لحظات جنجالی جهان ورزش| خیل، رییسی که می خواست بازیکن اتلتیکو را غذای تمساحش کند

جی پلاس، فرشته مقدم: خسوس خیل رییس باشگاه اتلتیکومادرید (۱۹۸۷ تا ۲۰۰۳) یکی از جنجالی ترین شخصیت های اسپانیایی بود که رفتارهای خاص و عجیبش توجه رسانه ها و مردم را به خود جلب می کرد. او از کامیون فروشی در جوانی به شهردار شدن در ماربیا رسید. خیل حواشی زیادی داشت و قانون را به راحتی زیر پا می گذاشت که منجر شد سه بار راهی زندان شود. 

مشت معروف

یکی از تاسف آورترین تصاویر تاریخ فوتبال اسپانیا در هشتم مارس ۱۹۹۶ به ثبت رسید، جایی که رییس باشگاه اتلتیکو با خوسه ماریا کاندلا، رییس کومپوستلا مقابل فدراسیون این کشور درگیر شدند. در شروع تنها درگیری لفظی بود اما زمانی که توهین ها شدت گرفت خوسه گونسالس فیدالگو، مدیر کومپوستلا خود را بین آن دو نفر قرار داد تا ماجرا تمام شود اما خیل که عصبانی بود یک مشت به سمت کاندلا پرتاب کرد که به صورت فیدالگو برخورد کرد. 

اخراج بیش از ۳۰ سرمربی

"برای من برکنار کردن سرمربی مانند نوشیدنی خوردن است. می توانم در سال ۲۰ سرمربی را اخراج کنم، اگر می شد تا ۱۰۰ مربی هم می توانستم." این یکی از جملات جنجالی خیل است که در شروع کار لوییس آراگونس را از باشگاه بیرون کرد. در طول دوران حضورش در اتلتیکو ۳۹ سرمربی را اخراج کرد. منوتی، ماگورگی، کلمنته، ماتورانا، آتکینسون، ادیسون، پاستوریسا و باسیله از جمله مربیان معروفی بودند که هدایت اتلتیکو را بر عهده گرفتند اما نتوانستند برای مدت طولانی در این باشگاه بمانند. باسیله تنها سه ماه سرمربی روخی بلانکو بود و حتی فرصت پیدا نکرد قرارداد ببندد. 

معارفه برای کروکودیل

خیل اسب مشهوری داشت و در رژه ای که به مناسبت دو قهرمانی اتلتیکو مادرید برگزار شد حضور داشت. با این حال آن تنها حیوان خانگی رییس روخی بلانکو نبود. او کروکودیل کوچکی به نام فوریا داشت که در سال ۱۹۹۵ فیدل کاسترو به او هدیه داده بود. در حضور خبرنگاران از تمساح کوچک خود رونمایی کرد که قلاده اش زنجیر زرد نازکی بود. 

گردن زدن

رییس اتلتیکو به راحتی بازیکنان را کنار می گذاشت و اگر عملکرد ضعیفی داشتند حتی آن ها را به مرگ هم تهدید می کرد. او به آدولفو "ال ترن" والنسیا، بازیکن کلمبیایی تیمش پس از دیدار مقابل لوگرونیس گفت: "گردن آن سیاه را می زنم." سپس والنسیا را تهدید کرد که شام کروکودیلش خواهد شد. خیل در سال ۱۹۸۸ گفت: "اشتباه من این است که با بازیکنان مانند انسان رفتار می کنم." او هرگز دیکتاتوری فوتبالیست ها که از دهه ۸۰ شروع شد را نپذیرفت. شهردار مایورکا، خوان کارلوس آرتچه را به سیگار کشیدن زیاد، کیکه راموس را به کارشکنی و کیکه ستین را به تنها زندگی کردن محکوم کرد. سه بازیکن اتلتیکو به مدت نامشخصی تعلیق شدند. 

نژاد پرستی و توهین

اتلتیکومادرید در فصل ۹۶-۱۹۹۵ در مرحله یک هشتم نهایی رقابت های اروپایی به مصاف آژاکس رفت. در آمستردام بازی دو تیم با تساوی یک -یک به پایان رسید. خیل با اظهارات خود همه را متعجب کرد. او گفت: "سیاهان آژاکس... انگار تیم کنگو است، آن را با تمام احترام می گویم. یک طرف را نگاه می کردم چهار بازیکن سیه چرده در حال گرم کردن بودند و طرف دیگر پنچ بازیکن بودند، در زمین هم سه بازیکن سیه چرده بود. سیاهان از همه طرف خارج می شدند و انگار دستگاه چورو (نوعی شیرینی اسپانیایی) ساز در آنجا وجود داشت. من نژاد پرست نیستم."

خیل همچنین یک بار رامون مندوسا، رییس رئال مادرید را با ایدی امین (رییس جمهور سابق کنگو که دوران حکومتش به قصابی اوگاندا شهرت داشت) و خوسه لوییس نونیس، رییس بارسلونا را با "آقای گالیندو" (بازیگر تئاتر که به خاطر قد کوتاهش در نقش کودکان بازی می کرد) مقایسه کرد. او ویار را رییس مافیا نامید و واتروت، داور فرانسوی را سیسی بوی خواند.

حضور در برنامه تلویزیونی

سیزدهم جولای ۱۹۹۱ شبکه پنج اسپانیا برنامه "Las noches de tal y tal" را پخش کرد. در این برنامه قرار بود شهردار جدید ماربیا معرفی شود. در میان مصاحبه ها و ترانه ها، لحظه برجسته صحبت های خیل بود. او درون جکوزی نشسته بود در حالی که هفت زن دورش حلقه زده بودند. رییس اتلتیکو درباره موضوعاتی صحبت می کرد که هیچ ایده ای راجع به آن ها نداشت. فراموش نشدنی ترین جمله اش این بود: "۲۰۰ میلیون پسو دارم و نمی دانم با آن چه کنم."

زندان رفتن

خیل سه بار به زندان رفت. نخستین بار در سال ۱۹۶۹ به دلیل ریزش ساختمانی که در لاس وگاس ساخته بود و موجب مرگ ۵۸ نفر شد راهی زندان شد. او پس از ۱۸ ماه و پرداخت ۴۰۰ میلیون پسو آزاد شد. در سال ۱۹۹۹ به اختلاس محکوم و پس از سه روز حضور در زندان به دلیل وضعیت بد جسمانی (مشکل قلبی) به قید وثیقه ۱۰۰ میلیون پسویی آزاد شد. همچنین در سال ۲۰۰۰ به خاطر چهار جرم در رابطه با انحراف مسیر رسیدگی به پرونده به شش ماه زندان محکوم شد. دادگاه به سلب صلاحیت از او برای ۲۸ سال حکم داد و به همین دلیل خیل مجبور شد شهرداری ماربیا را ترک کند. 

مرگ دروغین

چهاردهم می ۲۰۰۴ خیل در ۷۱ سالگی به دلیل سکته مغزی درگذشت اما در واقع او نمرده بود. رییس باشگاه اتلتیکو به آمریکای جنوبی فرار کرد تا به زندان نرود. این موضوع در سال ۲۰۱۵ از طریق مکالمه آنخل ماریا ویار و پسر خیل آشکار شد. در هر حال تاریخ رسمی روز فوت شهردار سابق ماربیا چهاردهم می ۲۰۰۴ ثبت شده است.