ترسو و بی منطق مثل کمیته انضباطی!

جی پلاس؛ پرونده بازی پرحاشیه تراکتور - پرسپولیس که یکی از روزهای تلخ فوتبال ایران را رقم زد با حکم کمیته انضباطی بسته شد، اما حکمی که به خوبی مشخص کرد، هر اندازه نهادهای فرهنگی، ورزشی و مدیریتی را در پایین بودن سطح فرهنگ ورزشی مقصر بدانیم، تزلزل و نبود قاطعیت این کمیته در برخورد بدون تعارف با خاطیان بی تاثیر نبوده است.

کمیته انضباطی در این دیدار مانند داوری که برای یک تیم پنالتی گرفته و سپس سوت های 50-50 اش به نفع تیم مقابل زده می شود، تلاش کرده تا هر دو طرف را راضی نگه دارد. در 3-0 هیچ شدن بازی که تردیدی وجود نداشت، آقایی و عالیشاه هم لابد در گزارش داور و ناظر تخلفاتی برایشان ثبت شده است، اما پرسپولیس با چه منطقی باید از حق میزبانی محروم شود!؟

به نظر می رسد کمیته انضباطی نخواسته دردسر گرفتن میزبانی از تبریزی ها را بپذیرد و هر دو طرف را محکوم کرده تا از خشم تراکتوری ها در امان باشد. اما این حکم به قدری غیرمنطقی و غیرعقلانی است که هیچ مبنای حقوقی برای آن نمی توان در نظر گرفت. تصورش را بکنید در ال کلاسیکویی که کله خوک به پای فیگو پرتاب شد، رئال مادرید از میزبانی در برنابئو محروم می شد! همین قدر خنده دار و تاسف آمیز!

کمیته انضباطی پیش از این سابقه صدور چنین آرایی را دارد. رای به انجام بازی تیم های پرسپولیس و سپاهان در زمین بی طرف در حالی که طرف اصفهانی مرتکب تخلف شده بود احتمالا الگوی این رای اشتباه قرار گرفته است.

یکی از ملزومات آرای صادر شده توسط ارکان قانون گذار نداشتن باگ یا همان ایراد عملیاتی است. به عبارت دیگر احکام باید به شکلی صادر شوند که به استناد به آن زمینه ای برای سواستفاده از قانون فراهم نشود که حکم کمیته انضباطی این شرط اولیه و کاملا بدیهی را ندارد. اما این باگ قانونی چیست؟

تیمهای کم طرفدار می توانند در دیدار با تیم های پرطرفداری مانند پرسپولیس و استقلال با انجام تخلف عمدی در دیدارهای خانگی، از مزایای قانونی آن بهره مند شوند! آنها می توانند با این تخلف حریف را از داشتن تماشاگران پرتعدادش محروم کنند! خود این تیم ها که هوادار زیادی ندارند چیز زیادی از دست نمی دهند، اما می توانند با این ترفند حریف پرتماشاگر خود را از داشتن میزبانی و یا تماشاگر محروم کنند.

این بزرگترین و اصلی ترین ایراد حقوقی وارد به رای کمیته انضباطی است. رایی که در آن به دلیل احتیاط، ترس، ملاحظه، سفارش و یا هر چیز دیگر شاکی و متشاکی با هم و به شکل علی السویه محروم شده اند تا شعر معروف گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردند مسگری یادآوری شود.