فرهاد بهارفر - ذبیح‌الله پور شیب در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جماران، در خصوص شرایط کنونی کاراته گفت: اردوها به طور منظم برگزار می‌شود و تمرینات را زیر نظر کادر فنی انجام می‌دهیم تا در مسابقات پیش رو بهترین عناوین را کسب کنیم. هم مسابقات کشورهای اسلامی و هم قهرمانی آسیا را در پیش داریم که دوتیم به این رقابت‌ها اعزام می‌شوند و امیدوارم همگی دست پر برگردیم. شرایط بدنی خودم هم خوب است و در تلاشم تا زمان مسابقات به آمادگی کامل برسم.
او با اشاره به مشکلات کاراته ایران گفت: اکثر رشته‌ها معمولا در قسمت‌های مختلف نیاز به حمایت بیشتر دارند؛ برخی رشته‌ها به امکانات سخت افزاری و تخصصی و برخی هم نیاز به حمایت مالی دارند. کاراته هم باتوجه به اینکه از لحاظ جمعیتی یکی از پرطرفدارترین رشته‌های ورزشی ایران است و در سطح جهان هم چه در بخش زنان و چه آقایان طرفداران زیادی دارد به همین خاطر در کشور ما در سال‌های اخیر روند رو به رشدی داشته اما امیدوارم حمایت‌ها بیشتر شود چون وقتی جمعیت بالا باشد نیاز به حمایت بیشتری هم است.
پورشیب افزود: سالن اختصاصی ویژه کاراته و دو سه مورد دیگر هرچه زودتر تکمیل شود خیالمان راحت تر می‌شود؛ به هر حال کاراته نشان داده رشته‌ای است که همیشه برای کشورمان عناوین خوبی به دست آورده است. البته وزارت ورزش و کمیته در این چهار سال اخیر نگاه ویژه تری نسبت به کاراته داشتند و ورزشکاران هم جواب این اعتماد را با نتایج کسب شده دادند. امیدوارم این نگاه‌ها بیشتر شود چون مردم، مسئولان و جامعه ورزش توقع زیادی از کاراته دارند. تمام کشورها سرمایه گذاری می‌کنند و ما هم نباید از این شرایط دور شویم. در هیچ تورنمنتی هیچ بهانه‌ای نیاوردیم و امیدوارم در آینده هم شاهد درخشش تمام کاراته کاها در کشور باشیم.
ملی پوش کاراته در مورد صحبت‌های برخی مسئولان به ورزشکاران مبنی بر اینکه اگر از شرایط ناراضی هستید از کشور بروید گفت: من عاشق کشورم هستم و هیچ وقت بحث رفتن یا نرفتن نبوده؛ اگر هم یک زمان گلایه‌ای می‌شود به خاطر این است که همه برای بالا رفتن پرچم ایران تلاش می‌کنیم. حرف من حرف همه ورزشکاران است که از ملی پوشان و ورزشکارانی که زندگی و جوانی خود را پای ورزش می‌گذارند بیشتر حمایت کنند. ورزشکار چیز زیادی نمی‌خواهد و ملی پوشان ما با اندک مبالغ و پاداش‌هایی که می‌گیرند زندگی خود را صرف این کار می‌کنند؛ البته هیچ منتی نیست چون برای کشور عزیزمان تلاش می‌کنیم اما دغدغه ورزشکاران این است که مسئولان نگاه بهتری داشته باشند. ورزشکاری که همه وجودش را می‌گذارد و همه توقع دارند بهترین نتیجه را بگیرد انتظار دارد مسئولان بی توجهی نکنند.
ذبیح‌الله پورشیب در ادامه گفت: تمام ورزشکاران سرمایه این مملکت هستند و قطعا وقتی حمایت شوند هیچ جا بهتر از ایران برای آنها نیست چون همه قلب و وجودمان برای نام کشورمان می‌تپد. زمانی که ورزشکار با پرچم کشورش بالای سکوی قهرمانی می‌رود احساس غرور می‌کند و آن لحظه قطعا به مردم فکر می‌کند چون تمام ملت پشت این ورزشکار است و حمایت می‌کند. مردم کاری از دستشان بر نمی‌آید اما با همین حمایت لفظی انگیزه می‌دهند به خاطر همین ورزشکاران با مردم و بین آنها هستند. انتظار داریم مسئولان هم کنار ورزشکاران باشند؛ هیچ منتی نیست و خون ما رنگین تر از شهدا نیست آنها یک زمان از جانشان برای ایران گذشتند و ما هم الان برای پرچم کشورمان در اقصی نقاط دنیا می‌جنگیم و انتظار داریم حمایت شویم و ببینیم از مسئولی کاری از دستش برمی‌آید انجام دهد.
قهرمان کاراته ایران با اشاره به مشکلات جودو بعد از مهاجرت سعید ملایی گفت: الان می‌دانید چقدر جمعیت ورزشکاران جودو کم شده؟ شاید هزار نفر هم فعالیت نداشته باشند؛ یک مسئولی از دید خودش حرفی می‌زند و ورزشکار جوان هم که احساساتی است و وقتی که این همه تلاش می‌کند انتظار ندارد مسئول با یک سری حرف‌ها آزرده خاطرش کند آن هم سر مسائلی که خیلی راحت می‌توان حل کرد. همه از ورزشکار حرفه‌ای انتظار دارند در سخت ترین شرایط همه چیز را بپذیرد، در سخت ترین شرایط تلاش کند، انتقاد پذیر باشد و مدال کسب کند اما ورزشکار نباید توقعی از مسئولان داشته باشد؟ ورزشکار انتظار هیچ چیز اضافی ندارد بلکه توقع دارد خواسته‌هایی که در توان ورزش است فراهم شود.
پورشیب در پایان صحبت‌های خود تصریح کرد: درهر حال مسئولینی داریم که شاید نخواهند صحبت کنند و در رسانه‌ها کمتر دیده می‌شوند اما خیلی دلسوز و کمک حال ورزش هستند. امیدوارم افرادی که دلشان به حال ورزش می‌سوزد تعدادشان بیشتر شود. من در حوزه ورزش صحبت می‌کنم اما در حوزه‌های دیگر هم اگر مسئولان دلسوز و در کنار مردم باشند خیلی از مشکلات حل می‌شود و مردم هم با جان و دل برای رسیدن به اهدافی که داریم تلاش می‌کنند. مسئولان در ورزش دلسوز هستند اما امیدوارم دلسوزانه تر تلاش کنند چون سرمایه‌های ورزش همین جوان‌ها هستند؛ همین افرادی که الان الگوی خیلی از جوانانی هستند که تلاش می‌کنند. امن ترین جایی که خانواده‌ها می‌توانند برای آینده فرزندانشان داشته باشند ورزش است؛ زمانی که ورزش به خانواده‌ها انگیزه بدهد باعث می‌شود خیلی از مشکلات اجتماعی هم کم شود. اگر یک جوان یا ورزشکار نقدی دارد مسئولان نباید نارحت شوند و یا جبهه بگیرند بلکه باید بپذیرند و انعطاف پذیر باشند که در این صورت خیلی از دلخوری‌ها ایجاد نمی‌شود و مشکلات حل خواهد شد.
