تماشاگران روزهای سیاه تیم ملی؛ با آبروی ایران بازی نکنید!

جی پلاس، ماه هاست که تیم ملی فوتبال ایران شرایط خوبی ندارد و حتی بازیکنان تیم هم در مصاحبه و اظهارنظرهای مختلف انتقاد خود را نسبت به این موضوع ابراز کردند. با این حال فدراسیون میرشاد ماجدی که مشخص نیست در این ماه ها چه کرده و اصلا دنبال چیست؛ وقت خود را صرف مسائلی غیر از جام جهانی و تیم ملی کرد. مخالفان عزیزی خادم هم که برای ماجدی فرش قرمز پهن کرده بودند توان مخالفت با سرپرست فدراسیون را نداشتند و نتوانستند حرف خود را عوض کنند!

همین مسائل دست به دست هم داد که فشار روی فدراسیون برای سروسامان دادن به تیم ملی کمتر از چیزی باشد که حقش است! اما با شکست ایران مقابل الجزایر اوضاع کمی متفاوت شد و نوبت به مسئولان رده بالاتر رسید که نگران تیم ملی و نتایجش در جام جهانی باشند.

باتوجه به حضور سجادی در قطر برای دیدن بازی ایران و الجزایر و البته برخی رایزنی های دیگر شایعه ای در خصوص احتمال تغییر اسکوچیچ به گوش رسیده و باردیگر نام کی روش در صدر فهرست جانشینانش آمده است؛ هرچند که خود کی روش هم در مصر یک بازنده به تمام معنا بود. با وجود اینکه کی روش هم مربی کاملی نیست و اتفاقا در زمان حضورش در ایران نواقص زیادی چه در رفتار و چه از نظر فنی داشت اما بسیاری از مخالفان مرد پرتغالی در وضعیت کنونی او را بهتر از اسکوچیچ می دانند. البته همه چیز به نام کی روش ختم نمی شود و قطعا مربیان بهتر از او هم وجود دارند.

بدون تعارف و بدون شک با این وضعیت بازی، ایران در جام جهانی فقط یک زنگ تفریح و یک فرصت برای آقای گلی ستاره های حریف خواهد بود. تیمی که به عقیده بسیاری پر از استعداد است بعد از مدت ها در کنار هم بودند توان یک بازی زیبا را هم ندارد چه برسد به کسب نتیجه!

ساده انگارانه ست که مشکل امروز تیم ملی را اسکوچیچ بدانیم؛ او به دنبال رزومه بود و حالا دارد. مشکل مسئولانی هستند که جز رسیدن به صندلی فدراسیون فوتبال و کسب منفعت بیشتر به هیچ چیز حتی منافع ملی هم فکر نکرده و نمی کنند؛ آن ها که صمد مرفاوی را بدون هیچ کارنامه موفق در رده باشگاهی به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان انتخاب می کنند و در امیدها نیز فقط می توانند بازی تدارکاتی با باشگاه ها برای شاگردان مهدوی کیا مهیا کنند!

مشکل تیم ملی مسئولانی هستند که نه از لابی های موثر برای موفقیت تیم استفاده می کنند و نه تنها در مقابل وظایف شان احساس مسئولیت می کنند؛ کلید واژه تحریم و مسائل سیاسی را دستاویزی برای سومدیریت خود می کنند و با خیال راحت پا روی پا می اندازند و به منافع شخصی فکر می کنند. آن هایی که دائم از رئیس جمهور و وزیر و وکیل کمک مالی می خواهند اما خودشان را یک مدیر شایسته می دانند در حالی که از ابتدایی ترین کارها هم عاجز ماندند.

بعد از جام جهانی هم که دیگر نه خبری از مسئولان امروزی است و نه می توان به مدیریت جدید انتقاد کرد؛ آن چه که می ماند آبروریزی فوتبال ایران و سرخوردگی است.