فدراسیون کشتی اعلام کرده بود که خسته شده و قصد ادامه کار ندارد و این بهترین فرصت بود تا به کارش در تیم ملی بعد از 4 سال در این مقطع پایان دهد. 

آقای خاص کشتی ایران بعد از کنار رفتن رسول خادم از مدیریت فدراسیون کشتی، برای مسابقات جهانی 2019 به تیم ملی بازگشت؛ در حالی که بعد از المپیک 2016 با آن اشک ها و گریه های تلخ خداحافظی کرده بود. 

در 4 سال اخیر که محمد بنا هدایت تیم ملی را برعهده داشت، توانست تیمی که در جهانی 2018 به عنوان یازدهمی رسیده بود؛ احیا کند و اوج کار خود هم در مسابقات جهانی 2021 بود که تیمش 4 مدال طلا و 2 برنز در نروژ گرفت و یک نتیجه تاریخی ثبت کرد. 

حالا که با خداحافظی محمد بنا، حسن رنگرز قهرمان سابق جهان و مدیر سابق تیم های ملی به عنوان سرمربی انتخاب شده، بد نیست نگاهی به کارنامه تیم ملی کشتی فرنگی در یک دهه اخیر با و بدون محمد بنا بیاندازیم.

دوران حضور محمد بنا؛ از قهرمانی المپیک تا نایب قهرمانی جهان

المپیک 2012 لندن: کسب سه مدال طلا توسط حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی یک اتفاق تاریخی را برای کشت فرنگی رقم زد که قطعا تا سال ها از یاد هیچ کس نخواهد رفت. لقب آقای خاص از همان جا به محمد بنا داده شد و خیلی از علاقه مندان به کشتی هم به محض شنیدن نام محمد بنا یاد خاطرات شیرین المپیک لندن می افتند. 

المپیک 2016 ریو: بعد از چند سال غیبت محمد بنا بار دیگر در نقش یک منجی برای رساندن کشتی فرنگی به موفقیت در المپیک 2016 ریو وارد صحنه شد. او که قصد داشت تقریبا با همان شاگردان 4 سال قبل خود به المپیک برود، شاید خوب می دانست که قرار نیست خاطرات شیرین لندن تکرار شود. در نهایت تیم ملی کشتی فرنگی با دو مدال برنز قاسم رضایی و سعید عبدولی به کارش در ریو پایان داد و کشتی گیرانی همچون حمید سوریان و امید نوروزی خیلی راحت حذف شدند تا اشک های محمد بنا در کنار سالن کشتی ریو سرازیر شود. 

جهانی 2019: در سومین مقطع در یک دهه اخیر، محمد بنا برای آماده سازی تیم ملی جهت شرکت در مسابقات جهانی 2019 با حکم بنی تمیم به تیم ملی برگشت. بنا که تیم یازدهم دنیا را در سال 2018 تحویل گرفته بود، کار سختی را پیش روی خود می دید. دیگر خبری از ستاره های سابق تیم ملی هم نبود و بنا با ساختن تیمی جدید راهی جهانی 2019 شد. سعید عبدولی، علیرضا نجاتی و محمدعلی گرایی سه مدال برنز در قزاقستان کسب کردند تا تیم ملی به عنوان چهارمی مجموع دست پیدا کند. 

المپیک 2020: این رویداد که قرار بود در سال 2020 برگزار شود، با همان نام در سال 2021 برگزار شد. طلای محمدرضا گرایی و برنز محمدهادی ساروی نتیجه ای نسبتا قابل قبول را برای محمد بنا و تیمش رقم زد تا او این بار برخلاف دو المپیک قبلی از تیم ملی خداحافظی نکند. 

جهانی 2021: دو ماه بعد از المپیک، تیم ملی کشتی فرنگی با تمام قوا راهی مسابقات جهانی 2021 اسلو شد. شاید خوشبین ترین افراد هم تصور نمی کردند، شاگردان محمد بنا بتوانند 4 مدال طلا در این رویداد کسب کنند، اما این اتفاق افتاد و محمدرضا گرایی، میثم دلخانی، هادی ساروی و علی اکبر یوسفی 4 طلا و محمدعلی گرایی و پژمان پشتام 2 برنز کسب کردند تا تیم محمد بنا با اختلافی ناچیز نسبت به روسیه نایب قهرمان جهان شود. 

جهانی 2022: در حالی که به واسطه نتیجه درخشان سال 2022 توقعات از تیم محمد بنا بالا رفته بود و روسیه نیز به واسطه مسائل سیاسی از حضور در جهانی 2022 صربستان محروم بود، چیزی جز قهرمانی طرفداران کشتی را راضی نمی کرد. اما امسال سال موفقیت بنا و تیمش نبود و این تیم با 2 نقره گرایی و میرزازاده و برنز هادی ساروی و کسب عنوان چهارمی تیمی به کار خود پایان داد.

دوران غیبت محمد بنا؛ از قهرمانی جهان تا سقوط به جایگاه یازدهمی!

جهانی 2013: تیم ملی کشتی فرنگی بعد از موفقیت تاریخی در المپیک لندن، با سرمربیگری عبدالله چمن گلی و همراهی علی اشکانی به عنوان مدیرفنی راهی مسابقات جهانی 2013 شد و با یک طلای طالب نعمت پور به عنوان چهارمی جهان دست یافت. 

جهانی 2014: تیم ملی در سال 2014 با سرمربیگری احد پازاج قهرمان جهان شد تا یک اتفاق تاریخی در کشتی فرنگی ایران به ثبت برسد. حمید سوریان طلا، امید نوروزی نقره، افشین بیابانگرد و قاسم رضایی به مدال برنز دست یافتند تا ایران به عنوان قهرمانی تیمی دست پیدا کند. 

جهانی 2015: احد پازاج که یک اتفاق تاریخی را رقم زده بود، سال بعد نتوانست آن موفقیت را تکرار کند و تیمش با یک نقره قاسم رضایی و دو برنز یوسف قادریان و حبیب الله اخلاقی به عنوان چهارمی دنیا دست یافت. 

جهانی 2017: بعد از خروج دوباره محمد بنا از تیم ملی کشتی فرنگی، این بار علی اشکانی هدایت تیم ملی را بعد از المپیک ریو در دست گرفت. حسین نوری، سعید عبدولی و محمدعلی گرایی سه برنز برای ایران به ارمغان آوردند تا ایران به عنوان سومی تیمی در پاریس برسد. 

جهانی 2018:  اما بدترین نتیجه ای که در یک دهه اخیر برای تیم ملی ایران به ثبت رسیده، مربوط به جهانی 2018 و دوران سرمربیگری علی اشکانی است. در این دوره فقط مهدی علیاری یک مدال برنز در میان 10 وزن کسب کرد و ایران به عنوان یازدهمی جهان دست یافت تا مقدمات بازگشت دوباره بنا فراهم شود.