بوکسور جوان و تاریخ ساز ایرانی که برای اولین بار ایران را در جهان صاحب سکو کرده، می گوید در نوجوانی در مکانیکی کار می کرده و همزمان به این رشته هم می پرداخته است.

جی پلاس؛ دانیال شه بخش، بوکسور ایرانی و صاحب نامی است که آبان سال جاری دست به کار بزرگی زد و با کسب مدال برنز در مسابقات جهانی بوکس، ایران را صاحب اولین مدال تاریخ خود در این رشته کرد. او که بوکس را از سیستان و بلوچستان شروع کرده می گوید، همزمان با تمرین این رشته، شاگرد مکانیکی هم بوده است.

ایسنا نوشت: شه بخش درباره زندگی خود می گوید:"متولد ۷۸ هستم و تا دیپلم ناقص خوانده‌ام چون کار می‌کردم تا به پدرم کمک کنم، به درس نمی‌رسیدم. یک خانواده ۶ نفره با درآمد یک پدر که مسافرکشی می‌کرد نمی‌چرخید. یک خواهر و دو برادر دارم. من بچه اول هستم. خودم خیلی دوست داشتم به خانواده کمک کنم چون فرزند اول مسئولیت پذیر است و دوست داشتم کمکی برای خانواده باشم.

یک دوچرخه داشتم و در مکانیکی کار می‌کردم. با دوچرخه خودم را به باشگاه می‌رساندم. وقتی هم که وارد ورزش شدم اتفاقی بود. در باشگاه ۱۷ شهریور بودم که الان به اسم من است. آقای نهتانی گفتند بچه محل هستیم، من بچه مرادقلی هستم. آقا نهتانی به عنوان یک برادر بزرگ‌تر که هیچ شناختی از او نداشتم همیشه حامی من بودند، کاش خودشان اینجا نبودند تا من از او تعریف می‌کردم."

دانیال شه بخش

او در بخش دیگری از گفت و گوی خود، به ماجرای خرید خودروی "دو در" برای پدرس پرداخت و گفت: "ما چون اوضاع مالی خوبی نداشتیم پدرم با شرایط من موافق نبود، اما من همیشه قول می‌دادم که یک زمانی قهرمان می‌شوم. به پدرم می‌گفتم مطمئن باش که به بهترین موفقیت‌ها دست پیدا می‌کنم تا به من افتخار کنید.

من اسم ماشین‌ها را نمی‌دانستم و واقعا می‌گویم که الان هم نمی‌دانم. پدرم می‌گفت: "آخه بوکس چیه که می‌ری مشت میزنی." همانطور که می‌دانید در منطقه ما زود ازدواج می کنند، اما من این کار را نکردم. به پدرم می‌گفتم بابا جان شما صبر کن، من برای تو یک ماشین دو در می‌خرم(باخنده). این صحبت برای ۶ تا ۷  سال پیش است، می‌گفتم من برای شما یک ماشین دو در خارجی می‌خرم که به من افتخار می‌کنید.

البته هنوز این ماشین را نخریده‌ام، اما یک قرارداد بوکس حرفه‌ای ببندم برای او دو تا ماشین می‌خرم. خدا را شکر او الان به من افتخار می‌کند و میداند که من هر روز به رویای خودم نزدیک تر می‌شوم. ته ورزش المپیک است و با مدال المپیک واقعا رزومه کاملی خواهید داشت، در تلاش هستم به این موفقیت نیز دست پیدا کنم."

شه بخش رونالدو رو الگوی ورزشی خود معرفی کرد و گفت: "رونالدو الگوی ورزشی من است. البته من و رونالدو بهم نمی‌خوریم. تنها پشتکار رونالدو برای من مهم است.  فوتبالی هستم و از این به بعد طرفدار تیم ملی هستم."

شه بخش درباره رویای خود می گوید: "خیلی از بزرگان ورزشی می‌گویند ته ورزش حرفه‌ای این است که به المپیک برسید، اما من می‌گویم با مدال المپیک رویا تکمیل نمی‌شود. البته در رشته من، بوکس حرفه‌ای کامل کردن رزومه است. بوکس حرفه‌ای که کمربندهای مختلفی دارد. وقتی من کمربند قهرمانی بوکس حرفه‌ای را بالای سر  ببرم آن وقت است که رویای خودم را به پایان رسانده‌ام، همه تلاشم بر این است که به بوکس حرفه‌ای برسم و بهترین شوم.

 

ما در المپیک نه، اما الان در جهان مدال داریم. ارزش کمربند بوکس حرفه‌ای برای من بالاتر از المپیک است چون جهان به این مهم توجه می‌کند. همه به المپیک می‌روند تا وارد بوکس حرفه‌ای شوند. ما در جهان بسکتبال حرفه‌ای داریم که سطح بالایی دارد و قبلا هم یک نماینده در آنجا داشته‌ایم که به او افتخار می‌کنیم. این برای کشورمان افتخار بود که یک نفر از ایران در NBA است، بوکس هم همانطور است. ان‌شاءالله بتوانم یک روز کمربند بوکس حرفه‌ای را بالای سر ببرم و واقعا لحظه شماری ‌می‌کنم. این مدال جهانی شروع کار من بود برای مسابقات حرفه‌ای. برنامه زیادی برای بوکس حرفه‌ای دارم که امیدوارم اجرا شود."

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.