رقابت های جهانی کشتی در هر دو بخش آزاد و فرنگی با موفقیتی بی سابقه برای ایران به پایان رسید و البته ابعاد کمتر دیده شده ای هم داشت که اهل فن در صورت عدم توجه به آن نمی توانند موفقیت های آتی را رقم بزنند.
گروه ورزشی جی پلاس؛ مصطفی معدنی ثانی: شهر سرد و برفی منطقه اسکاندیناوی سال های سال در خاطر کشتی ایران باقی خواهد ماند. شش فینال در آزاد و کسب سه طلا و سه نقره، چهار فینال در فرنگی و کسب هر چهار طلای ممکن، مجموع هفت مدال طلای تیمی که باعث شد حتی بدون داشتن سهمی از مدال های زنان، ایران بالاتر از روسیه و آمریکا از نظر مدالی قهرمان شود. شکسته شدن طلسم تیلور توسط یزدانی، تکرار طلای گرایی، طلاهای ارزشمند اوزان فوق سنگین توسط جوانانی مانند زارع و یوسفی تنها بخشی از رخدادهای خوبی بود که در اسلو توسط دلاور مردان کشتی ایران رقم خورد.
نکاتی که به آن اشاره شد مواردی بود که به چشم همه مخاطبان و مردم کشتی دوست ایران آمد. بابت این موفقیت ها شادمانی کردند، جشن گرفتند، کامیابی ها را در صفحات اجتماعی شان به اشتراک گذاشتند و بابت احیای مجدد کشتی ایران در سطح جهانی اشک شوق ریختند. در کنار تمام این شادمانی ها و تبریک ها البته نکات مهمی هم وجود دارد که بدون قصد برای لوث کردن قهرمانی ها و افتخارات آزاد و فرنگی کاران ایران در مسابقات جهانی به آن اشاره ای خواهیم داشت. نکاتی که حتما به چشم اهالی فن و دست اندرکاران فدراسیون کشتی هم آمده است.
ورزش در سال های اخیر به شدت علمی شده است و یکی از شاخه های مهم علمی در تمام رشته ها علم تمرین است. متخصصان این حوزه به این قطعیت رسیده اند که امکان در اوج بودن یک ورزشکار برای مدت طولانی و به شکل همیشگی وجود ندارد. هدف علم تمرین، طراحی و اجرای یک برنامه تمرینی مناسب با در نظر گرفتن، فیزیک، توانایی جسمانی، شرایط روانی و ... یک ورزشکار است تا بتواند به کمک این شاخه علمی به اوج آمادگی برسد.
چنانچه گفته شد امکان این که یک ورزشکار در تمام بازه تمرینی در اوج باشد وجود ندارد. با انجام تمرین رفته رفته به آمادگی ورزشکار اضافه می شود تا به قله آمادگی می رسد و از آن پس پدیده بیش تمرینی رخ داده و افت عملکرد او شروع می شود. به همین دلیل متخصصان علم تمرین، برنامه زمانی تمرین ورزشکاران را به گونه ای طراحی می کنند که ورزشکار در زمان مسابقه به قله آمادگی برسد.
با توجه به این موضوع مشخص است که یک ورزشکار نمی تواند برای دو مسابقه که در فاصله دو ماه برگزار می شود دو قله آمادگی داشته باشد. اگر رویداد اولی پیک آمادگی ورزشکار باشد، در رویداد دوم قطعا آمادگی او نسبت به مسابقات اول افت پیدا می کند. ناگفته پیداست که بازی های المپیک که هر چهار سال یک بار و در اوزانی به مراتب محدودتر از مسابقات جهانی برگزار می شود، اهمیت بسیار بیشتری دارد و اکثر کشورهای صاحب کشتی برنامه تمرینی ورزشکاران خود را به گونه ای در نظر می گیرند که در المپیک به اوج آمادگی دست پیدا کنند. اتفاقی که ظاهرا در ورزش و خصوصا کشتی ایران رخ نداده است.
به عبارت ساده تر کشتی گیرانی که در مسابقات جهانی اسلو حضور داشتند، کسانی بودند که طبق برنامه تمرینی در افت به سر می بردند و آمادگی کامل نداشتند. چهره هایی مانند باروز و ولاسوف که با درخشش مثال زدنی در اسلو موفقیت به دست آوردند البته در المپیک حاضر نبودند و این امکان برایشان فراهم بود که با برنامه ریزی صحیح قله آمادگی خود را در مسابقات جهانی قرار دهند. تکلیف چهره هایی مانند یزدانی، تیلور، سعدالایف و چند تن دیگر که از هر نظر اختلاف سطحی آشکار با سایر رقبا دارند هم مشخص است.
در سوی مقابل کشتی گیران در هر دو بخش آزاد و فرنگی آمادگی بسیار بیشتری نسبت به المپیک داشتند و این نشان می دهد که قله آمادگی آنها با مسابقات جهانی مصادف شده است. نتیجه چیز دور از انتظاری نیست؛ دو فینالیست در المپیک و 11 فینالیست در مسابقات جهانی!
نداشتن زمان بندی مناسب و برنامه تمرینی صحیح در رشته های دیگر نیز آسیب خود را نشان داده است. بارها وزنه بردارانی داشته ایم که قله آمادگی آن ها زودتر از مسابقات فرا رسیده است. وزنه بردارانی که با رسیدن به اوج آمادگی بارها در تمرین ها رکوردهای جهانی را شکسته اند و در المپیک روی تخته، از پس انتخاب اول خود که چندین کیلو از وزنه های تمرینی آنها سبک تر هم بوده بر نیامده اند و اوت کرده اند. یا تکواندوکارانی که مدالهای جهانی و گرندپری ها را به شکل پیاپی به خود اختصاص می دادند و انواع و اقسام لقب ها را از آن خود می کردند و در المپیک سایه ای از خودشان هم نبودند.
از مباحث علمی که خارج شویم، می توانیم نگاهی به سطح رقابت ها داشته باشیم. در هر دو رشته آزاد و فرنگی تعداد اندکی از مدال آوران المپیکی در مسابقات جهانی حضور داشتند. دلیل این مساله کاملا مشخص است چرا که دو مسابقه پرفشار در فاصله دو ماه با افزایش احتمال آسیب دیدگی همراه است. نکته دیگر این که ورزشکاری که امسال در المپیک مدال گرفته شاید در المپیک بعدی حضور نداشته باشد و اگر بناست جانشین شایسته ای برای او پیدا شود چه جایی بهتر از مسابقات جهانی برای آماده سازی نفر بعد؟
مسابقات جهانی اسلو به شکلی خاص و ویژه برگزار شد. تفاوت این دوره از مسابقات به ادوار گذشته فاصله زمانی اندک با المپیک بود که دلیلش به تعویق افتادن یک ساله المپیک توکیو به دلیل شیوع کرونا بود. به این ترتیب مهم ترین نکته ای که درباره نتایج و عملکرد کشتی گیران ایران در این مسابقات می توان گفت این است که باید پس از تمام شادمانی ها، تبریک ها و پاداش ها به فکر فردای کشتی بود چرا که مسلما رقابت های المپیک بعد و حتی مسابقات جهانی دو سال آینده تا المپیک 2024 پاریس، با سطحی کاملا متفاوت از این رقابت ها برگزار خواهد شد و چنانچه کشتی ایران به همین حد بسنده کرده و در باد این موفقیت بخوابد فاجعه ای نظیر المپیک پکن یا آتن تکرار خواهد شد.
