اسطوره فوتبال ایران و تمجید از همبازیانش برای زدن یک رکورد/ علی دایی: پشت وانت می نشستم و سر تمرین می رفتم!

همه علی دایی را با گل می شناسند اما هیچکس نمی تواند پاس گل های شما را فراموش کند. دو پاس گل تاریخی داریم اینجا، یکی بازی ایران استرالیا که خداداد عزیزی تبدیل به گل کرد، یکی هم بازی ایران آمریکا که مهدوی کیا گلزنی کرد.

به خاطر همین می گویم فوتبال یک بازی گروهی است. خیلی مواقع بوده من پاس دادم باقی بچه ها زدند. خیلی مواقع هم آن ها پاس دادند و من گل زدم.

 از هرتابرلین، گل به چلسی و گل به میلان که اصلا اینکه عجیب غریب بود، رد کردن مالدینی و کاستاکورتا و باز کردن دروازه میلان.

این هم از خاطرات خوب من در بوندس لیگا و فوتبال آلمان بوده است. چمپیونز لیگ هم آن موقع خیلی برای ما اهمیت داشت. خدا را شکر می کنم یک کار کوچکی کردم.

این هم آن عکس معروف ناراحت کننده ولی الان دیگر خاطره شده است، طحال پاره...

بله دیگر اگر آن بازی بحرین را می بردیم می توانستیم راحت به دور بعد صعود کنیم. نمی دانم، شاید این می توانست جزو عکس های خیلی قشنگ کاراته می توانست باشد که حتی پنالتی هم نگرفت.

و اما بایرن مونیخ. در یکی از عکس ها قهرمان آلمان شدید و در دیگری متاسفانه بایرن مونیخ در فینال به منچستریونایتد باخت.

قهرمانی آلمان به کنار، متاسفانه در فینال فکر کردیم بازی تمام شد ولی دقایق آخر دو گل خوردیم و فینال را به منچستر دادیم.

این هم از اتفاقاتی است که شاید خیلی سال باید منتظرش بمانیم تا یک بازیکن ایرانی به فینال چمپیونز لیگ بخواهد برسد که تا امروز فقط به نام شده ثبت شده است.

بازیکنان خیلی خوبی داریم و من مطمئن هستم که کارهای بسیار بزرگی می توانند انجام دهند.

جای علی دایی بسیار خالی است در فوتبال امروزمان، چه مدیریت، چه مربی گری. واقعا برگشت علی دایی به فوتبال شاید آرزوی همه فوتبال دوستان باشد، حالا در هر سمتی، مدیریت یا مربی گری.

خوشبختانه یک مسائلی اتفاق افتاد که ما از فوتبال دور باشیم. من همیشه خدا رو شکر می کنم که راه های متفاوتی در زندگی نشانم می دهد. ما عاشق فوتبال هستیم. فوتبال جزوی از زندگی ما است اما همه چی زندگی ما فوتبال نیست، از جانب خودم می گویم. یک مثل معروف است که عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد. این مساله باعث شد هم زندگی خانوادگی من بهتر شود و در مسائل اقتصادی هم که تمام فکر و ذهنم را روی فوتبال گذاشته بودم، در آن هم پیشرفت های خوبی داشته باشم.

اولین بازی علی دایی با پیراهن پرسپولیس است در کنار فرشاد پیوس، آن زوج مهارنشدنی.

ما با فرشاد دوران خیلی خوبی داشتیم. اکثر گل های پرسپولیس را آن زمان من و فرشاد می زدیم. متاسفانه بعد از بازی هیروشیما مصدوم شدم، دو بار عمل جراحی کردم و یه مدت طولانی از فوتبال دور بودم. نتونستم به فرشاد کمک بکنم.

عکس بعدی که می خواهم نشان تان بدهم را به رحیم یوسفی هم نشان دادیم. گفت یی عکس از من را همه دیده اند به لطف علی دایی، آن را هم می گویند سیروس دین محمدی است در عکس.

بله بازی با بانک تجارت بود. تیم رحیم یک مدافع داشت که زد کله ما را شکاند. با رحیمم اینطور دوتایی، سرشکسته، شما هم دنبال این چیزها بودید عکس گرفتید.

این تیم استقلال اردبیل است.

باید از تمام همبازیان قدیمم یاد کنم. از آقای جابر نعمتی که هم کاپیتان ما بود و هم مربی ما. در پیشرفت من ایشان خیلی در اردبیل زحمت کشید. شاید باور نکنید، کفش های مان را خودمان می دوختیم. پشت وانت می نشستیم و سر تمرین می رفتیم. به خاطر اینکه مهارت من در ضربه سر زدن بهتر شود، یک چوب در زمین می گذاشت، سانتر می کرد و من باید آن چوب را می زدم، نه اینکه توپ را به دروازه بزنم. با من آن زمان خیلی تمرین می کرد. من را از دفاع راست به پست فوروارد آورد. از آن به بعد ما همیشه فوروارد بازی کردیم.