مربیان سرشناش اما بیکار با وجود نداشتن تیم، در انتظار لغزش همکاران خود و رسیدن به نیمکت تیم های ملی و باشگاهی هستند.
جی پلاس، فصل جدید فوتبال باشگاهی در حال آغاز می شود که برخی از مربیان نامدار در انتظار لغزش همکاران خود هستند تا به سرعت جای آن‌ها را اشغال کنند.
فوتبال 360 نوشت: مربیگری شغل عجیبی است. شما می‌توانید یک مربی بزرگ و پرافتخار باشید اما مدت‌ها بدون شغل سپری کنید و در عین حال چیزی از شخصیت و جایگاه شما کاسته نخواهد شد. دوران بیکاری مربیان نامدار فوتبال جهان، مثل بازی بدون توپ بازیکنان درون زمین، روی عملکرد و امنیت شغلی هدایت‌کنندگان تیم‌ها تاثیرگذار است و سرمربی‌های معروف و بدون تیم، معمولا سایه‌هایی هستند که امنیت شغلی همکاران مشغول به کارشان را سخت تهدید می‌کنند. به بهانه نزدیک شدن شروع فصل به مرور گزینه‌های جایگزین سرمربی‌های فعلی و نامداران بدون کار در عرصه مربیگری می‌پردازیم.
مائوریسیو پوچتینو؛ فعلا منزوی
مرد آرژانتینی سابقه تاتنهام و پاری‌سن‌ژرمن آخرین قمارش را در فرانسه باخته و شخصیتش در دنیای مربیگری دچار آسیب شده است. با این حال پوچتینو همواره پشت سر مربیانی که نتیجه نمی‌گیرند، ایستاده و از لیگ برتر تا سری‌آ و لالیگا تیم‌های بسیاری هستند که مایل هستند با مطرح کردن نام پوچتینو به سرمربیان ناموفقشان اولتیمانوم بدهند. پوچتینو در پاریس هم عملکرد قابل قبولی داشت اما با این وجود انتظارات سران پاریسی از فینالیست لیگ قهرمانان بیشتر بود و در آستانه شروع فصل، مرد 50 ساله آرژانتینی بدون تیم، دنیای فوتبال را از تلوزیون و رسانه دنبال می‌کند. 2 دوره موفق او در تاتنهام و پاریس به کار این دورانش نیامده و پوچتینو فعلا چهره منزوی و غریب عرصه مربیگری در دنیای فوتبال به شمار می‌رود.
کیکه ستین؛ غرق شده در گرداب شغل بزرگ پیشین
از کارهای عجیب دوران مدیریت بارتومئو به خدمت گرفتن کیکه ستین برای نیمکت آبی و اناری‌ها بود. این اتفاق آنقدر غیرمنتظره و عجیب بود که خود ستین هم درباره آن عنوان کرده بود: «تا دیروز در مزرعه‌ام گاوها را سرپرستی می‌کردم و از امروز بهترین بازیکنان دنیا را در اختیار دارم». حضور در بارسا ستین را به قعر بیکاری سوق داد و خشم و نفرت هواداران در نوکمپ، سرمربی سابقشان را به جزایر بی‌خبری و انزوا تبعید کرده است. ستین 53 ساله اگر چه سابقه طولانی در عرصه مربیگری حرفهای دارد اما دستکم برای تیم‌های بزرگ یک گزینه به شمار نمی‌رود و شاید باشگاه‌های سابقش مانند رئال بتیس و لاس پالماس در صورت نتیجه نگرفتن، او را هم به گزینه‌های جانشینی اضافه کنند.
اولگنار سولسشر؛ جادو شده توسط شیاطین
سرمربی سابق مولده نروژ، اندکی پس از کار در کشور زادگاهش سر از تیم محبوب و پرطرفدار منچستریونایتد درآورد. سران منچستر، شاگرد الکس فرگوسن را روی صندلی پیرمرد اسکاتلندی نشاندند و در شروع کار همه چیز ایده‌آل بود اما در ادامه اوضاع برای سولسشر خوب پیش نرفت و نیمکت مرموز و کار سخت جانشینی فرگوسن، سولسشر را هم به اخراج و بیکاری طولانی پس از آن کشاند. مرد 49 ساله نروژی پس از منچستر به چندین تیم لیگ برتری هم نزدیک شد اما این خبرها در حد شایعه باقی ماند تا سولسشر هم به یک سایه در تعقیب همتایان ناموفقش تبدیل شود. تیم‌های رده‌های میانی لیگ برتر از نام سرمربی سابق شیاطین سرخ برای ترساندن مربیانشان در روزهای نتیجه گرفتن بهره می‌برند و سولسشر هم احتمالا از بیکاری خسته شده و بدش نمی‌آید به لیگ جزیره یا حتی لیگ نروژ بازگردد و کار برندسازی شخصی خودش را از سر بگیرد.
یواخیم لو؛ صاحب امن‌ترین شغل دنیا در پی ناامنی همکاران
نیمکت ژرمن‌ها قریب به 15 سال توسط یک نفر هدایت می‌شد؛ مردی که در نهایت به پاس اعتماد طولانی، قهرمانی جهان را هم به مردم کشورش هدیه داد. یواخیم لو 62 ساله با افتخارات مهمش و در راس آن‌ها قهرمانی جهان با آلمان همواره یکی از سایه‌های ترسناک در تعقیب سرمربیان ناموفق است. دوران بیکاری یکی از با ثبات‌‌ترین سرمربیان فوتبال دنیا از یک سال عبور کرده و زمزمه‌های زیادی در مورد مقصد بعدی او شنیده می‌شود. درهای بوندسلیگا به روی لو باز شده و لیگ جزیره هم بارها با چراغ سبز تیم‌هایش به لو از بازگشت او به عرصه مربیگری استقبال کرده است. سرمربی سابق تیم ملی آلمان از مهم‌ترین اهرم‌های فشار مدیران باشگاه‌ها روی سرمربیانی است که نتیجه نمی‌گیرند و تا زمانی که این سرمربی بدون شغل باشد، اوضاع برای همکارانش به همین منوال خواهد گذشت.
مارکو رز؛ بازنده بزرگ هدایت دورتموند
زردپوشان بوندسلیگا پس از خداحافظی با یورگن کلوپ، همه مربیان جدید را در روزهای شروع شبیه به مرد موفق سابق نیمکتشان می‌بینند؛ اتفاقی که معمولا رخ نمی‌دهد و مقایسه مردان نیمکت دورتموند با کلوپ کار را برایشان سخت و آن‌ها را تبدیل به بازنده میدان می‌کند. مارکو رز یکی از نسخه‌های جدید این فرآیند به شمار می‌رود که با وجود 2 قهرمانی در لیگ اتریش، هنوز موفق نشده برای خودش شغلی دست و پا کند. با این وجود پر واضح است که بوندسلیگا از او استقبال خواهد کرد و شاید همین فصل به نیمکت تیمی کوچ کند که از سرمربی‌اش ناراضی است. مارکو رز 45 ساله اگر چه در دورتموند موفق نبود اما هنوز می‌تواند حرفهای زیادی در عرصه مربیگری داشته باشد.
رافائل بنیتس؛ هیچ چیز مثل دوران لیورپول نشد
قهرمانی اروپا آن هم به شکلی خاطره‌انگیز برای هوادارانی که تشنه جام‌های معتبر بودند، گلاویز شدن با الکس فرگوسن در جزیره و کسب شخصیت و جایگاه در فوتبال انگلیس برای بنیتس نوید دورانی پر از افتخار را می‌داد اما او پس از ترک لیورپول هرگز به جایگاه سابقش بازنگشت. مرد 62 ساله اسپانیایی هم از گزینه‌های جایگزین محبوب نیمکت تیم‌ها به شمار می‌رود و با وجود باختن جایگاه و اسم و رسم هنوز هم بنیتس می‌تواند یک سایه آزار دهنده برای همکارانش لقب بگیرد.
دونگا؛ شکست خورده در سرزمین مادری
سرمربی سابق تیم ملی برزیل آمده بود تا خاطره قهرمانی‌اش در جام جهانی را با تکرار آن در عرصه مربیگری برای هموطنانش تازه کند. سرنوشت اما برای او بازی تلخی رقم زده بود و کشتی دونگا هم در سواحل آفریقای جنوبی با شکست مقابل هلند به گل نشست. البته این سرمربی باز هم نیمکت سلسائو را لمس کرد اما این بار هم با اقبال چندانی مواجه نشد و به جرگه نامداران بدون شغل ملحق شد. با این حال دونگا یک کوپا امریکا و یک جام کنفدراسیون‌ها به ویترین افتخارات برزیل اضافه کرد تا همواره و در هر بزنگاهی برای هدایت تیم ملی کشورش نام او هم در بین نامزدها قرار بگیرد و سایه‌وار سرمربیان شاغل به خصوص در فوتبال سلسائو را تحت فشار قرار دهد.
مارچلو بیلسا؛ پیرمرد محبوب
شاید بازگرداندن لیدزیونایتد به لیگ جزیره پس از سال‌ها از قهرمانی بیلسا با آرژانتین و مسی در المپیک هم برای کارنامه مرد کهنه‌کار آلبی سلسته مهم‌تر باشد. بیلسا زردپوشان محبوبی را به سطح اول فوتبال جزیره بازگرداند و چند سطر از فوتبال زیبایش را هم دفتر قطور خاطرات لیگ برتر انگلیس اضافه کرد اما نتایج ضعیف آخرین روزها بلای جان سرمربی سابق لیدزیونایتد شد و او را تا مرز خداحافظی هم پیش برد. در واقع همکاران بیلسا داشتند از سنگینی نام او در کنار شغلشان راحت می‌شدند که دلتنگی برای فوتبال بار دیگر او را به لیست سرمربیان بزرگ بدون شغل و گزینه‌های جانشینی بازگرداند. حضور بیلسا 67 ساله روی نیمکت هر تیمی می‌تواند برای آن تیم نویدبخش ارائه یک سبک فوتبال باشد و باشگاه‌ها معمولا در ابتدای فصل به سراغ مربی با سابقه آرژانتینی می‌روند. با این حال همین که مارسلو بیلسا بدون شغل بماند، برای ربودن خواب آسوده سرمربیان ناموفق فوتبال کافی به نظر می‌رسد.
یورگن کلینزمن؛ زخمی شکست در خانه
شاید اگر آلمان و کلینزمن در جام جهانی خانگی به ایتالیا نمی‌خوردند، سرنوشت بهتری برای مرد محبوب فوتبال ژرمن‌ها در مربیگری رقم می‌خورد اما این گونه نشد و سرمربی سابق تیم‌های ملی آلمان و ایالات متحده با کابوسی به نام ایتالیا مواجه شد که سال‌ها بعد از وقوع تراژدی هم دست از سر کلینزمن برنمی‌دارد. در این مدت بارها نام این مربی 57 ساله به نیمکت تیم‌های بوندس‌لیگایی و حتی بایرن مونیخ هم نزدیک شد. او حتی دوره‌ای را هم روی نیمکت باواریایی‌ها تجربه کرد اما خاطره تلخ زخمی شدن فوتبال آلمان در خانه در جام جهانی آن هم به دست رقیب قدیمی یعنی ایتالیا از ذهن دست اندرکاران فوتبالی پاک نمی‌شود که نمی‌شود. پس از یک دوره بسیار کوتاه هدایت هرتابرلین، دوران بیکاری کلینزمن به بیش از 2 سال می‌رسد و او بیش از این که سایه ترسناکی برای همکارانش باشد در سرزمین سایه‌ها آرام گرفته و آرزوهای بزرگ را هم از یاد برده است.
خورخه سامپائولی؛ در کمین لیگ فرانسه
دوران نسبتا موفق سرمربی آرژانتینی سابق مارسی در این باشگاه، دوران پر تنش او روی نیمکت آلبی سلسته را تا حد زیادی پاک کرده و این روزها خورخه سامپائولی 62 ساله از خوشنام‌ترین مردان بدون شغل عرصه مربیگری است. سامپائولی که در پی اختلاف با باشگاه با توافقی 2 طرفه از مارسی جدا شد با توجه به نزدیک بودن آخرین روزهای کارش در لیگ فرانسه به شدت مورد توجه باشگاه‌های این کشور است و به جز پاری‌سن‌ژرمن هر باشگاهی مایل است تا حداقل از نام او به عنوان جانشین، به سرمربی ناموفقش اعلام خطر کند. قهرمان سابق کوپا آمریکا هنوز هم می‌تواند روزهای بزرگی را در عرصه مربیگری پشت سر بگذارد.
آندره ویلاش بواش؛ به یاد روزهای خوب در پورتو
سرمربی سابق چلسی، پورتو، تاتنهام، مارسی و زنیت ضمن کسب یک قهرمانی لیگ اروپا، یک لیگ و یک جام حذفی پرتغال هنوز 44 ساله است و سن و سالش با برخی بازیکنان فعلی فوتبال برابری می‌کند. ویلاش بواش هنوز می‌تواند ماجراهای زیادی را در دوران حرفهای رقم بزند و پایان دوران خوش او به نیمکت پورتو ختم نخواهد شد. مرد جوان سال‌های پیش پورتو بلافاصله پس از درخشش روی نیمکت تیم پرتغالی نوید ظهور یک مورینیو را می‌داد و چلسی هم برای در اختیار داشتن این مورینیوی جدید پیش‌دستی کرد. با این حال چلسی و ویلاش بواش هرگز به تفاهم و موفقیت نرسیدند و پس از این دوران نام او هرگز اندکی هم مانند نام مورینیو خاص نبود. نه تنها در اروپا بلکه در خاورمیانه و حتی شرق آسیا هم مشتریان زیادی هستند که حاضرند هدایت تیمشان را به مرد پرتغالی سابق چلسی بدهند اما این اتفاق بعد از آخرین تجربه ویلاش بواش روی نیمکت مارسی رخ نداده و او هم به سرزمین سایه‌های در تعقیب تعلق دارد.
چزاره پراندلی؛ بلای جان نیمکت فیورنتینا
مرد با سابقه فوتبال ایتالیا از کوهپایه‌های فلورانس به قله سرمربی‌گری در تیم کشورش رسید و در این کسوت هم همواره مورد توجه بود. پراندلی نزدیک به 4 سال اقامتش را در راس کادر فنی تیم ملی تمدید و نام و آوازه‌ای مستدام را برای خودش در فوتبال آتزوری دست و پا کرد. بعد از تجربه تیم ملی، زندگی فوتبالی روی خوش چندانی به پراندلی نشان نداد و کار به جایی رسید که او فهمید باید به کوهپایه‌های فلورانس بازگردد. بازگشت او به فیورنتینا جذاب نبود اما سرمربی این تیم می‌داند تحت هر شرایطی، مرد باتجربه پشت در این باشگاه نشسته و حتی در 64 سالگی هم آرزو می‌کند یک بار دیگر صعود به قله نیمکت تیم ملی را از دامنه‌های فلورانس از سر بگیرد.
کارلوس کی‌روش؛ فقط تیم‌های ملی
مردی که بهترین آمار دوران مربی‌گری‌اش را در تیم ملی ایران به جا گذاشت، باید هم در هر بزنگاهی سایه تعقیب کننده سرمربیان تیم ملی این کشور باشد. کی‌روش هنوز در ایران و نزد ملی‌پوشان کشور طرفداران زیادی دارد که حاضرند به خاطر او با سرمربی وقت تیم ملی هم در بیفتند. کار در تیم ملی مصر با محمد صلاح چندان به صلاح مرد باتجربه پرتغالی نبود و روزهای آخر برای او با ناکامی‌های بزرگ همراه شد. با این وجود او هنوز شخصیتش در عرصه مربیگری را حفظ کرده و با توجه به انتخاب‌های پیشینش به نظر می‌رسد به هدایت تیم‌های ملی نزدیک‌تر باشد. کی‌روش 69 ساله در اوج پختگی به دنبال تیم است و کوچکترین تعللی از سوی سرمربیان تیم‌های ملی می‌تواند او را تبدیل به اهرم فشار برای مردان روی نیمکت کند.
کلودیو رانیری؛ در آرزوی یک لستر دیگر
نه تنها رانیری بلکه اکثر دنبال کنندگان لیگ جزیره، آرزو می‌کنند او یک بار و فقط یک بار دیگر روی نیمکت لسترسیتی بنشیند و کار بزرگی را انجام دهد که یک بار قبلا به انجام رسانده بود. رانیری که در 70 سالگی هم قصد خداحافظی ندارد و عین محبوبیت بدون تیم مانده است. اخرین تجربه او در واتفورد فاجعه‌آمیز تمام شد و سخت می‌شود تیم بزرگی را پیدا کرد که خواهان جذب او باشد. با این حال هواداران لستر حاضر هستند یک بار دیگر سر حضور او روی نیمکت تیمشان قمار کنند تا شاید این قمار باز هم آن‌ها را به آرزوهای دست نیافتنی برساند. رانیری در حال حاضر تهدیدی جدی برای همکارانش به شمار نمی‌آید اما برندان راجرز باید خیلی مراقب باشد چرا که در لستر هنوز هم نوجوانانی هستند که پوستر مرد کهنه‌کار ایتالیایی را از روی دیوار اتاقشان برنداشته‌اند.
روبرتو دی‌متئو؛ کابوس توماس توخل
اگر چه دی‌متئو دیگر تنها کسی نیست که آبی‌های لندن را به بام اروپا رسانده اما او هنوز و همیشه اولین کسی می‌باشد که این راه سخت را برای شادی استمفوردبریج پیموده است. سرمربی 52 ساله ایتالیایی این بار اگر به نیمکت شیرهای لندنی راه پیدا کند، آبرامویچی نیست که با کم‌صبری‌اش قدر او را نداند و توماس توخل بیش از هر کس دیگری می‌تواند نگران نام همتای سابقش باشد. خاطرات خوب دی‌متئو هم به چلسی ختم می‌شوند و او پس از ترک لندن دیگر روزهای خوشی را روی نیمکت پشت سر نگذاشته است. دی‌متئو آماری دارد که هر کسی را هم روی نیمکت چلسی می‌ترساند. او در 21 مسابقه آن هم به عنوان سرمربی جانشین، 2 جام را به آبی‌ها هدیه داد که یکی از آن‌ها لیگ قهرمانان اروپا برای اولین بار بود. به این ترتیب جانشینی دی‌متئو برای سرمربیان چلسی همواره یک کابوس باقی خواهد ماند. دوران بدون شغل مرد ایتالیایی هم سال‌هاست که به درازا کشیده و او را آخرین بار در سال 2016 روی نیمکت استون‌ویلا دیده‌ایم.
سایه‌ها همیشه هستند
فرقی نمی‌کند چقدر روی نیمکت خوب عمل کنید یا چه میزان افتخار برای باشگاه بیاورید. از آن‌جایی که تعداد شغل‌های جذاب در عرصه مربیگری از تعداد مربیان خوب فوتبال کم‌تر است، همواره مردانی هستند که شما را روی نمکت تحت فشار قرار دهند. کسی که حرفه مربیگری فوتبال را انتخاب می‌کند باید خودش را برای یک کابوس دائمی آماده کند؛ کابوس سایه‌های در تعقیب!
