فراخوان عمومی برای اعتراض به رویه ای ناپسند، بی فایده و البته ناشیانه برای هواداران سرخابی تبدیل شده تا هر بار پس از ناکامی تیم هایشان مقابل وزارت ورزش اردو بزنند!
گروه ورزشی جی پلاس؛ هواداران پرسپولیس برای چندمین بار در یکی دو ماه اخیر به نشانه اعتراض مقابل وزارت ورزش و جوانان تجمع کردند. تجمعی که نه رنگ و بوی قانونی دارد و نه سمت و جهت گیری اش مشخص است و البته نه فایده ای هم دارد.
این نخستین بار نیست که خیابان سئول شاهد لشگرکشی خیابانی هواداران فوتبال است. پیش از این استقلالی ها (در زمان سلطانی فر) بارها به نشانه اعتراض مقابل وزارت ورزش و جوانان تجمع کرده و از او به زعم خودشان بابت سیاست های رنگی اش انتقاد کرده بودند.
حالا پس از 5 فصل قهرمانی پرسپولیس، این روزها که سرخپوشان شرایط مساعدی در لیگ ندارند، نوبت به هواداران قرمزها رسیده که پاشنه در وزارتخانه را از جا در بیاورند. البته پرسپولیس اوضاع فاجعه آمیزی از نظر نتیجه گیری ندارد و هرچند برخلاف فصول گذشته صدرنشین لیگ نیست، اما هنوز نمی توان به این تیم لقب بحرانی داد. با این حال تحمل جایگاه فعلی پرسپولیس برای هوادارانی که پنج فصل پیاپی شاهد قهرمانی تیمشان بوده اند، راحت نیست.
تجمعاتی که مقابل وزارت ورزش صورت می گیرد، عموما از سوی فضای مجازی سامان دهی می شود. کانال های هواداری با تشویق هواداران احساساتی و احتمالا خشم آلود از ناکامی تیم فراخوان می دهند و چند ده یا چند صد نفر از مردم را مقابل وزارت ورزش می کشانند. تجمعاتی که عموما مسالمت آمیز بوده اما بعضا دفعاتی کار قدری بالا گرفته و با دخالت نیروی انتظامی ماجرا فیصله یافته است.
تحصن و حضور مردمی در مقابل وزارتخانه چه سودی دارد؟ پیش از این استقلالی ها چه سودی از چند تجمع خود برده بودند و چه محاسنی برایشان داشت که حالا پرسپولیسی ها این کار را تکرار می کنند. وزیری که چند ماه است در انتخاب مدیرعامل پرسپولیس تعلل کرده به درست یا غلط برای خود دلایلی دارد که حضور چند صد نفر معترض مقابل وزارتخانه چیزی را عوض نمی کند. اما حتی اگر اعتراض این روزهای هواداران پرسپولیس به حق باشد و واقعا کم لطفی در حق تیم محبوبشان صورت گرفته باشد، راه اعتراض این نیست.
ادامه لشگرکشی های خیابانی به هیچ وجه به سود فوتبال ایران نیست. در فوتبالی که یک قهرمان دارد و مابقی ناکام، یک برنده دارد و بقیه مغلوب، یک خوشحال دارد و همه ناراحت، باید هر روز شاهد حضور هواداران زرد و سبز و آبی و قرمز باشیم چرا که فوتبال ماهواً یک طرف پیروز دارد و اگر قرار باشد هر بار هوادار تیم بازنده پس از باخت مقابل وزارتخانه اردو بزند، که سنگ روی سنگ بند نمی شود.
البته وزارت ورزش و دولت در رقم خوردن این اتفاق هرگز بی تقصیر نیستند. مساله تکراری، فرسایشی و عذاب آور واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال که از شدت کش آمدن، دیگر دارد تهوع آور می شود، مهم ترین معضل دو باشگاه است و مردم و هواداران با توجه به این که مالکیت دو باشگاه در اختیار دولت است، به خود اجازه می دهند پس از هر ناکامی وزارت ورزش را مقصر بدانند. در صورتی که چنین اتفاقی در هیچ کجای دنیا رخ نمی دهد و هواداران اعتراض خود را به باشگاه، مدیریت، کادرفنی و یا بازیکنان انجام می دهند.
عدم نگاه مساوی به دو باشگاه که بارها از سوی هواداران دو تیم مورد ادعا قرار گرفته یکی دیگر از این تجمعات است. زمانی که یکی خارجی می خرد، دیگری نه. یکی محروم می شود دیگری نه. یکی مدیر دارد دیگری نه. یکی بدهکار است دیگری نه. یکی اسپانسر دارد دیگری نه و ... طبیعتا هواداران ساده و بدون اطلاع که از بسیاری از پشت پرده ها خبر ندارند، اولین گزینه ای که به ذهنشان می رسد رنگی بودن وزیر است و نه هیچ چیز دیگر.
پرسپولیس شاید در ادامه فصل بار دیگر به اوج بازگردد و حتی دبل هت تریک کند. در این صورت دیگر خبری از حضور قرمزها مقابل وزارت ورزش نخواهد بود اما این بدان معناست که استقلال ناکامی دیگری را تجربه خواهد کرد و به این ترتیب در اصل ماجرا تغییری رخ نمی دهد و فقط جای هواداران قرمز و آبی عوض می شود.
