گروه ورزشی جی پلاس: متولد اسفند 1368 و از چهره‌های شاخص تیم ملی کاراته زنان است. می‌گوید علی رغم فرزند آخر و به قول خودمان ته تغاری بودن همیشه به خودش اتکا دارد. با 20 مدال طلا، 8 نقره و 13 برنز انحصار کاراته را از آقایان خارج و امید تازه‌ای به این رشته در قسمت زنان به وجود آورد.
حمیده عباسعلی بانوی پرافتخار کاراته ایران پاسخگوی سوالات خبرنگار ورزشی جی پلاس شد که در ادامه می خوانید.
جی پلاس- یک بیوگرافی از خودتان بگویید و اینکه چه دلایلی برای انتخاب کاراته به عنوان ورزش حرفه‌ای داشتید؟
عباسعلی: از سن 8 سالگی و به طور اتفاقی وارد این رشته شدم. باشگاه کاراته نزدیک منزل ما بود و مادرم می‌خواست فعالیت ورزشی داشته باشم تا انرژی ام را تخلیه کنم به خاطر همین ثبت نامم کرد و سرنوشتم از همان جا تغییر کرد.
جی پلاس- شرایط این رشته خصوصا در سطح زنان چطور است؟
عباسعلی: قبل از اینکه مجوز حجاب را بگیریم نمی توانستیم در مسابقات رسمی شرکت کنیم بنابراین آرزوی همه زنان این بود که بتوانیم وارد رقابت ها شویم. سال 2010 این مجوز صادر شد و ما در اولین حضورمان در مسابقات قهرمانی آسیا جوانان، امید و زیر 21 سال که در هنگ کنگ برگزار شد، بود. تا قبل از آن هیچ کس تصور نمی‌کرد زنان هم درخشش خوبی داشته باشند اما ما همیشه به دنبال این بودیم که اتفاق خوبی را رقم بزنیم که خوشبختانه هم به هدفمان رسیدیم. با وجود اینکه تجربه کمتری نسبت به آقایان داشتیم سعی کردیم خودمان را به آنها برسانیم و در حال حاضر سطح کاراته زنان ما خیلی خوب است. امیدوارم این روند ادامه دار باشد و کاری نکنیم که ضعیف شویم چون بانوان به تنهایی نمی‌توانند تاثیر بسزایی داشته باشند و کادر و عوامل هم خیلی دخیل هستند که کاری کنند زنان بهتر از این‌ها بدرخشند
جی پلاس- نسبت به ورزش زنان اکثر مواقع تبعیض وجود دارد، به عنوان یک بانوی موفق کاراته نظرتان در این باره چیست؟
عباسعلی: به شخصه یک وقت‌هایی تبعیض را با چشم خودم می‌دیدم؛ اگر بخواهم در مورد تمام رشته‌های زنان صحبت کنم، بله همیشه سعی می‌کردند اولویت با آقایان باشد تا وقتی که زنان ورزشکار خودشان را نشان دادند. بعد از آن نمی‌گویم همه کار کردند و تبعیض‌ها تمام شد چون هنوز هم در یک سری مسائل باز هم تبعیض می‌بینم به عنوان مثال به دنبال شغل هستیم اما اولویت با آقایان است و هنوز این دید وجود دارد که مردان خرج زندگی را می‌دهند در حالی که همه با هم برای بقای زندگی تلاش می‌کنند. در کل در ورزش کاراته تبعیض خیلی کمتر شده البته نمی‌گویم وجود ندارد و برای ادامه راه برای همه نیاز به انگیزه وجود دارد که شخص بتواند موفق ظاهر شود و همیشه آرزویم این است که دیگر در مورد این مسائل صحبت نکنیم و به سمتی حرکت کنیم که همه با هم برابر باشیم.
جی پلاس- سال ۱۴۰۰ اولین حضور کاراته در المپیک بود چه احساسی داشتید و فکر می‌کنید در آینده بازهم جزو رشته‌های المپیک باشد؟
عباسعلی: بله اولین حضور کاراته در المپیک توکیو بود اما از چند سال قبل تر رشته ما المپیکی شد. آرزوی هر کسی بود که به این رقابت برود و برای من خیلی مهم بود چون مدال‌های مختلفی داشتم و مطمئن بودم با مدال المپیک تکمیل می‌شود و با حضورم در این مسابقه اتفاق خاصی رخ می‌دهد. به هرحال توانستیم سهمیه کسب کنیم و این کار خیلی دشوار بود چون هیچ رشته‌ای را ندیده بودم که آنقدر برای سهمیه تلاش کنند و ما حداقل ماهی یکی دو مسابقه باید شرکت می‌کردیم تا رنکینگمان را بالا نگه داریم. واقعا رسیدن به المپیک سخت اما جذاب است. به هر حال یک سری اتفاقات دست خودم آدم نیست و در جریان مسابقه ممکن است برای هرکسی رخ دهد که متاسفانه برای من هم افتاد و موجب شد نتوانم به مدال برسم. گفته بودند کاراته همین یک بار در المپیک است و ما برای همان یک بار تلاش کردیم و شاید اگر ادامه دار بود یک سری‌ها حسرت را نداشتند و باز هم تلاش می‌کردند. ما امید داشتیم برای المپیک 2024 هم المپیکی باشیم اما متاسفانه نشد و نمی‌دانم قوانین و شریط را می‌توان تغییر داد یا نه اما در هر صورت از قبل مشخص می‌کنند چه رشته‌هایی در المپیک حضور خواهند داشت؛ ما هم با امید زنده هستیم.
جی پلاس- اگر دنیا یک روز منجمد شود، و فقط شما قادر به حرکت در آن باشید و پس از آن کسی شما و کارهایتان را در آن روز به خاطر نیاورد در آن روز چه می‌کنید؟
عباسعلی: سوال جالبی است؛ جدا از اینکه منجمد شویم شاید یک روز همین اتفاق بیافتد و کسی کارهای ما را به یاد نیاورد؛ آینده را کسی نمی‌داند و نمی‌تواند تضمینی هم کند که کسی یادش می‌ماند این همه موفقیت داشته یا نه ولی اگر روزی همه منجمد شوند من باز هم تلاش می‌کنم یک اتفاق جدید رقم بزنم.
جی پلاس- اگر زندگی شما یک فیلم بود چه اسمی برایش انتخاب می‌کردید؟
عباسعلی: شکست ناپذیر
جی پلاس- اگر بتوانید برای یک روز به فرد دیگری تبدیل شوید دوست داشتید جای چه کسی باشید؟
عباسعلی: دوست داشتم دوباره جای خودم بودم اما آرزو می‌کردم رشته‌ام، ورزشی بود که بیشتر به آن بها می‌دادند مثلا اگر دوباره کاراته را انتخاب می‌کردم به اندازه فوتبال به آن اهمیت می‌دادند.
جی پلاس- عجیب‌ترین تنبیهی که از سمت پدر و مادرتان صورت گرفته چه بوده و بابت چه کاری تنبیه شدید؟
عباسعلی: من خیلی کم تنبیه شده‌ام و در خاطرم نیست اگر تنبیه شدم به چه دلیلی بوده؛ چون معمولا کاری نمی‌کردم تنبیه شوم؛ از سن کم ورزش می‌کردم و همه انرژی‌ام در باشگاه تخلیه می‌شد.
جی پلاس- آیا آدم حسودی هستید؟
عباسعلی: نه حسود نیستم و اتفاقا از پیشرفت اطرافیانم خوشحال می‌شوم. آدمی هستم که به شدت دنبال رقابتم و سعی می‌کنم رقابت سالمی داشته باشم و موفق شوم.
جی پلاس- سه آرزو که دوست دارید برآورده شود چیست؟
عباسعلی: خیلی دوست دارم معجزه‌ای شود که کاراته در المپیک 2024 هم حضور داشته باشد.
نمی‌دانم این را می‌توان جزو آرزو قرار داد یا نه اما خیلی دوست دارم آدم‌هایی که در یک موقعیت قرار می‌گیرند فقط برای حفظ آن جایگاه افراد موفق را به خطر نیندازند. آرزوی سلامتی خانواده و اطرافیانم را دارم، از چیزی که الان هستم موفق تر باشم و به حدی برسم که به آدم‌های زیادی کمک کنم.
جی پلاس- حرف آخر؟
عباسعی: دنیا واقعا ارزش این را ندارد که با هم دشمنی کنیم و از روی حسادت طرف مقابل را اذیت کنیم. دوستی‌ها کمرنگ شده و همه برای موقعیت خودشان می‌خواهند جایگاه شخص دیگر را خراب کنند که اگر این مسائل نباشد ما می‌توانیم خیلی راحت به هم اعتماد داشته باشیم چون اعتمادها از بین رفته و آدم‌ها سخت می‌توانند به یکدیگر اعتماد کنند. امیدوارم خوشی‌ها از ته دل باشد و سال نو را به همه تبریک می‌گویم؛ امیدوارم هموطنانم کاری را انجام دهند که دلشان را شاد کند.
