هیچ کس از فشارهای روحی در امان نیست؛ حتی قهرمانان جهان!

گروه ورزشی جی پلاس، فرشته مقدم: فشار آفت جدید ورزش حرفه ای جهان است که در دو مورد سر و صدای زیادی به پا کرد و هر دو برای زنان رخ داد. شاید این اتفاق پیش از این هم افتاده بود اما اکنون نام های بزرگ به صورت کاملا شفاف درباره آن صحبت می کنند. به نوشته موندو دپورتیوو، اولین ورزشکار نائومی اوساکا ژاپنی بود که در جریان تنیس رولان گاروس تصمیم گرفت این رقابت ها را ترک کند چون با حمله های عصبی روبرو شده بود. اکنون این اتفاق برای فوق ستاره مهمترین تورنمنت  ورزشی جهان رخ داد. سیمون بایلز، ژیمناست آمریکایی اعلام کرد در فینال all around (تمام وسایل)، مهمترین بخش این رشته شرکت نمی کند چون می خواهد روی سلامت روحش تمرکز کند. 

مدافع عنوان قهرمانی دیروز (سه شنبه) در فینال تیمی ژیمناستیک هنری در المپیک توکیو ۲۰۲۰ پس از انجام حرکت اول (پرش از خرک) دیگر به رقابت خود ادامه نداد و پس از پایان رقابت ها در نشست خبری گفت: "آرام و قرار نداشتم و نتوانستم بخوابم. هرگز پیش از هیچ مسابقه ای این چنین نشده بودم." ستاره آمریکایی و اوساکا ورزشکاران باتجربه ای هستند و می دانند مقابل انتظارات بزرگ چه مسئولیتی دارند. بایلز در المپیک ریو ۲۰۱۶ توانست چهار مدال طلا کسب کند و تنیسور ژاپنی تاکنون چهار گرند اسلم فتح کرده است. اگر سیمون بهترین ژیمناست تمام ادوار قلمداد می شود اما باز هم ممکن است تحت تاثیر استرس و فشار قرار بگیرد، به همین خاطر هیچکس از آن در امان نیست. 

فشار روی آن ها خیلی زیاد است. موضوع تنها تلاش برای تبدیل شدن به بزرگترین اسطوره ژیمناستیک در المپیک نیست، تعداد مردم و پولی که پیرامونش است هر لحظه تاثیرش بیشتر می شود. شبکه تلویزیونی ان بی سی که برای خرید حق پخش بازی های توکیو صدها میلیون هزینه کرده است به جایگاه و عملکردی که بایلز می توانست داشته باشد اعتماد کرده بود. این در حالی است که تماشاگران آمریکایی به این بازی ها پشت کرده اند چون معتقدند در زمان نامناسب برگزار شده و یکی از بدترین آمار بینندگان تلویزیونی در چند دهه اخیر به ثبت رسیده است. نه مصدومیتی اتفاق افتاده و نه مشکل جسمانی به وجود آمده است. حتی نمی توان از پنهان کردن این موضوع انتقاد کرد چون موضوع روانشناختی است، ترس است و  وحشتناک. 

بایلز به سخنگوی غیر معمولی تبدیل شد تا به مشکلی بپردازد که به اندازه کافی پنهان می شود. در گذشته هم این مشکل وجود داشت اما هرگز در این سطح و در چنین صحنه ای بازگو نشده بود. پیش از این چنین مسائلی پنهان می شدند چون این کار آسان تر از آشکار کردنش است. باید خیلی شجاع بود که چنین مشکلی را بر زبان آورد. بایلز این کار را در المپیک کرد. ژیمناست آمریکایی در حالی وارد توکیو شد که هیچ ورزشکاری مانند او از شانس کسب مدال های متعدد برخوردار نبود و یکی از چهره های بازی های ۲۰۲۰ به حساب می آمد. کسانی مثل او باید المپیکی را نجات می دادند که یک سال به تعویق افتاد، در جریان پاندمی ، بدون تماشاگر و در غیاب ورزشکاران برجسته با طرد مردم و دیگر مشکلات برگزار شد. همه این شرایط موجب شد فشار بیشتری روی فوق ستاره المپیک باشد.

 اوساکا و بایلز زمانی که شروع به درخشش کردند نوجوانانی بودند که از کاری که انجام می دادند لذت می بردند و برای پیروزی و بهترین شدن مشتاق بودند. آن ها مستعد بودند و می توانستند عملکردهای فوق العاده ای داشته باشند. ابتدا به موفقیت دست یافتند. سپس شهرت آمد و به همراهش پول. پس از آن آغاز قبول مسئولیت های ناخواسته ای بود که هر بار بزرگتر می شد و به جایی رسید که تحملشان برایشان سنگین بود. در نهایت آن نخی که وضعیت را کنترل می کرد پاره شد و هنوز نمی دانیم که ترمیم خواهد شد یا نه. 

بایلز با وجود تحمل چنین شرایطی به هم تیمی هایش پشت نکرد. او کاملا صادقانه برخورد کرد و یک گام رو به عقب برداشت چون می دانست شرایط رقابت ندارد و می خواست یک فرد آماده تر مسابقه دهد.  ژیمناست آمریکایی گفت: "باید روح و جسممان را سلامت نگه داریم پیش از آن که کاری را انجام دهیم که مردم از ما انتظار دارند." و یک نکته دیگر: از قطار پیاده شدن خیلی بهتر از ماندن در آن و تظاهر کردن به خوب بودن شرایط است.