این تیم ملی بدون شخصیتِ حرفه ای!

جی پلاس؛ تیم ملی فوتبال ایران در روزی که هیچ نشانی از تیم یکدست و هماهنگ همیشگی نداشت مقابل کره جنوبی تن به شکست 2 بر صفر داد؛ باختی که می توانست از این پرگل تر هم باشد. این اولین باخت تیم ملی در این مرحله از رقابت های انتخابی جام جهانی بود که هر چند تاثیری در صعود به جام جهانی نداشت، اما برای فوتبال دوستان سنگین و غیرقابل هضم بود. نکات منفی تیم ملی به اندازه کافی عیان بود که نه فقط از چشم کارشناسان بلکه حتی از نظر مردم عادی هم پنهان نماند.

تیم ملی کاپیتانی درخور و شایسته بزرگی نامش ندارد. احسان حاج صفی که بازوبند را به بازو می بندد فقط بازی های ملی و سابقه بیشتری دارد و هرگز نتوانسته نقش یک کاپیتان تمام عیار را ایفا کند. او در شب شکست 3-0 تیم ملی مقابل ژاپن هم نمایش ضعیفی داشت و با رفتارهای خشنش نه تنها کمکی به اتحاد تیم نکرد بلکه تیم را از هم پاشید. در دیدار مقابل کره جنوبی هم بهترین فرصت بازی در همان دقایق ابتدایی بازی نصیبش شد اما به جای پاس دادن به قلی زاده با خودخواهی خودش به توپ ضربه زد و فرصت گلزنی از دست رفت. گلی که اگر به ثمر می رسید شاید سرنوشت بازی عوض می شد. به نظر می رسد حضور حاج صفی در تیم ملی نه از جنبه فنی و نه از حتی جنبه روانی کمکی به تیم نمی کند.

تیم ملی در مسیر صعود به جام جهانی در سال های اخیر همیشه بازی های حساس و تعیین کننده ای داشته است. به گونه ای که جا و فضا برای ریسک کردن و اعتماد کردن به بازیکنان کمتر دیده شده وجود نداشته است. حالا که در یکی از این معدود فرصت ها، بازی با کره جنوبی نقشی در سرنوشت صعود نداشت و حتی سه چهار بازیکن اصلی به دلیل محرومیت امکان بازی نداشتند، چرا باز هم به بسیاری از بازیکنان مطرح لیگ بازی نرسید. اگر جمعی از بازیکنان برتر لیگ به جای چند لژیونر به نیمکت چسبیده تیمشان به میدان می رفتند چه نتیجه بدتری رقم می خورد؟ انصاری فرد چه هیزم تری به اسکوچیچ فروخته که حتی اگر طارمی را هم نداشته باشیم باز در ترکیب قرار نگیرد؟

اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی چهره مطرحی که تیم را جمع کند نیست. او حتی در شرایطی که پس از دریافت گل اول نیاز به گلزنی داشت حاضر به ریسک کردن نشد و از دو مهاجم همزمان استفاده نکرد. حضور 4-5 دقیقه ای انصاری فرد در آخر بازی نشان داد که او هرگز قادر به طراحی پلن های دوم و سوم برای تیمش نیست. او همچنین اعتقادی به نیمکت نشین کردن بازیکنان اسم و رسم داری که خوب بازی نمی کنند هم ندارد چرا که ترس از تکرار تجربه اختلاف با طارمی دارد. امیری، قلی زاده و نوراللهی مثل بازی های قبل خنثی بودند اما همچنان حاضر در لیست 11 نفره. غیر لژیونرها اگر سرخابی نباشند رسما شانس بازی کردن ندارند.

تیم ملی بعد از دریافت گل شخصیت و غرور لازم برای بازگشت به بازی را نداشت. بهترین تیم آسیا از حریف عقب افتاده بود اما بدترین راهکار و کمترین انگیزه را برای گلزنی داشت. اتفاقی که احتمالا در جام جهانی هم رخ خواهد داد. چرا که دریافت گل از تیم های قدرتمند حاضر در این رویداد امری طبیعی است و اگر بنا باشد مربی این گونه منفعلانه کنار خط قدم بزند و دست روی دست بگذارد، صعود از گروه که هیچ، باید برای فرار از لقب ضعیف ترین تیم حذف شده در جام جهانی تلاش کرد.

تغییر اسکوچیچ (ضمن تقدیر از دستاورد قابل توجهش در مسیر صعود به جام جهانی) می تواند این روند را عوض کند، به شرط این که اتفاق در کمترین زمان ممکن رخ دهد و البته چهره ای جایگزین او شود که هم از نظر شخصیتی و کاریزماتیک و هم از نظر فنی چند پله بالاتر از او قرار گرفته باشد.