جی پلاس
از طالبان تا اسب آبی؛ علت معلولیت پارالمپیکی های توکیو!
برخی از ورزشکاران حاضر در پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ به دلایل عجیبی دچار معلولیت شدند و ممکن بود در این حوادث جان خود را از دست بدهند.
گروه ورزشی جی پلاس، فرشته مقدم: همه ورزشکاران حاضر در پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ یک داستان دارند. هر یک به دلیلی دچار معلولیت شده اند اما تعداد اندکی از آن ها با یک حادثه نامتعارف روبرو شدند که حتی ممکن بود جانشان را از دست بدهند. این اتفاق ها سرنوشتشان را تغییر داد و موجب شد به فرد جدیدی تبدیل شوند که با تلاش بیشتر به موفقیت های بزرگی دست یافتند.
استوارت رابینسون
این روزها نام طالبان همه جا شنیده می شود. آن ها مدتی است در افغانستان قدرت را در دست گرفته اند و باعث شدند سرنوشت هزاران نفر عوض شود. این گروه سال ها پیش هم موجب تغییر زندگی استوارت رابینسون شد که اکنون عضو تیم راگبی انگلیس در پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ است. رابینسون یکی از نظامیانی بود که در افغانستان حضور داشت و زمانی که در سال ۲۰۱۳ گروهی را فرماندهی می کرد با حمله طالبان روبرو شد. او پس از این حادثه به بیرمنگام منتقل شد تا در آن جا درمانش شروع شود. استوارت پس از هشت هفته متوجه شد هر دو پایش را از دست داده است چون دو ماه در کما بود. دوران نقاهت رابینسون ۳۱ ساله طولانی مدت بود. هر دو کتفش هم شکسته بود. در این زمان بود که مسیر زندگی اش را پیدا کرد. پیش از این که او را به افغانستان بفرستند راگبی روی ویلچر توجه اش را جلب کرده بود. استوارت در خانه به همراه همسرش رقابت های راگبی پارالمپیک لندن ۲۰۱۲ را تماشا می کرد. او این رشته را انتخاب کرد تا دوباره به همان استوارت سابق تبدیل شود. اکنون رابینسون می تواند به کسب مدال پارالمپیک در ۳۹ سالگی فکر کند.
بئاتریس لاولت
بئاتریس لاولت، یکی از اعضای کاروان آمریکا در پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ از کودکی عاشق اسب و ورزش بود و زمانی که شروع به راه رفتن کرد اسب سواری را هم یاد گرفت. از ۱۲ سالگی به صورت رسمی به حرفه مورد نظرش پرداخت. او به دلیل شغل پدرش آمریکا را ترک کرد و به بروکسل نقل مکان کرد که در آنجا سرنوشتش عوض شد. در ماه مارس ۲۰۱۶ زمانی که تنها ۱۷ سال داشت قربانی حمله تروریستی فرودگاه پایتخت بلژیک شد. بئاتریس می خواست برای تعطیلات به آمریکا سفر کند. در فرودگاه بروکسل بود که یکی از تروریست ها با چمدان حامل بمب در کنارش ایستاد و موجب شد سوار کار آمریکایی دچار جراحت شدیدی شود. لاولت هر دو پایش را از دست داد. او چهار ماه در آی سیو بود. پس از بهبودی و با کمک تراپیستش توانست دوباره شروع به اسب سواری کند. لاولت سپس به مدرسه بازگشت و تمریناتش را به صورت مستمر پیگیری کرد تا به هدفش یعنی حضور در پارالمپیک برسد که این اتفاق در ۲۲ سالگی اش رخ داد.
فیلیپ پالگراو
اسب آبی همیشه با دهانی باز و آرام به یاد آورده می شود اما این حیوان ممکن بود جان فیلیپ پالگراو، کماندار پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ را بگیرد. ورزشکار اهل آفریقای جنوبی سال ها پیش قبل از پرداختن به این رشته راهنمای قایق بود. در یکی از روزهای سال ۱۹۹۵ در زیمباوه سوار بر قایق بود و مسافر داشت که ناگهان اسب آبی به آن ها حمله کرد. او تلاش می کرد تا جان مسافرانش را نجات دهد که این حیوان عظیم الجثه پای چپش را گرفت و فیلیپ را غرق کرد. پالگراو احساس کرد وارد یک لباسشویی غول پیکر شده است. او سعی می کرد لگد بزند اما متوجه شد این کار بی فایده است. سپس کاملا ناامید شد و فکر می کرد کشته خواهد شد اما اسب آبی او را رها کرد. در این حمله سه دقیقه ای تنها پای پالگراو آسیب دید اما جهنم بعدی مسیری بود که او را به بیمارستان می رساند. فیلیپ ۲۵ ساعت در راه بود. هیچکس دارو نداشت و چند ماه بعد پزشکان برای نجات پایش آن را جراحی کردند اما در نهایت مجبور به قطع عضو شدند. پالگروا خیلی اهل ورزش نبود ولی چند سال بعد متوجه شد می تواند در این مسیر قدم بگذارد. او کمان و تیر را کشف کرد و آرامش را در این حرفه پیدا کرد.
یاکو فان گاس
یکی دیگر از ورزشکاران حاضر در المپیک توکیو ۲۰۲۰ که به خاطر حمله طالبان جانش به خطر افتاد یاکو فان گاس است. دوچرخه سوار اهل آفریقای جنوبی که برای بریتانیا بازی می کند در سال ۲۰۰۹ در افغانستان مجروح شد. در این حمله برای نابودی طالبان، گاس یکی از دستانش را از دست داد. او برای درمان به بریتانیا رفت و پس از یازده جراحی سلامتی اش را به دست آورد. یاکو با وجود قطع عضو تلاش کرد تا ورزش کند. او دوچرخه سواری را انتخاب کرد و برای بهترین شدن در این رشته تمام تلاش خود را کرد. سپس به تیم ملی راه پیدا کرد اما نتوانست خود را به موقع به پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ برساند. با این حال پیش از حضور در بازی های توکیو با رقابت در سه دوره رقابت های جهانی کاملا باتجربه شد و توانست در پایتخت ژاپن نخستین مدال طلای کاروان انگلیس را به ارمغان بیاورد. گاس در این ۳۵ سال دست به کارهای باورنکردنی زده بود که هر کدام سختی های خودش را داشت اما قهرمانی در پارالمپیک دشوارترین آن ها بود.
دیدگاه تان را بنویسید