درخواست مشترک بازیکنان تیم ملی از مجلس برای عدم ورود به موضوعات فوتبال بسیار تعجب برانگیز بود.
جی پلاس؛ بازیکنان تیم ملی با انتشار استوری مشترک از مجلس و به طور مشخص دو شخص به نام های قاضی زاده هاشمی و پژمان فر خواستند در مسائل فوتبالی دخالت نکنند. آنها در این پیام مشترک از نمایندگان مجلس خواستند به جای تمرکز بر روی فوتبال به مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم بپردازند.
در نگاه اول این پیام و درخواست مشترک، مفهوم و مضمون خوشایندی دارد. چرا که بارها بر عدم دخالت نهادهای غیرفوتبالی و غیر ورزشی در این رشته تاکید شده است. اما همه چیز به این سادگی نیست!
مجلس در ماه های اخیر، در هیچ یک از موضوعات مربوط به فوتبال، آماده سازی تیم ملی، برکناری یا ابقای اسکوچیچ و ... دخالتی نکرده است. تنها تحرک اخیر مجلس به روزهای اخیر باز می گردد. پژمان فر در روزهای گذشته نسبت به حضور تاج در رقابت انتخاباتی هشدار داده بود. به عبارت دیگر کمیسیون اصل نود مجلس برای جلوگیری از تکرار اتفاق های تلخ پرونده ویلموتس که موجب ضرر و زیان چند صد میلیاردی از بیت المال شد، در این مساله اظهار نظر کرد و درست بلافاصله پس از این اظهارنظر بازیکنان تیم ملی از مجلس خواستند خودش را کنار بکشد.
آیا این درخواست بازیکنان به معنای حمایت ضمنی از تاج است؟ چرا دقیقا بعد از این که مجلس خواهان جلوگیری از ورود تاج به انتخابات می شود، بازیکنان از مجلس می خواهند دخالت نکند؟ مگر تاج و دار و دسته اش با خلق فاجعه ویلموتس فوتبال ایران را تا مرز حذف از جام جهانی پیش نبردند؟ مگر با ضرر بیش از صد میلیارد تومانی فوتبال ایران را در تنگنای مالی قرار ندادند؟ حضور تاج چه مزیتی برای بازیکنان تیم ملی دارد که بلافاصله بعد از تذکر مجلس، یک صدا استوری مشترک می گذارند؟
بازیکنان تیم ملی از لزوم تصمیم گیری فوتبالی ها در مسائل فوتبالی صحبت کرده اند. اصلا مگر از خود ملی پوشان فوتبالی تر داریم؟ آیا خود آنها توانسته اند در برهه های حساس تصمیم منطقی و به سود فوتبال بگیرند؟حمایت خودشان از یک مربی و کوبیدن یک مربی دیگر بر اساس منافع فوتبال بوده یا منافع شخصی؟ استوری مشترک گذاشتن و کنار زدن مجلسی که می خواهد مانع از ورود تاج شود کجایش به نفع فوتبال ملی است؟
تصمیم گیرنده برای انتشار استوری مشترک احتمالا بزرگان تیم مانند طارمی، جهانبخش، حاج صفی و ... بوده اند. کاش این بزرگواران که همگی حضور در فوتبال اروپا را هم تجربه کرده اند، پیش از انتشار این استوری یک بار از خودشان می پرسیدند که اگر خسارت 150 میلیاردی قرارداد ویلموتس نبود تیم ملی چه اردوها و چه بازی های دوستانه ای می توانست پیش از جام جهانی داشته باشد؟ وقتی این اندازه کوته فکری، احساس گرایی و منفعت طلبی حتی در بین بازیکنان تیم ملی که بدنه فوتبال هستند وجود دارد، چگونه باید به آنها اعتماد کنیم و بگذاریم که فوتبالی ها برای فوتبال تصمیم بگیرند؟ حاصل تصمیم مجمع فوتبالی شان مگر انتخاب یکی مانند عزیزی خادم نشد که یک ساله برکنارش کردند؟ حاصل تصمیم گیرنده های فوتبالی شان رای یک رقمی علی کریمی مگر نبود؟
اگر ملی پوشان دلسوز فوتبال بودند به جای درخواست از مجلس برای کنار کشیدن، عاجزانه به هر ریسمانی چنگ می زدند و قسم و آیه می دادند که جان هر کس دوست دارید بیایید ببینید در فوتبال ایران چه خبر است. بیایید تحقیق کنید و ببینید اعتبارات، پاداش ها و بودجه ها کجا رفته و به جیب چه کسانی ریخته شده است. البته که انتظار انجام چنین حرکتی از بازیکنانی که سطح دغدغه شان ملاقات با پسر معاون ریاست جمهوری برای قطعی کردن مجوز واردات ماشین خارجی است، بسی بیهوده است!
