نسخه جدید رضاییان را باور کنید!

جی پلاس؛ حضور رامین رضاییان مدافع راست پرسپولیس در برنامه فوتبال برتر شاید با توجه به قهرمانی استقلال توجیه منطقی نداشت، اما اتفاقات پیرامون او از حضور در بلژیک تا رفتن به قطر و سپس بازگشت به پرسپولیس و دوری از تیم ملی این قدر نکات ناگفته داشت که بتوان از او دعوت کرد. 

آنچه در قاب تلویزیون به نمایش در آمد رامین رضاییانی بود که هیچ نشانی از بازیکن یاغی و سرکش گذشته نداشت. البته رضاییان سیگنال هایی از این انقلاب درونی اخلاقی - رفتاری را پیش از این به نمایش گذاشته بود. همانجایی که در سنگ باران یادگار امام در تبریز تلاش می کرد بازی را از حاشیه خارج کند و جلوی تنش را بگیرد. البته که جو وحشتناک حاکم بر بازی به گونه ای بود که هیچ کس قادر به کنترل شرایط نبود اما حرکت رضاییان یک نشانه بود؛ مدافع آشوب طلب و پر حاشیه حالا هر چیزی دوست دارد الا حاشیه!

حضور تلویزیونی در برنامه ای که پخش زنده دارد، می توانست نویدبخش یک گفتگوی پرچالش جذاب باشد که چند ده تیتر از لابلای آن خارج شود. رضاییان اما تا جایی که توانست با ادبیاتی بدون حاشیه، بدون کنایه، بدون غرولند و بدون تهمت وافترا حرف هایش را زد. 

رضاییان درباره بازگشت به پرسپولیس و مجانی بازی کردنش توضیحاتی داد اما کلامی خطاب به مدیریت باشگاه که باعث شد او یکی دو ماه از حق و حقوقش را از جیب بدهد نگفت. البته همین صحبت ها سبب شد او به کمیته انضباطی پرسپولیس احضار شود! حتی زمانی که به دوران قبلی حضورش در پرسپولیس اشاره کرد، تنها به بیان این نکته اکتفا کرد که مجبور شده است برای کسب رضایت نامه پولی که گرفته را پس بدهد اما باز هم نکته ناپسندی درباره تیم مدیریتی آن زمان پرسپولیس (طاهری) به زبان نیاورد.

صحبت از تیم ملی که شد، رضاییان با تاکید چندباره بر این که سلایق متفاوت است و اسکوچیچ حق دارد تیمش را خودش انتخاب کند، فقط به ذکر این نکته بسنده کرد که اگر دلیل دعوت نشدنش به تیم ملی میل بیش از حد او به شرکت در حملات است، می تواند در صورت نیاز و صلاحدید کادرفنی بیشتر به امور دفاعی بپردازد و حداقل این حق را دارد که این فرصت به او داده شود تا تاکتیک پذیری خود را اثبات کند.

با این حال رضاییان لحظاتی پس از این صحبت احساس کرد که ممکن است از صحبت هایش انتقاد به اسکوچیچ و غرولند برداشت شود و با خواهش گفت: لطفا این حرف من را بنا بر ناراحتی و انتقاد نگذارید. یک بازیکن هیچ وقت نمی تواند مورد پسند همه مربیان باشد. من بازیکن حرفه ای هستم و باید یک پکیج حرفه ای داشته باشم. 

رضاییانی که مقابل میثاقی نشست و با صبر و حوصله به سوالهایش پایان داد، اصلا نشانی از آن بازیکنی که طارمی را وسوسه کرد و دو نفری به ترکیه رفتند، ندارد. این رامین 180 درجه با مدافعی که برانکو را بر سر خشم آورد و سرانجام هم مجبور به جدایی شد متفاوت است. او البته بخشی از این تحول درونی اش را مدیون همان مربی کروات است و با وجود این که به دلیل مسائل انضباطی با او دچار مشکل شد اکنون از او به نیکی یاد می کند و اذعان دارد که چیزهای فراوانی از او یاد گرفته است.

نمی دانیم این تحول درونی از چه زمانی در او ایجاد شده است. از زمان اختلاف با برانکو، حضور در فوتبال اروپا، بازی در قطر یا... اما هر چه هست دیر یا زود، کم یا زیاد این روحیه رامین رضاییان به درد فوتبال ایران می خورد. کافیست چرخی در مصاحبه های موجود در رسانه ها در این روزها بزنیم و با حجم وسیعی از تنفرزایی و کینه اندوزی و بد و بیراه های اهالی فوتبال روبرو شویم تا مشخص شود که اخلاق حرفه ای در فوتبال ایران چه گوهر کمیاب و بلکه نایابی است.