فروغی: بعضی چشم دیدن خوشحالی مردم را نداشتند/ تیرهای من به جای سیبل به افراد دیگری برخورد کرد!

گروه ورزشی جی پلاس، تنها طلایی کاروان ایران تا پایان روز دهم المپیک درباره حواشی به وجود آمده گفت: جبهه ای قصد داشت تخریب کند تا شادی مردم کمتر شود. از خدا می خواهم آنها را به راه راست هدایت کند. متعجب بودم که سیبل هایم به تیر خورده بود یا به افراد دیگر بود که این قدر برایشان سخت بود. من به کسانی که مغرضانه برخورد کردند می گویم شما اگر ملت ایران را دوست دارید، اجازه می دادید شادی مردم تمام شود یک هفته بعد مطرح می کردید نه این که در خلال شادی مردم آب را گل آلود کنید. خدا را شکر می کنم که یک ضربه زدند و ده ضربه از سمت ملت خوردند. از مدال من ایرانی ها و ایرانی دوست ها خوشحال شدند. حتی بسیاری از کشورهای مسلمان گفتند این مدال برای کشورهای مسلمان است.

فروغی درباره بازگشتش به کشور با لباس پرستاری گفت: من با لباس پرستاری داخل هواپیما نبودم و آن را پوشیدم که بگویم که این لباس پرستاری مقدس است. آن هم در این شرایط که همه نیازمند هنر دستان پزشکان و پرستاران هستند. شغل اصلی من پرستاری است و اجازه بدهند من در همان حیطه بمانم. لباس اول من پرستاری و لباس دوم من ورزش است. بازخورد و خوشحالی مردم آن قدر زیاد بود که حواشی را کمرنگ کرد. 

وی درباره حریف کره ای نیز گفت: تیرانداز کره ای رفیق من است با هم نشست و برخاست داریم و حتی او خودش به من گفت که المپیک آخری است که شرکت می کند. ما هم‌سن هستیم اما چون زودتر از من شروع کرده عناوین زیادی دارد. وقتی شنیدم که او چنین حرفی زده برایم بسیار سنگین بود. حتی برای دیگران توجیه می کردم که هدفش این نبوده و در نهایت متوجه شدم که منظورش همین بوده اما بعدا حرفش را اصلاح کرد. ظاهرا از سوی دیگران هم تحت فشار بوده که چرا چنین اظهاراتی مطرح کرده که البته خودش توضیح داد که چه مسائلی باعث برداشت اشتباه او شده بود. واژه ای که ایشان استفاده کرده بود بار حقوقی داشت. کمیته ملی المپیک ایران می توانست از او شکایت کند. اما من به عنوان یک ورزشکار از حق خودم گذشتم و او را بخشیدم. بهتر است این مسائل را فراموش کنیم و به فکر شادی باشیم که در قلب مردم ایران است. 

تنها تیرانداز مدال آور در تاریخ المپیک ایران درباره احساسش پس از کسب طلا نیز گفت: زمانی که تیراندازی را شروع کردم اصلا پیش آگاهی نداشتم که قرار است تیرانداز شوم. صرفا در ذهنم این بود که بدم نمی آید تیر بزنم. اما با لطف خدا و تلاش مربیان و آقای آخوندی که من را کشف کرد توانستم به موفقیت برسم. سپس نزد آقای خدابنده لو تمرین کردم که دست ایشان را می بوسم. کسی مطمئن نبود که من طلا می گیرم. در مسابقه ای که به دهم امتیاز همه چیز بستگی دارد، نمی شود یقینا درباره مدال حرف زد. من مرحله مقدماتی را خیلی بد رد کردم. در راند پنجم دست از فینال شسته بودم اما به هر ترتیبی بود خودم را به فینال رساندم. از آن به بعد گفتم تا همین جا بهترین تپانچه ایران هستم و رفتم برای خودم تیر بزنم.

وی ادامه داد: خدا را شکر می کنم که دیدم هیچ استرسی ندارم. بعد از 5 تیر دیدم اختلاف امتیازی نزدیک به یک نمره دارم و رفته رفته بیشتر شد تا به سقف چسبیدم و دیگر پایین نیامدم. دوست داشتم رقیبانم را کنار بزنم اما نه این شکل! در مسابقات کرواسی من تا تیر آخر منتظر عملکرد حریفانم بودم اما اینجا هیجانی نداشت و تکلیف مشخص شده بود. به شوخی به مربی گفتم می خواهی با دست چپ تیر بزنم؟ یک لحظه هم هوس کردم و به ذهنم رسید که با دست چپ تیر بزنم. تفنگ را به دست چپ دادم که قدرت را به حریف بکشم و در چالش قرار دهم. این اتفاق هم افتاد و حریف صربستانی بعد از تیر آخر روی زمین افتاد. اجازه دادم تیر آخرش را بزند که کار پرریسکی است. این کارم نمایش قدرت بود و خدا رو شکر می کنم که تیر آخرم 10.1 بود. 

فروغی درباره رکوردشکنی اش نیز گفت: من اصلا از رکورد المپیک خبری نداشتم. البته سیستم تیرهای فینال نسبت به گذشته تفاوت پیدا کرده بود اما حتی با احتساب سیستم قبلی باز هم رکورد المپیک را جابجا کردم.