آقای حدادی لطفا حداقل ناراحت باش!

گروه ورزشی جی پلاس؛ مصطفی معدنی ثانی: احسان حدادی در رقابت های پرتاب دیسک المپیک روی کاغذ نتیجه ای دور از انتظار اما به واقع قابل انتظار و حتی قابل پیش بینی را به ثبت رساند و با رکوردی ضعیف در رده های پایانی جدول قرار گرفت تا مشخص شود که نقره لندن تا مدت های مدید یگانه مدال تاریخ ایران در دوومیدانی خواهد بود.

با این حال حدادی که رکورددار آسیاست و در هر میدانی همیشه انتظار مدال از او بوده می گوید که بابت نتایجی که گرفته ناراحت نیست و به احترام المپیک در مسابقات حاضر شده است.

این که یک ورزشکار نتواند در تمام مسابقاتش موفق باشد، چیز عجیبی نیست و ستاره های بسیاری در رشته های مختلف بوده اند که در برخی مسابقات ناکام بوده اند. قصد بیان جملات کلیشه ای مانند "شکست مقدمه پیروزی است" و "باخت جزئی از ورزش است" و ... نداریم اما حداقل انتظار داشتیم حدادی در قامت یک قهرمان صحبتی فراتر از احترام به المپیک داشته باشد. اگر قرار باشد او هم حضورش در المپیک را از پیش باخته و صرفا احترام به این رقابت ها عنوان کند، پس فرق او با ورزشکاری که برای اولین بار سهمیه گرفته (یا اهدا شده) و صرفا برای کسب تجربه در المپیک شرکت می کند چیست؟

شکست برای ورزشکارانی که در مسیر پیشرفت هستند، سن و سال کمی دارند و در حال تجربه اندوزی هستد اتفاق بدی نیست و می توان امیدوار بود با ادامه روند پیشرفت در آینده به المپیک ختم شود. اما برای حدادی که رکوردهایش روز به روز در حال کاهش است به نیمه دهه چهارم زندگی اش رسیده و در عین حال هنوز خبری از بازنشستگی اش نیز نیست چه معنایی دارد؟

ورزش ایران در رشته های پایه از جمله دوومیدانی هزینه و سرمایه گذاری زیادی انجام نمی دهد و این یک واقعیت است. اما برای حدادی بیش از هر دوومیدانی کار دیگری در ایران هزینه شده و این مساله را حتما خودش نیز قبول دارد. در شرایطی که بسیاری از دوومیدانی کاران امکانات اولیه و ... را نیز نداشته اند حدادی بارها مربی و ماساژور خارجی داشته و در اردوهای خارج از کشور به خصوص آمریکا به هزینه کمیته و فدراسیون حضور داشته است. با این شرایط از او انتظار می رود که در پایان این نتیجه ضعیف چیزی فراتر از "ناراحت نیستم" گفتن داشته باشد.

رکورددار پرتاب دیسک آسیا احتمال حضور در المپیک بعدی در پاریس را نیز به طور قطعی رد نکرده است، اما اگر روند کاهشی رکوردهایش به همین شکل ادامه داشته باشد، بعید نیست که اصلا ورودی المپیک را هم کسب نکند. در بهترین حالت حضور موفق در بازی های آسیایی سال آینده آخرین مدال او در دوران پرافتخار ورزشی اش باشد؛ بازی هایی که در کمال تعجب خودش اعلام کرد المپیک مسابقه آماده سازی برای حضو در آن بوده است!