رفتار استقلال و پرسپولیس در موضوع جذب امین قاسمی نژاد و رضا اسدی، نمایانگر شامورتی بازی برخی از بازیکنان در ورود و خروج به باشگاه های مختلف برای افزایش بی رویه قرارداد و واکنش غیر حرفه ای این دو تیم بزرگ پایتخت بود.
گروه ورزشی جی پلاس؛ تیم های استقلال و پرسپولیس به عنوان دو تیم پرطرفدار که از دیرباز تاکنون قراردادهای سنگینی را با ستاره های خود منعقد کرده اند، این روزها در بازار نقل و انتقالات رفتارهایی را از خود نشان می دهند که باعث شده برخی بازیکنان هم نهایتا استفاده را از این وضعیت ببرند!
رقابت بر سر جذب یک بازیکن به حدی رسیده که دو تیم برای جلب نظر بازیکن مدنظر خود، دست به کارهایی می‌زنند که در نهایت دود این موضوع به چشم خودشان می رود و بازیکنی را که در حالت معمولی باید با یک قیمت معمولی قرارداد ببندد، با قیمتی فزاینده و خارج از عرف به خدمت می گیرند.
ماجرای پیوستن امین قاسمی نژاد به استقلال و رضا اسدی به پرسپولیس از مواردی است که به کررات از سوی این دو تیم و شاید تیم های دیگر دیده شده ولی تفاوت این دو تیم با سایرین در پرطرفدار بودن و جایگاه خاص آن ها در فوتبال ایران باز می گردد که به هیچ وجه مدیران و مربیان شان در خور این شان و شخصیت برخورد نمی کنند؛ به طوری که امین قاسمی نژاد و وکیلش با مذاکرات طولانی و موازی از سوی هر دو تیم و ورود و خروج به ساختمان این دو باشگاه، قیمت خود را به شکل چند برابری افزایش دادند و چه بسا گران ترین قرارداد را منعقد کردند
مانند همین رفتار در ارتباط با رضا اسدی رخ داد که بازیکن بعد از شنیدن مبلغ اولیه از سوی پرسپولیس، راضی نشد و طوری وانمود کرد که تیم های دیگر با رقم بیشتری به سراغش بروند تا در نهایت پرسپولیس بعد از چند بار مذاکره و افزایش قیمت قرارداد، او را به خدمت بگیرد.
رفتار آماتوری استقلال و پرسپولیس و سوء استفاده برخی از ایجنت ها و بازیکنان از نبود برنامه و ثبات در جذب بازیکن، باعث شده بازیکنی که می‌توانست با رقمی معمول به خدمت گرفته شود، با قیمت بسیار زیاد و بالای 15 تا 20 میلیارد تومان برای یک فصل به خدمت گرفته شود!
بعد از تمام شدن قیل و قال و بسته شدن قرارداد سنگین قیمت دو بازیکن، تیم پیروز برای مدتی به جذب چنین بازیکن افتخار می کند و تیم بازنده هم دست خالی از صحنه خارج نمی شود اما بحث این است که آیا جذب بازیکنی که صرفا به خاطر مسائل مالی پیراهن یک تیم را انتخاب کرده و هیچ علاقه‌ای هم به آن ندارد، چقدر در آینده متضمن منافع تیم خواهد بود؟ چه تضمینی وجود ندارد که با اتمام قرارداد یک ساله خود، بار دیگر چنین رفتاری را تکرار نکند؟
این در حالی است که قبل از این بازیکنان زیادی هم برای پیوستن به این دو تیم، این قبیل "شامورتی بازی‌ها" را انجام نداده و بعد از نشستن پای میز مذاکره و شنیدن پیشنهاد مدنظر خود، قرارداد را منعقد می‌کنند. حامد پاکدل، علیرضا ابراهیمی، علی نعمتی با پرسپولیس و همینطور زبیر نیک نفس، عارف آقاسی و امین آزادی با استقلال چنین رفتاری را از خود نشان دادند ولی مطمئنا بازیکنانی هم وجود دارند که همیشه به طمع پول بیشتر می توانند از رفتار غیر حرفه ای این دو تیم سوء استفاده کنند.
